วิธีรับมือกับคนในครอบครัว

สวัสดีค่ะเรามีปัญหาที่อยากจะขอคำแนะนำจากทุกคน เริ่มต้นด้วยครอบครัวของเราไม่สมบูรณ์แบบนะคะ พ่อแม่แยกทางกันเราอยู่กับพ่อตั้งแต่เด็กจนโต พอขึ้นมหาลัยมาอยู่ที่ชลบุรี แม่ก็อยู่ที่ชลค่ะแต่ก้วยความที่เราไม่ค่อยคุ้นชินกันมากเราจึงตัดสินใจอยู่หอ ฐานะทางบ้านปานกลางค่ะ  เราทำงานไปเรียนไปพ่อส่งเสียค่าเลี้ยงดูเดือนละ 7,000 บาทกับการใช้ชีวิตอยู่หอซึ่งพ่อก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร ส่วนค่าใช้จ่ายส่วนอื่นๆ เราทำงานหาจ่ายเองทั้งหมด  เมืาอเรารู้สึกเหนื่อยคิดถึงบ้าน อยากกลับไปกอดพ่อ ขอกำลังใจจากคนในครอบครัวแต่มันกับไม่ใช่อย่างที่ตั้งใจ ไปเจออาๆ  ที่มักจะถามว่า พ่อส่งเดือนละเท่าไหร่ เราก็บอกตามตรงว่าโห้วเยอะนะ ทำงานทำไมต้องให้พ่อส่ง ซึ่งทำพาร์ทไทม์เราได้แค่ 5000 /เดือน ก็พูดนั้นนี้สาระพัด อันนี้ก็พอจะทนเเต่ที่หนักมากเมื่อกลับไปจะเจอบุคคลหนึ่งท่านจะถามเสมอว่า กลับมา มาเอาตังจากพ่อเท่าไหร่ละ ไปขอมาเท่าไหร่ เรียนจบกับมาทำงานที่นี้มาดูแลพ่อ มาหาทำงานแถวนี้รับจ้างทั่วไป เพราะแกไม่มีสิทธิ์ไปไหนทั้งนั้น เราก็ไม่ตอบ เขาก็พูดต่อว่า ดูท่าแล้วจะไม่ส่งตังให้พ่อแกหรอกเนี้ยใช่มั้ยละเราก็ไม่ตอบ เพรสะปกติเราก็ดูแลแต่แค่ไม่เคยพูดกล่าวอะไรเพราะเราชอบทำไม่ชอบพูด และที่หนักสุดคือพ่อจะขอแลกตังใส่ซองงานศพ เราเลยถามเขาว่ามีแบงค์ 500. 2 ใบมั้ย พ่อจะแลก เขาบอกไม่มี อะก็โอเค ไปถามอา เขาเลยตะโกนบอกว่าอย่าให้แลกนะ มันจะขอพ่อแกละสิ เราก็แบบคิดแต่แบบนี้หรอ คิดว่าแต่เราจะขอไม่เคยคิดว่าจะให้ เราทำงาน 3 ปี เก็บเล็กผสมน้อยซื้อทองใส่ เขาก็บอกมีทองใส่ทำไมยังขอตังพ่ออีก ซึ่งปัญหานี้มีมาตลอด ตั้งแต่เล็กจนโตเงินหายก็โทษเราทั้งที่เขาเก็บแล้วลืมว่าใส่ไว้ตรงไหน มารื้อค้นห้องเราเละเทะ พอตัวเองเจอ ก็มาขอโทษเราทีหลัง มันฝังใจมาตลอดจนเจอเหตุการณ์ในปัจจุบันเราท้อเหลือเกิน เรารู้สึกไร้ค่ามากๆ อยากจะหายไปจากโลกนี้ แต่ก็คิดถึงหน้าพ่อ ที่เขาเลี้ยงดูเรามา ถ้าเราเป็นอะไรเขาต้องเสียใจมสก ตอนนี้ความรู้สึกของเราไม่โอเคมากๆเลย 23 ปีที่เราต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้มาตลอด เราควรทำยังไงดี เราร้องไห้มา 2 วันติดแล้ว ไม่เป็นอันทำอะไร พอนึกได้ก็เศร้าแบบสุดๆ เเบที่ไม่มีใครอาจจะเข้าใจเราก็ได้