คือเรื่องมันเกิดในครอบครัวแฟนค่ะ น้าของแฟนเราชอบยืมเงินเราถี่ๆ ยืมบ่อยมาก คืนบ้างไม่คืนบ้าง ส่วนใหญ่จะไม่คืนยืมไปทีละ 100 200 วันนั้นเรามีเงินที่ตัวอยู่40บาท แล้วน้าของแฟนมาขอยืมเรา140บาท เราบอกว่า”หนูมีอยู่ที่ตัวแค่40บาทค่ะ” น้าของแฟนก็บอกว่า งั้นโอนมา100 แล้วเอาเศษ40บาทก็ได้ แล้วด้วยความที่เราเกรงใจเราก็ให้เขาไปค่ะ แต่เราก็ไม่เข้าใจว่าจะเกรงใจทำไมทั้งๆที่มันก็เงินของเรา ทั้งๆที่เราบอกว่าเรามีที่ตัวอยู่40บาท ก็ยังจะเอาของเราไป40บาท เขาไม่คิดบ้างหรอคะว่า เราจะใช้อะไร ทำไมเขาถึงไม่เกรงใจเราบ้างทำไมเราต้องเกรงใจเขาในขณะที่คนที่เดือดร้อนคือตัวเรา เราเป็นปฎิเสธคนไม่เป็นค่ะเราเป็นคนขี้เกรงใจมาก ไม่ใช่แค่น้าของแฟนมายืมนะคะ ลูกสาวของเขาก็ชอบมายืมค่ะ ไม่ใช่ว่าน้าของแฟนไม่รู้ว่าลูกสาวตัวเองมายืมเงินเรา น้าของแฟนเรารู้ค่ะว่าลูกสาวตัวเองมายืมเงินของเราแต่ก็.....(ไม่รู้จะพูดออกมายังไงอยู่ภายในใจเป็นหมื่นล้านคำ) เราอยากได้เงินที่เขายืมไปคืนมาค่ะไม่ต้องหมดก็ได้แต่อย่างน้อยเราอยากได้คืนบ้าง เพราะเราลำบากเหมือนกันค่ะ
เราอยากขอคำปรึกษาว่า เราจะทวงเงินที่เขายืมไปก่อนนี้ยังไงไม่ให้น่าเกียจ แล้วจะปฎิเสธยังไงดีให้เขาเลิกมายืมเงินเราได้แล้ว
เราเป็นเจ้าหนี้แต่เกรงใจที่จะทวงเงินลูกหนี้ค่ะ ทวงหนี้ยังไงให้ไม่น่าเกียจดีคะ ฮืออออ ไม่มีตังค์กินข้าว
เราอยากขอคำปรึกษาว่า เราจะทวงเงินที่เขายืมไปก่อนนี้ยังไงไม่ให้น่าเกียจ แล้วจะปฎิเสธยังไงดีให้เขาเลิกมายืมเงินเราได้แล้ว