รู้สึกไม่ชอบพ่อตัวเองเหมือนรู้สึกเกลียด ทำไงดีคะ..

กระทู้คำถาม

เราไม่ถูกกับพ่อมาตั้งแต่เด็กค่ะ เหมือนเขามาใกล้เราไม่ได้เราจะหนีเราจะด่า เพราะที่ผ่านมายายกับตาเป็นคนเลี้ยงมาตั้งแค่เล็กจนถึง ม3 เราได้ย้ายโรงเรียนมาอยู่กับพ่อแม่ อยู่ไปก็เหมือนมีปมค่ะ พ่อด่าเราตลอดตอนที่เรามาอยู่ที่นี่กับเขาช่วงปิดเทอมตอนนั้นยังเรียน ม.ต้น ไม่จบแกก็เอาเราไปเปรียบเทียบกับลูกคนเก่าเขาว่าเรามันทำไมเรียนไม่เก่ง ไม่ดูลูกกูบ้างเขาเรียนจบปริญญาตรี คือมันเกี่ยวอะไรกับเราคะ คือพ่อเราเป็นคนขี้เมานะคะ ก็เข้าใจว่าเมาแต่อย่าพูดแบบนี้เลย หลังๆมาที่มาอยู่กับพ่อแม่ที่นี่แกก็กินแต่พญานาคไม่แน่ใจว่ามันเมาไหม เวลาเราทำงานบ้านเสร็จไปมานอนเล่นโทรศัพท์ก็จะมาด่าว่างานการไม่ทำมีแต่เล่นโทรศัพท์ขอให้ตาบอดตาเสียไวๆ ด้วยความที่โดนด่ามาเยอะเลยปรี๊ดแตกขึ้นมาทำลายข้าวของ เราเลยไม่ชอบชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่นด้วยว่าลูกคนอื่นดีมากรักพ่อแม่ไม่เหมือนไม่รักกูแบบนี้ เราเลยตอบกลับไปด้วยความที่โมโหว่างั้นก็ไปเอาคนอื่นมาเป็นลูกสิ แม่อยากให้เรากับพ่ออยู่ด้วยกันแบบรักกัน เราจะรักได้ไงในเมื่อเรามองในแง่ลบไปละ ทำงานบ้านทีไรก็โดนว่าโทรไปบอกญาติพี่น้องว่าเราไม่เคยทำงานบ้าน ตัวเองเป็นคนทำ ไปบอกแม่อีกว่าเราไม่ทำอะไรจนแม่มาด่าเรา สรุปเราก็ผิดพอพูดไปก็โดนด่าซ้ำ วนลูปอยู่แบบนี้หลายปี เราอยากจะไปจากพ่อแม่อยากอยู่กับตายาย มีวันหนึ่งเราก็นอนเล่นอยู่อยู่ๆก็มาด่าเรา พอเราเงียบก็มาด่าเราไม่รัก พอเราตอบกลับไปว่าอะไรเรียกละก็พูดสิ เท่านั้นแหละบอกว่าเราด่า ลูกอกตัญญูลูก กูจะไหว้จะได้เจริญ เราก็แบบอีกละกูผิดอีกละพูดไรได้บ้าง โดนหนักสุดก็แค่ไล่ไปตายละบอกอีกว่ากูไม่น่ามีแต่แรกเลย แม่เราชอบเข้าข้างพ่อไม่ค่อยฟังเราหรอกเพราะคิดว่าเราชอบเถียงไง เราพยายามจะไม่คุยทำเหมือนไม่มีตัวตนก็มาดราม่า บางทีพูดอยู่เป็นชั่วโมงคำเดิมๆเราบอกไปเลิกพูดได้ไหมไม่อยากฟังเสียงดัง แกก็ด่าอีกเราเลยบอกรำคาญ รู้อยู่ละมันบาปแต่ทำไงได้ โทรไปฟ้องแม่อีกว่าเราด่าก็ผิดอีกละตอนไหนแม่จะเข้าใจเรา ทำไมต้องบอกให้เราไปบอกให้พ่อเลิกเมา พอบอกก็ไม่ได้อะไรบอกไปก็โดนว่าจะบอกทำไมบอกไปก็ไม่เคยฟัง สุดท้ายเราเลยบอกแม่ว่าไม่ได้นับถือพ่อละที่ทำตัวแบบนี้ แม่ก็ตอบกลับมาว่าอย่าไปพูดแบบนี้กับพ่อนะ พ่อด่าไม่หยุดแน่ เราเลยบอกทำตัวแบบนี้ใครจะไปนับถือไม่อยากยุ่งด้วยซ้ำ แม่ก็บอกว่าพ่อแก่ละอย่าไปสนใจใส่ใจ ไม่สนใจได้ไงว่าขนาดนี้แม่พูดอีกว่าถ้าพ่อตายเตรียมดีใจเลย อ๋าสรุปเราก็ผิดอีก จะเข้าข้างไปถึงไหนรู้ว่ารักนะแม่ก็โดนเหมือนกันทุกวัน เราโดนบ่อยเลยเป็นนิสัยแปลกๆเลยตัดสินใจไปหาหมอสรุปเราเป็นโรคเครียดบวกกับแพนิคพอพ่อรู้ว่าบอกเราปัญญาอ่อน ไร้สาระ เราเลยแบบเออถ้าตายสักวันก็อย่ามาพูดแบบนี้ไม่ตลกด้วย ทำไมต้องมาดูถูกเราขนาดนี้อะ มีการมาขู่เราอีกนะว่ากูจะกลับไปอยู่บ้านนอกกูไม่สนใจกูจะอยู่กับญาติกู เราก็ไม่สนใจอีกอะแล้วแต่จะไป แล้วแม่ก็อยากให้เราไม่รังเกียจพ่อ ก็ไม่ได้รังเกียจขนาดนั้นแต่ให้ไปเปลี่ยนตัวมาใหม่เถอะทำแบบนี้ทุกวันใครมันจะไม่คิด เวลาทำอะไรก็ไม่ถามชอบทำให้บ้านไม่สะอาดเราก็ต้องมาตามเก็บ ห้องน้ำเข้าละก็ไม่ล้างดีๆเราก็ต้องมาล้าง พอไปบอกแม่ว่าพ่อไม่ล้างก็มาบอกไม่ใช่ก็ไปชวนแม่ทะเลาะอีกว่าไม่ได้ทำไม่ยอมรับตัวเอง จนสุดท้ายแม่ก็เข้าใจเราสักที เราก็เหนื่อยกับพ่อที่เป็นแบบนี้อะ จะให้ไปนับถือก็คงยากแล้ว เราควรทำไงดี