เผลอไปลวนลาม จนเกือบจะมีอะไรด้วยกับเพื่อนผู้หญิง

ขอบอกไว้ก่อนนะครับ ผมเป็น ผช.โสด. มา 20 ปีแล้ว พึ่งเข้าชีวิตมหาลัยมา ไม่มีประสบการณ์อะไรเกี่ยวกับ ผญ.เลย เคยแต่ แต่ไม่ค่อยชักเท่าไร ผมเป็นคนออกกำลังกายหรือคลั้งการออกกำลังกายก็ว่าได้ ผมจะชอบออกกำลังกายเพื่อระบายไม่ให้ได้ระดับนึง 
        มาเข้าประเดนณ์เลยดีกว่า คือผมมีเพื่อนสาวคนนึง ก็สนิทพอตัว เขาก็มาค้างห้องผมรอบนึงแล้ว ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไร พยายามทำตัวห่างๆ ให้เขานอนเตียงไป ผมไปนอนพื้นไกลๆ เขา ตรงทางเข้าประตูห้อง(คอนโด) เลยผ่านมาชิวๆ แต่รอบนี้เพื่อนมานอนห้องอีกรอบ ผมก็ว่าจะนอนแบบเดิม แต่รอบนี้ต่างไป ตรงที่เพื่อนใส่นุ่งสั้นมาก (เธอไม่ได้อ่อยนะครับ) จนผมมีอารมณ์เป็นบางครั้ง ผมก็พยายามไม่หันไปดู ก็พยายามดูแต่โทรศัพท์พอถึงเวลานอน ผมเริ่มหัวหมุนไปหมด เราก็ได้คุยเฮฮา แรกเปลี่ยนกัน จนเธอบอกว่าให้เราขึ้นไปนอนบนเตียงไหม เราก็แบบ อ่อๆไปตามนั้น พอไปนอน มือผมเผลอไปโดนเอวเธอ และได้กลิ่นตัวลอยออกมา จนผมเริ่มมีอารมณ์สุดๆ ผมเริ่มคุมตัวเองไม่อยู่ สติเริ่มไม่มี มือเริ่มไล่ไปจนถึงหน้าอก แต่เธอก็เงียบอยู่ไม่ได้ตอบไร อยู่ดีๆด้วยความเป็นคนดีมาตลอดและมีมารยาทตลอด จึงถามก่อนว่า "จะทำกันไหม" เธอก็เงียบไม่พูดและผมพยายามพูดถามซ้ำไปเรื่อยๆ จะเธอบอกว่า "เราเห็นธีเป็นเพื่อนนะ" สติผมกลับมา ได้ดึงมือออกมาอย่างไวและกล่าวขอโทษ แต่เธอบอกไม่ถือสาอะไร ทางเราก็บอกว่า เรื่องที่ทำเมื่อกี้ทำเป็นลืมไปนะ และต่างแยกย้ายนอน แต่เราเป็นคนคิดมากไง นอนไม่หลับและรู้สึกผิดมาก ความหายไปหมด จนเราต้องรุกออกไปนั่งร้องให้ตรงระเบียง เปิดเพลงกรบเสียงร้องให้ เราก็ได้แต่โทษตัวเอง ผิดทีตัวเองที่ควบคุมอารมณ์และตัณหาไม่ได้ ทำเหมือนพวกสวะที่คัวเองเกลียด ที่ฉวยโอกาสผญ. และไปลวนลาม เราเหมือนเสียศักศรีดิ์ความเป็นชายไปทั้งหมด ซึ่งผมเป็นผช.ที่ให้เกียรติผญ.มาตลอด ไม่ฉวยโอกาสมาตลอด พอตอนนี้กลับทำพังเองจนรู้สึกหดหู่มากกับตัวเอง ผิดหวังกับตัวเอง ผมรู้สิ่งที่ทำมันผิดมาก และเวลาได้ผ่านไปจนถึงเช้าพวกเราก็ไม่มีอะไรกัน ตื่นมาก็ทำตัวปกติเหมือนที่เคยทำมา คุยกันปกติ เหมือนเมื่อก่อน แต่ในใจผมเวลาเจอเธอได้แต่ขอโทษในใจตลอด ซึ่งเราคุยกันเครียตั้งแต่เช้าอีกวันแล้วว่าจะถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซึ่งตื่นมาคุยกันอีกที ผมรู้สึกท้อและสิ้นหวังกับตัวเองมาก ว่าควรจะให้กำลังใจตัวเองยังไงดีครับ รู้สึกตังเองด้อยค่าเป็นสวะมาก