เรื่องมันเกิดขึ้นช่วง ม.5 เทอม2ครับ ผมกับน้องสาวของผม ก็ไม่เชิงของผมหรอกครับ เพราะแม่ตอนนี้ที่ดูแลเราสองคนอยู่ไม่ใช่แม่แท้ๆของผม
แต่เป็นแม่น้องเขา(ผมของเรียกน้องว่า หวานเลยนะ เพราะเขาชื่อน้ำหวาน) แม่ผมย้ายไปอยู่กับแฟนใหม่เค้าคือแม่ผมนอกใจพ่อแหละ ผมพึ่งมาเจอกับหวาน
ตอนช่วงประถมแต่ผมจำไม่ได้ป.อะไร ตอนเด็กๆผมไม่รู้ความหมายของคำว่าพี่ชายเพราะผมคิดมาตลอดว่าเป็นลูกคนเดียว แต่พ่อก็ย้ำว่าหวานอ่ะเป็นน้องเรานะ จนทำให้ผมคิดไปตลอดว่าเป็นน้องจริงๆเพราะความผูกพันด้วยแหละ พอโตขึ้นผมเลยพอจะจำได้แล้วว่าหวานไม่ใช่พี่น้องทางสายเลือด เพราะพ่อผมมีเชื่อจีน ผมเลยตาชั้นเดียว แต่หวานเขาดูต่างจากผม พ่อผมสูง ตอนนี้ผมสูอยู่ม.6 สูง185 แต่หวานก็ถือว่าธรรมดา 165 ไม่มีความเหมือนผมเลยสักนิดเดียว

ผมจะขอเล่ารายละเอียดอีกนิดนึงนะครับ ตั้งแต่เด็กจนโตผมอยู่กับหวานมาตลอด เล่นด้วนกัน กินด้วยกัน อาบน้ำด้วยกัน นอนห้องเดียวกับผมจนถึงม.3 เพราะแม่ดุน้องว่าติดผมแล้วกลัวผมจะไม่มีความเป็นส่วนตัว แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร(คือผมกับหวาน ห่างกัน1ปีนะครับ)น้องผมค่อนข้างใช้คำว่าสวยอยู่ คือมันสวยอ่ะครับ เพื่อนผมที่อยู่ทีมบาสด้วยกันเคยแอบผมไปขอคบกับหวาน แต่หวานมันปฏิเสธไปหมดเลยถ้าจำไม่ผิดมันยังไม่เคยมีแฟนเลย แต่ผมเคยมี3คน
ทุกครั้งที่ผมมีแฟน หวานก็จะไม่คุยกับผมไปสักพัก จนเวลาผมโดนบอกเลิก ก็มีแต่หวานที่เข้ามาปลอบผมทุกที พอม.4 ผมต้องย้ายไปติวเป็นค่าย ที่มีรร.
ที่นอน หรือเอาง่ายๆเป็นหอติว 1ปี(เกี่ยวกับเตรียมอ่ะครับ)ผมได้โควต้า ระยะเวลา1ปีเต็ม หวานยังคงแชทหาผมอยู่ตลอด ผมเรียนสายวิทย์นะ พอม.5
ผมกลับมาต่อรร.ใหม่ที่ไม่ใช่รร.ม.ต้น ผมได้เข้าที่เดียวกับหวาน(ศิลป์คำนวณ) นั้นคือม.5เทอม1 ผมยังไม่ค่อยมีเพื่อน จะมีก็แค่ชมรมบาส ผมไม่อยากจะโม้น้าาาแต่ผมว่าผมก็หน้าตาดีในระดับนึง ผมเคยได้เป็นนายแบบร้านขายเสื้อผ้า 3 ร้าน ไม่อยากแท๊กร้านในไอจีเดี๋ยวเห็นหน้า5555 
เข้าเรื่องต่อ เพราะผมไม่ค่อยมีเพื่อน หวานเลยมักจะมาอยู่กับผมตลอด ทั้งช่วงเช้า กลางวัน รอผมซ้อมเสร็จก็กลับด้วยกัน จนผมมีเพื่อนกลุ่มนึงพวกมันคิดว่าผมมีแฟนเป็นรุ่นน้อง(คือหวานนั้นแหละ) ผมเลยบอกว่าเป็นพี่น้องกัน ผมรู้อยู่แล้วละว่าพวกมันคงคิดว่าเป็นคนคุยไรงี้หรือป่าวแต่ไม่ใช่ นามสกุลเดียวกัน
พอตกกลางคืนก็จะมาอ่านหนังสือห้องผม บางครั้งก็เผลอหลับไปผมเลยมักจะนอนโซฟาในห้องแทน จน ม.5เทอม2 ความสัมพันธ์พวกเราก็ไม่เหมือนเดิม
จู่ๆหวานก็ไม่คุยกับผม หลบหน้า แล้วก็ไม่กินข้าวพร้อมผมอีกแล้ว ผมเลยแอบไปนัดเจอกับเพื่อนหวานถามว่าช่วงนี้ที่ห้องหวานเปลี่ยนไปไหม น้องเค้าก็บอกเหมือนหวานมันจะชอบคนคนนึง ผมก็เข้าใจเลยว่า คงเป็นฮอร์โมนวัยรุ่นละมั้ง อารมณ์เปลี่ยนหรือไม่ก็เห็นตัวเองมาตัวติดกับพี่ชาย แล้วจะไม่มีคนมาชอบ
ที่จริงผมก็มีคนคุยอยู่คนนึงอยู่คนละห้อง 

