วันนี้จะมาเล่าประสบการณ์ให้ฟังกันนะคะ คือเราเป็นนักกีฬามาตั้งแต่สมัยตอนเรียนอยู่ป.4 เราเป็นนักวิ่งที่ได้เรียนทอง จนจบ ป.6 ตอนนั้นเรามีความสุขมาก เราบอกพ่อกับแม่ว่าเราอยากเป็นนักกีฬา จนเรากำลังจะขึ้นม.1หาที่เรียนใหม่ เราเจอเพื่อนเก่าตั้งแต่ที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง
แล้วเพื่อนบอกว่ากีฬานี้มันดี ได้ตัง ติดทีมชาติได้ ตอนนั้นเรายังไม่ค่อยรู้จักใครมีแต่เพื่อนเก่าเท่านั้นที่เรารู้จัก เราก็เข้าชุมนุมกีฬาตามเพื่อน แล้วครูเขาให้เรามาซ้อมตอนแรกเราก็อยากเก่งเหมือนพวกพี่ๆ เขาเราเลยตั้งใจซ้อมพอเขาเลือกตัวไปแข่งที่ต่างจังหวัดเขาเลือกแค่2คน เรากับไม่ได้ไป เราเสียใจมาก แต่เราก็พยายามที่จะสู้ต่อไป จนเราขึ้นม.2มีแข่งมากมาย ได้ไปแข่งที่เชียงใหม่10วัน จนเรากลับมากรุงเทพ ตามงานไม่ทัน เหนื่อย ท้อ เพื่อนที่เขาชวนเรามาก็ไม่เคยสนใจเรา พอเพื่อนเราทะเลาะกัน ก็จะมีแต่เราที่เป็นส่วนกลาง เราคิดมากๆ เราอยากออกจากกีฬา เราเห็นคนอื่นกลับบ้านเร็วๆ แต่เรากับมาแบบตื่นเช้ามาเรียน เลิกเรียนก็ไปซ้อม1-2ทุ่มกลับก็3ทุ่ม ทำการบ้านอย่างนี้อีกเกือบเที่ยงคืน เราทำแบบนี้จันทร์-ศุกร์ จนพ่อกับแม่ด่าว่าเราทุกวัน เราสงสารพ่อกับแม่ ที่การเรียนเราแย่
และเราเป็นคนเงียบๆจนเพื่อนไม่อยากคบ แต่เราก็ไม่แคร์ เราเลยเข้าใจพ่อกับแม่ที่เขาพูดว่า จะแคร์เพื่อนทำไมแค่คนเดียวๆ มันก็จริงที่พ่อแม่พูด เพราะเวลาเขามีอะไร เขาก็ไม่เคยให้เรา มีแต่ด่าเรา แต่พอเรามีกับเข้าหาเรา เราไม่น่าเลือกทางผิดๆแบบนั้นที่ทำให้การบ้านเราเป็นกองๆเราเลยกับมาคิดว่าเราควรทำยังไงดี เราอยากออกจากกีฬามาก:-;
เคยอยากเลิกเล่นกีฬา เพราะใครสักคนไหม?
แล้วเพื่อนบอกว่ากีฬานี้มันดี ได้ตัง ติดทีมชาติได้ ตอนนั้นเรายังไม่ค่อยรู้จักใครมีแต่เพื่อนเก่าเท่านั้นที่เรารู้จัก เราก็เข้าชุมนุมกีฬาตามเพื่อน แล้วครูเขาให้เรามาซ้อมตอนแรกเราก็อยากเก่งเหมือนพวกพี่ๆ เขาเราเลยตั้งใจซ้อมพอเขาเลือกตัวไปแข่งที่ต่างจังหวัดเขาเลือกแค่2คน เรากับไม่ได้ไป เราเสียใจมาก แต่เราก็พยายามที่จะสู้ต่อไป จนเราขึ้นม.2มีแข่งมากมาย ได้ไปแข่งที่เชียงใหม่10วัน จนเรากลับมากรุงเทพ ตามงานไม่ทัน เหนื่อย ท้อ เพื่อนที่เขาชวนเรามาก็ไม่เคยสนใจเรา พอเพื่อนเราทะเลาะกัน ก็จะมีแต่เราที่เป็นส่วนกลาง เราคิดมากๆ เราอยากออกจากกีฬา เราเห็นคนอื่นกลับบ้านเร็วๆ แต่เรากับมาแบบตื่นเช้ามาเรียน เลิกเรียนก็ไปซ้อม1-2ทุ่มกลับก็3ทุ่ม ทำการบ้านอย่างนี้อีกเกือบเที่ยงคืน เราทำแบบนี้จันทร์-ศุกร์ จนพ่อกับแม่ด่าว่าเราทุกวัน เราสงสารพ่อกับแม่ ที่การเรียนเราแย่
และเราเป็นคนเงียบๆจนเพื่อนไม่อยากคบ แต่เราก็ไม่แคร์ เราเลยเข้าใจพ่อกับแม่ที่เขาพูดว่า จะแคร์เพื่อนทำไมแค่คนเดียวๆ มันก็จริงที่พ่อแม่พูด เพราะเวลาเขามีอะไร เขาก็ไม่เคยให้เรา มีแต่ด่าเรา แต่พอเรามีกับเข้าหาเรา เราไม่น่าเลือกทางผิดๆแบบนั้นที่ทำให้การบ้านเราเป็นกองๆเราเลยกับมาคิดว่าเราควรทำยังไงดี เราอยากออกจากกีฬามาก:-;