สวัสดีคะ เรามีเรื่องจะมาระบาย
คือเราอายุ15ปีคะเกิดในครอบครัวที่สมบูรณ์เลยก็ว่าได้ เรามีพ่อแม่และพี่ชาย(1คน) เราเป็นน้องสุดท้องคะ คนภายนอกมองว่าครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่อบอุ่น ดูมีความสุข พ่อแม่ตามใจ แต่ความจริงทุกอย่างมันตรงกันข้ามหมดเลย เราโตมากับคำด่า โตมากับคำว่าอยากได้อะไรก็ซื้อเอา เหตุผลที่เราอยากจะฆ่าตัวตาย เป็นเพราะครอบครัวคะ มีครั้งนึงเราทะเลาะกับพ่อแม่แล้วพ่อก็สั่งให้เราไปผูกคอตาย5555มันน่าตลกมากเลยทุกคนพ่อบังเกิดเกล้าสั่งให้เราไปตาย ไม่ว่าจะไปให้รถชนตาย ไปผูกคอตาย ไปฆ่าตัวตาย ซึ่งแต่ละครั้งเราก็อยากจะตายจริงๆคะแต่เรา ก็กลัวบาปกรรม ที่ฆ่าตัวตาย เราโดนแม่ด่าทุกวันๆ โดนตีโดนสาระพัด บางครั้งก็คิดว่าเราไม่ใช่ลูกของเขา พ่อกับแม่รักพี่เรามากคะ เพราะตอนมันยังเด็กมันเป้นเด็กดี ไม่เกเร แต่พอมันโต ติดยา ขโมยเงินไปซื้อยา เอาของไปจำนำ ด่าพ่อกับแม่จนคนแถวบ้านมาดู แต่ถามว่าเป็นอย่างนี้พ่อแม่โกดมันไหม?.....ไม่คะ พอมันติดทหาร แม่ก้ไปเยี่ยมเราก้ไปเหมือนกันคะเพราะตอนนั้นไม่ได้เกลียดมันเหมือนตอนนี้พอมันปลดทหารก็ไปทำงานกับรุ่นพี่ของมันชีวิตของมันตอนนั่นมันน่าสงสารคะจากที่มันเล่าให้ฟัง...พอมันไปทำงานกับรุ่นพี่ก็ไปเช่าบ้านกันอยุ่ด้วยกันจนพอรุ่นพี่ของมันหาย มันก็อยู่คนเดียวของก็โดนขโมย นอนตรงป้ายรถเมย์ ข้าวก็ไม่มีกินสาระพัดมากมายจนได้กลับมาอยูบ้าน พออยู่นานไปมันเริ่มจะชินตัว กลับมาเป้นคนเดิมคะ คนที่เห็นแกตัว แม่สั่งให้มันไปทำงาน มันก็เเลกกับการต้มน้ำกระท่อมในบ้านคะ ถ้าแม่ให้ต้มมันก็จะไปทำงาน แม่ก็ยอมคะ จนเวลาผ่านไป มันเลิกยา อยู่บ้านเฉยๆ ไม่เคยคิดทำงาน เเล้วก็ชอบชวนเราทะเลาะพอทะเลาะแม่ก็ด่าเรา หลังจากมันเลิกยา เราเป็นฝ่ายโดนแม่ด่าทุกวันเลยคะ กลับจากโรงเรียน ไม่เคยได้ทำการบ้านเพราะต้องทำงานที่บ้านกว่าจะเสร็จ ส่วนพี่มันก้เล่นเกม กิน นอน ด่าเรา หาเรื่องให้เราโดนด่า มันทำทุกทางให้คนในบ้านด่าเรา มันไม่เคยทำอะไรเลย มีแต่เราคนเดียวที่ทำ เราเหนื่อยมากๆที่แต่ละวันต้องมาเจออะไรแบบนี้ เราไม่เคยได้รับความรักจากครอบครัวเลยคะ ความรักที่คนในครอบครัวมีให้คืออะไร ความสุขมันคืออะไร มันทำให้เราคิดมากจนกรีดแขนตัวเองเพื่อระบายความในใจที่พูดกับใครไม้ได้ เราคิดจะฆ่าตัวตายทุกวัน เพื่อหนีปัญหาพวกนี้ ทำอะไรไม่ได้นอกจากเอาแต่กรีดแขน ดูโรคจิตไปหน่อยแต่มันไม้รู้จะปรึกษาใครจริงๆหันไปไหนก้ว่างเปล่าทั้งนั้น เราร้องไห้ทุกครั้งที่เห็นครอบครัวอื่นอยู่ด้วยกันไปเที่ยวด้วยกัน เราไม่เคยมีไม่เคยได้รับอะไรแบบนั้นสักครั้งเดียว มีแต่พี่คะที่มันได้รับอะไรแบบนี้ เราร้องไห้ทุกวันเพราะอิจฉาพี่เราที่มันแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลยพ่อแม่ก็รัก ปัญหาทุกอย่างมันทำให้เราอยากจะตายให้มันจบๆไป
ไม่รุ้ว่าเป็นโรคซึมเศร้ารึป่าวเพราะวันๆเราคิดแต่จะตาย😭😭
ปล.ขอโทดนะถ้ายาวเกินไป เราไม่รุ้ตะไประบายที่ไหนน ระบายกับใคร เราไม่เหลือใครแล้วสักคนเดียว😭😭