จนกระทั้งพ่อกับแม่ผมกลับหนองบัวลำภูไปหาญาติ ประมาณ2อาทิตย์ เกือบอาทิตย์แรกที่หวานขอเข้ามานอนที่ห้องผม หลังจากทีาไม่ได้คุยกับผมเกือบเทอม
ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ดีใจด้วยซ้ำที่กลับมาคุยกัน ผมเลยถามเล่นๆว่าเดี๋ยวนี้มีแฟนหรอ ใครอ่า ไม่บอกพี่เลยนะ ถ้าเป็นคนไม่ดีพี่ไม่ให้คบหรอก จู่ๆหวานก็มาตบหน้าผม (ผมอึนเลยอะไร เกิดอะไรขึ้น) ผมจำได้แค่ว่าหวานพูดประมาณว่า ตั้งแต่เด็กๆเรานู้นนี้นั้น ทุกครั้งที่ผมมีแฟนมันไม่ชอบบ้าง แล้วก็มาจบที่บอกว่ามันรู้สึกเจ็บใจ แล้วก็อิจฉา ตอนผมมีแฟนคนแรก มันก็สารภาพออกมาว่ารู้นะว่าไม่ใช่พี่น้องจริงๆกัน (มันบอกว่าเคยแอบไปเจอพ่อตัวเองจริงๆ แต่พ่อมันมากขออภัยถ้าไม่สุภาพครับ มีครอบครัวอยู่แล้วฝ่ายที่เป็นชู้คือฝ่ายแม่หวาน) แล้วก็บอกว่ารักผม มันเป็นความรู้สึกชัดเจนจริงๆ ที่หลบหน้ามันบอกว่าเพราะกลัวความรู้สึกตัวเอง กลัวผมจะรับไม่ได้ กลัวคนอื่นจะมองยังไง หวานนั่งร้องไห้ปล่อยโฮมาซะเสียงดังเลย ผมก็ได้แต่เข้าไปกอดแล้วก็บอกว่าไม่เป็นไร หนูเป็นน้องพี่ทำไมจะรับไม่ได้ประมาณนี้แหละ จนหวานขอมีอะไรกับผม ผมพยายามจะปลีกตัวชวนคุยเรื่องอื่นแต่สุดท้ายผมก็ทนไม่ไหว เรามีอะไรกัน แล้วก็ตกลงคบเป็นแฟนกันที่รู้กันแค่สองคน แลกรหัสเฟส ไอจี จนตอนนี้ ม.6เทอม2 ช่วงโควิดเราคบกันเกือบ 10 เดือนแล้ว

ผมไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี ถ้าคนอื่นรู้เข้า หวานก็เคยพูดกับผมว่าสักวันหวานจะเป็นคนลอกพ่อแม่เอง แต่ผมกับกังวลว่ามันจะโอเครหรอหรือควรอยู่เงียบๆแบบนี้ไปตลอดชีวิต พอมหาลัยหวานจะไม่ไปเจอคนที่กว่าผมหรอ ผมเครียดมาก ผมต้องทำยังไงดี ช่วยผมหน่อย