คือเพื่อนน่ะ ก็มีบ้างนะครับ แต่ทีนี้ เพื่อนที่ยังพูดคุยกันได้คือเป็นเพื่อนที่ไม่ได้อยู่กันมาก ส่วนตัวผมคือตัดคำว่าเพื่อนออกจากความสำคัญในชีวิตมานานแล้ว เจอแต่เหลี่ยมๆ เจตนาไม่ดี คือไม่มีอะไรที่มันโอเคอ่ะครับ พ่อแม่ก็ว่าให้รู้จักปรับเปลี่ยนตัวเอง แต่ช่วยเข้าใจผมหน่อยนะครับว่า ผมเนี่ยจากที่ร่าเริง พูดเก่ง กล้าแสดงออก สิ่งเหล่านั้นมันลดลงจนบางอย่างมันหายไป เรียกว่าปรับตัวเองจนไม่เหลือความเป็นตัวเองแล้ว ไม่ได้สนใจใคร แต่อะไรๆก็กวนตีนให้มาเจอแต่อะไรที่ต้องเจอ เช่น การทำงานกลุ่ม การจับกลุ่มให้กับคนที่เราไม่ชอบหน้า ผมพยายามจะบอกพ่อแม่แล้วว่าปรับตัวเองมาตลอด แต่ทำไมคนอื่นถึงไม่รู้จักคำนึงถึงคนอื่นบ้าง เราคำนึงถึงคนอื่น จะไม่ทำก็ไม่ได้ เขาพูดดีก็ใจอ่อน มีเมตตา ไม่อยากเลวกับใคร เรื่องการคบหาสมาคมนี่ตอนนี้เกลียดมาก จากย้ายโต๊ะมานั่งกับเพื่อนอีกคน ไอ้เพื่อนอีกคนก็ทำตัวน่ารำคาญอีก เอาเข้าไปใหญ่ อยากจะหนีทุกอย่างไปใช้ชีวิตเงียบๆคนเดียว แต่ก็หาปัญญาไม่เจอ เลยอยากจะถามว่า มีงานแบบไหน มีหนทางแบบไหนที่ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาผู้อื่นมั้ยครับ?
เป็นคนเข้ากับใครไม่ได้เลย จะมีเส้นทางแบบไหนสำหรับคนแบบนี้?