ปัญหาชีวิต
คือเราอายุ15ปีคะเกิดในครอบครัวที่สมบูรณ์เลยก็ว่าได้ เรามีพ่อแม่และพี่ชาย(1คน) เราเป็นน้องสุดท้องคะ คนภายนอกมองว่าครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่อบอุ่น ดูมีความสุข พ่อแม่ตามใจ แต่ความจริงทุกอย่างมันตรงกันข้ามหมดเลย เราโตมากับคำด่า โตมากับคำว่าอยากได้อะไรก็ซื้อเอา เหตุผลที่เราอยากจะฆ่าตัวตาย เป็นเพราะครอบครัวคะ มีครั้งนึงเราทะเลาะกับพ่อแม่แล้วพ่อก็สั่งให้เราไปผูกคอตาย5555มันน่าตลกมากเลยทุกคนพ่อบังเกิดเกล้าสั่งให้เราไปตาย ไม่ว่าจะไปให้รถชนตาย ไปผูกคอตาย ไปฆ่าตัวตาย ซึ่งแต่ละครั้งเราก็อยากจะตายจริงๆคะแต่เรา ก็กลัวบาปกรรม ที่ฆ่าตัวตาย เราโดนแม่ด่าทุกวันๆ โดนตีโดนสาระพัด บางครั้งก็คิดว่าเราไม่ใช่ลูกของเขา พ่อกับแม่รักพี่เรามากคะ เพราะตอนมันยังเด็กมันเป้นเด็กดี ไม่เกเร แต่พอมันโต ติดยา ขโมยเงินไปซื้อยา เอาของไปจำนำ ด่าพ่อกับแม่จนคนแถวบ้านมาดู แต่ถามว่าเป็นอย่างนี้พ่อแม่โกดมันไหม?.....ไม่คะ พอมันติดทหาร แม่ก้ไปเยี่ยมเราก้ไปเหมือนกันคะเพราะตอนนั้นไม่ได้เกลียดมันเหมือนตอนนี้พอมันปลดทหารก็ไปทำงานกับรุ่นพี่ของมันชีวิตของมันตอนนั่นมันน่าสงสารคะจากที่มันเล่าให้ฟัง...พอมันไปทำงานกับรุ่นพี่ก็ไปเช่าบ้านกันอยุ่ด้วยกันจนพอรุ่นพี่ของมันหาย มันก็อยู่คนเดียวของก็โดนขโมย นอนตรงป้ายรถเมย์ ข้าวก็ไม่มีกินสาระพัดมากมายจนได้กลับมาอยูบ้าน พออยู่นานไปมันเริ่มจะชินตัว กลับมาเป้นคนเดิมคะ คนที่เห็นแกตัว แม่สั่งให้มันไปทำงาน มันก็เเลกกับการต้มน้ำกระท่อมในบ้านคะ ถ้าแม่ให้ต้มมันก็จะไปทำงาน แม่ก็ยอมคะ จนเวลาผ่านไป มันเลิกยา อยู่บ้านเฉยๆ ไม่เคยคิดทำงาน เเล้วก็ชอบชวนเราทะเลาะพอทะเลาะแม่ก็ด่าเรา หลังจากมันเลิกยา เราเป็นฝ่ายโดนแม่ด่าทุกวันเลยคะ กลับจากโรงเรียน ไม่เคยได้ทำการบ้านเพราะต้องทำงานที่บ้านกว่าจะเสร็จ ส่วนพี่มันก้เล่นเกม กิน นอน ด่าเรา หาเรื่องให้เราโดนด่า มันทำทุกทางให้คนในบ้านด่าเรา มันไม่เคยทำอะไรเลย มีแต่เราคนเดียวที่ทำ เราเหนื่อยมากๆที่แต่ละวันต้องมาเจออะไรแบบนี้ เราไม่เคยได้รับความรักจากครอบครัวเลยคะ ความรักที่คนในครอบครัวมีให้คืออะไร ความสุขมันคืออะไร มันทำให้เราคิดมากจนกรีดแขนตัวเองเพื่อระบายความในใจที่พูดกับใครไม้ได้ เราคิดจะฆ่าตัวตายทุกวัน เพื่อหนีปัญหาพวกนี้ ทำอะไรไม่ได้นอกจากเอาแต่กรีดแขน ดูโรคจิตไปหน่อยแต่มันไม้รู้จะปรึกษาใครจริงๆหันไปไหนก้ว่างเปล่าทั้งนั้น เราร้องไห้ทุกครั้งที่เห็นครอบครัวอื่นอยู่ด้วยกันไปเที่ยวด้วยกัน เราไม่เคยมีไม่เคยได้รับอะไรแบบนั้นสักครั้งเดียว มีแต่พี่คะที่มันได้รับอะไรแบบนี้ เราร้องไห้ทุกวันเพราะอิจฉาพี่เราที่มันแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลยพ่อแม่ก็รัก ปัญหาทุกอย่างมันทำให้เราอยากจะตายให้มันจบๆไป
ไม่รุ้ว่าเป็นโรคซึมเศร้ารึป่าวเพราะวันๆเราคิดแต่จะตาย😭😭
ปล.ขอโทดนะถ้ายาวเกินไป เราไม่รุ้ตะไประบายที่ไหนน ระบายกับใคร เราไม่เหลือใครแล้วสักคนเดียว😭😭