เมื่อปลายปี 2561 เราได้เข้าร่วมทำงานกับบริษัทฯแห่งหนึ่ง มีหน้าที่เป็นเซลล์ เราทำงานได้ประมาณ 1 ปี โดยในแต่ละเดือนนั้น เราก็จะปิดยอดได้ 100% บ้าง หรือบางเดือนก็ไม่ถึง ทางบริษัทฯจะกำหนดห้ามต่ำกว่า 70% โดยใน 1 ปี ที่เราทำงาน เราก็จะอยู่ในช่วง 70-100% แล้วแต่เดือน **ลืมบอกไปว่า ทีมเราจะมี 3 คน รวมเราด้วย** 6 เดือนแรก น้องคนที่ 1 ก็ลาออกและบอกกับพวกเราว่า เราน่าจะขยันผิดที่นะ อยู่มาอีก 3 เดือน น้องคนที่2 ก็ลาออก และชวนเราไปทำงานที่ใหม่ โดยบอกเราว่า เราไม่เหมาะกับที่นี้** สรุปคือเราก็สร้างทีมใหม่ โดยเป็นทีมน้องใหม่ทั้งหมด ระหว่างที่สร้างทีมใหม่นั้น เดือนแรก เราปิดยอดได้แค่ 80% และเดือนที่ 2 ดีขึ้นเป็น 90% พอเข้าเดือนที่ 3เรามีลูกค้าใน ดิว แล้วที่กำลังจะทำสัญญาในอาทิตย์หน้า เพื่อปิด 120% แต่เราโดยหัวหน้าเรียกพบ (ช่วงปลายปี 2562) และแจ้งว่าเราไม่มีความสามารถพอที่จะทำงานนี้ โดยให้เหตุผลว่า "ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา 1 ปี เราไม่สามารถสร้างผลงานได้ ผลงานที่ผ่านมาคือ เพื่อนๆทีมอื่น หยิบยื่นให้ มันไม่ได้เกิดจากความสามารถเรา " แต่ทีมที่เค้าหมายถึง ตัวเค้าเองปิดลูกค้าและผลงานได้น้อยกว่าเราด้วยซ้ำ
แล้วหัวหน้าเราก็บอกกับเราว่า ให้เขียนใบลาออก ดีกว่าจะโดนประเมินให้ออก โดยเราถามกลับไปว่าถ้าประเมินให้เราออก จะใช้กฎบริษัทฯข้อไหน ในเมื่อเราไม่ได้ทำผิดวินัย บริษัท และหัวหน้าก็บอกว่าหรือจะให้สั่งย้ายเราไปอยู่จังหวัดอื่นไกลๆ เราเลยยอมที่จะเซ็นใบลาออกเอง เพราะเราคิดว่า เค้าคงไม่อยากร่วมงานกับเรา และเราไม่สามารถย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดได้
สุดท้ายเราตกงาน และเป็นการตกงานในช่วงโควิด พอดี ซึ่งมันส่งผลกระทบอย่างหนักต่อชีวิตเรา และเมื่อต้นปี 63 เราก็ได้งานใหม่ซึ่งเป็นเซลเหมือนเดิม แต่คนละบริษัทฯ เรากล้าเป็นคนไม่กล้าพูด ไม่กล้าเสนอ ทำให้เราทำงานนี้ได้แค่ 2 เดือน เราก็ลาออก เพราะเราคิดว่างานเซลล์ไม่เหมาะกับเรา
ทั้งที่เราทำงานด้านขาย มา เกือบ 10 ปี และเราก็ชอบมัน แต่มาเจอที่บริษัทฯนี้ ทำให้คำพูดของหัวหน้า ก้องอยู่ในหู ว่าเราไม่เหมาะ เราไม่มีความสามารถ ซึ่งตอนนี้เราก็ตกงาน และไม่กล้าที่จะไปสมัครงาน เพราะเรากลัวทำงานให้เค้าไม่ได้
"ความคิด ความรู้สึกวันนั้นยังวนเวียนอยู่ตลอดเวลา"
เราควรกำจัดความรู้สึกนี้ยังไงดี เราอยากเดินต่อ เราไม่อยากจมปักกับความรู้สึกนี้?
สุดท้ายถ้าเราแท็คผิดห้องก็ขอโทษด้วยนะคะ
กำจัดความรู้สึกนี้ด้วยวิธีไหนดี???
แล้วหัวหน้าเราก็บอกกับเราว่า ให้เขียนใบลาออก ดีกว่าจะโดนประเมินให้ออก โดยเราถามกลับไปว่าถ้าประเมินให้เราออก จะใช้กฎบริษัทฯข้อไหน ในเมื่อเราไม่ได้ทำผิดวินัย บริษัท และหัวหน้าก็บอกว่าหรือจะให้สั่งย้ายเราไปอยู่จังหวัดอื่นไกลๆ เราเลยยอมที่จะเซ็นใบลาออกเอง เพราะเราคิดว่า เค้าคงไม่อยากร่วมงานกับเรา และเราไม่สามารถย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดได้
สุดท้ายเราตกงาน และเป็นการตกงานในช่วงโควิด พอดี ซึ่งมันส่งผลกระทบอย่างหนักต่อชีวิตเรา และเมื่อต้นปี 63 เราก็ได้งานใหม่ซึ่งเป็นเซลเหมือนเดิม แต่คนละบริษัทฯ เรากล้าเป็นคนไม่กล้าพูด ไม่กล้าเสนอ ทำให้เราทำงานนี้ได้แค่ 2 เดือน เราก็ลาออก เพราะเราคิดว่างานเซลล์ไม่เหมาะกับเรา
ทั้งที่เราทำงานด้านขาย มา เกือบ 10 ปี และเราก็ชอบมัน แต่มาเจอที่บริษัทฯนี้ ทำให้คำพูดของหัวหน้า ก้องอยู่ในหู ว่าเราไม่เหมาะ เราไม่มีความสามารถ ซึ่งตอนนี้เราก็ตกงาน และไม่กล้าที่จะไปสมัครงาน เพราะเรากลัวทำงานให้เค้าไม่ได้
"ความคิด ความรู้สึกวันนั้นยังวนเวียนอยู่ตลอดเวลา"
เราควรกำจัดความรู้สึกนี้ยังไงดี เราอยากเดินต่อ เราไม่อยากจมปักกับความรู้สึกนี้?
สุดท้ายถ้าเราแท็คผิดห้องก็ขอโทษด้วยนะคะ