เรื่องในวันนี้คือเราอยากพูด เราไม่รู้จะพูดกับใครจิงๆ คือเรารู้สึกบ่อยมาก เวลาโกรธ เราจะรู้สึกเกลียด เกลียดมากๆ แค้นทุกอย่าง จนบางทีพอเย็นลง มันกลายเป็นอีกคนเลย เราเป็นสองบุคลิกรึป่าว5555 เวลาคนโกรธ เป็นแบบนี้เหมือนกันมั้ย เรารู้สึกเหมือนเราไม่มีเหลือใครแล้ว เราแค่ต้องการที่ได้รับความสนใจ แต่เวลาพูดถึงแบบสังคมละเราอิน เหมือนกับว่าเราไม่ชอบกับสังคมแบบนี้ เรารู้ตัวว่าต่อต้าน แต่กูไม่ชอบ เราเกลียดทุกคน เกลียดโลก ทุกอย่างไม่ถูกใจ รวมถึงตัวเองด้วย อันนั้นเป็นความรู้สึกของเราบ่อยครั้ง จริงๆมีมากกว่านี้แหละ แต่ว่าตอนนี้ที่พิมอยู่เราอารมเย็นลงแล้ว คือเอาจริงๆเราเสียใจ ที่จริงคือลึกๆทุกคนก็ต้องการคนอยู่ด้วยจริงๆใช่มั้ยล่ะ555 เราก็คงเป็นหนึ่งในนั้น อยากให้คนสนิทอ่านใจเราได้ เราไม่ชอบพูดเรื่องอะไรแบบนี้ เรากัวคนอื่นบอกว่าเรียกร้องความสนใจ บางทีมันเหนื่อย แต่มีครั้งนึงเราได้ปลดปล่อยมันครั้งนึง เราเหมือนคนบ้าในละครเลย เราทั้งร้อง ทุบเตะทุกอย่างเหมือนมันจะสบายใจแค่ครั้งนั้นแหละ พอหลังจากนั้นก็เปนอีกเพราะว่าปัจจัยรอบข้างของเราอ่ะ เรารู้สึกว่าเราเป็นคนที่มีปัญหาด้านอารมณ์อยู่แล้ว เราไม่รู้เลยจริงๆ สิ่งที่เราต้องการปรึกษาก็คือ สิ่งที่เราเป็นนี่คือเรียกว่าปกติมั้ย ช่วยให้คำปรึกษาเราที เราเหนื่อย
ทุกคนช่วยเราที เราไม่รู้จะพึ่งใครจริงๆ