สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 3
สวัสดีครับ
น่าชื่นชมครับ แม่ที่มองการณ์ไกลและมีจิตสำนึกของความเป็นแม่ สำหรับผมนะ ผมถือว่าเป็นโอกาศที่ดี ที่จะให้ลูกได้เปิดหูตาเปิดโลกกว้าง เค้าจะได้อยู่ในสภาพแววล้อมที่เป็นจริงในสังคมที่เค้าอยู่ ให้ได้เห็นความแตกต่างของการดำรงชีวิต ให้ได้เห็นว่า ตนคือที่พึ่งแห่งตน ถึงแม้มันจะเป็นดาบสองคมก็ตาม
ผมเองมีพ่อแม่ที่น่ารักมาก ส่งผมไปเรียนโรงเรียนที่มีแต่คุณหนูคุณชาย อยากให้ผมได้ความรู้ดีที่สุดเท่าที่ท่านจะสรรหามาให้ผมได้ แต่พ่อแม่ไม่ตามใจผมนะครับ จะสอนและแนนนำ เวลาผมมีคำถาม แม่จะใช้เวลาทั้งหมดที่มีอยู่ สอนและแนะนำในเชิงยกตัวอย่างให้ผมได้เข้าใจว่า ทำไมจึงมีความแตกต่าง เช่น ทำไมบ้านเพื่อนมีฐานะที่ดีได้เช่นนี้ แม่ผมก็จะเล่าให้ฟังว่า ทุกคนๆมีฐานะที่ดีตามกำลังของตัวเองทุกคน เพียงแต่ว่า ส่วนประกอบของโอกาศของแต่ละคนไม่เท่ากัน ผลที่ได้รับของการกระทำไม่เท่ากัน ส่วนประกอบเรื่องการศึกษา การสร้างประสบการณ์ส่วนตัว การสร้างความสำเร็จในหน้าที่การงาน และอื่นๆ มันทำให้ผมได้ข้อคิด และมีมานะในการหาประสบการณ์ ความรู้ และการดำเนินชีวิต
สอบถาม สอบอารมณ์ลูกบ่อยๆครับ ถามเค้าว่าเล่นอะไรกันวันนี้ เห็นอะไรมาบ้าง ทำอะไรมาบ้าง ขอให้ จขกท ช่างสังเกตนะครับ เช่น เวลาผมไปเห็นเพื่อนๆมี ผมก็อยากมีบ้าง แต่ทำไม ผมจึงมีไม่ได้ แม่ผมก็จะใช้เวลาอธิบายให้ผมฟัง ไม่เข้าใจก็อธิบายใหม่ แทนที่ผมจะไปขอยืมเพื่อนหรือไปโขมยของเค้ามา ผมก็เก็บเงินเอง ถ้าซื้อไม่ได้แพงไป ก็หาสิ่งทดแทน คุณ จขกท จำเป็นต้องใกล้ชิดลูกมากๆนะครับ ไม่อย่างนั้นเค้าจะคิดของเค้าเอง ทำของเค้าเอง แล้วผลที่ออกมาอาจจะมาทำร้ายตัวของเด็กเองได้ในวันข้างหน้า เหมือนที่เราเห็นกันในสังคมของวัยรุ่นสม้ยนี้
สิ่งที่แม่ผมจะบอกผมเสมอๆคือ ไม่ว่าจะมีความแตกต่างอะไร มากน้อยเท่าไร รวยหรือจน สิ่งที่เหมือนกันและอาจจะมีมากกว่า คือความรักความเข้าใจ ที่แม่มอบให้ และไม่มีใครในโลกนี้ ที่จะรักผมเท่าแม่
น่าชื่นชมครับ แม่ที่มองการณ์ไกลและมีจิตสำนึกของความเป็นแม่ สำหรับผมนะ ผมถือว่าเป็นโอกาศที่ดี ที่จะให้ลูกได้เปิดหูตาเปิดโลกกว้าง เค้าจะได้อยู่ในสภาพแววล้อมที่เป็นจริงในสังคมที่เค้าอยู่ ให้ได้เห็นความแตกต่างของการดำรงชีวิต ให้ได้เห็นว่า ตนคือที่พึ่งแห่งตน ถึงแม้มันจะเป็นดาบสองคมก็ตาม
ผมเองมีพ่อแม่ที่น่ารักมาก ส่งผมไปเรียนโรงเรียนที่มีแต่คุณหนูคุณชาย อยากให้ผมได้ความรู้ดีที่สุดเท่าที่ท่านจะสรรหามาให้ผมได้ แต่พ่อแม่ไม่ตามใจผมนะครับ จะสอนและแนนนำ เวลาผมมีคำถาม แม่จะใช้เวลาทั้งหมดที่มีอยู่ สอนและแนะนำในเชิงยกตัวอย่างให้ผมได้เข้าใจว่า ทำไมจึงมีความแตกต่าง เช่น ทำไมบ้านเพื่อนมีฐานะที่ดีได้เช่นนี้ แม่ผมก็จะเล่าให้ฟังว่า ทุกคนๆมีฐานะที่ดีตามกำลังของตัวเองทุกคน เพียงแต่ว่า ส่วนประกอบของโอกาศของแต่ละคนไม่เท่ากัน ผลที่ได้รับของการกระทำไม่เท่ากัน ส่วนประกอบเรื่องการศึกษา การสร้างประสบการณ์ส่วนตัว การสร้างความสำเร็จในหน้าที่การงาน และอื่นๆ มันทำให้ผมได้ข้อคิด และมีมานะในการหาประสบการณ์ ความรู้ และการดำเนินชีวิต
สอบถาม สอบอารมณ์ลูกบ่อยๆครับ ถามเค้าว่าเล่นอะไรกันวันนี้ เห็นอะไรมาบ้าง ทำอะไรมาบ้าง ขอให้ จขกท ช่างสังเกตนะครับ เช่น เวลาผมไปเห็นเพื่อนๆมี ผมก็อยากมีบ้าง แต่ทำไม ผมจึงมีไม่ได้ แม่ผมก็จะใช้เวลาอธิบายให้ผมฟัง ไม่เข้าใจก็อธิบายใหม่ แทนที่ผมจะไปขอยืมเพื่อนหรือไปโขมยของเค้ามา ผมก็เก็บเงินเอง ถ้าซื้อไม่ได้แพงไป ก็หาสิ่งทดแทน คุณ จขกท จำเป็นต้องใกล้ชิดลูกมากๆนะครับ ไม่อย่างนั้นเค้าจะคิดของเค้าเอง ทำของเค้าเอง แล้วผลที่ออกมาอาจจะมาทำร้ายตัวของเด็กเองได้ในวันข้างหน้า เหมือนที่เราเห็นกันในสังคมของวัยรุ่นสม้ยนี้
สิ่งที่แม่ผมจะบอกผมเสมอๆคือ ไม่ว่าจะมีความแตกต่างอะไร มากน้อยเท่าไร รวยหรือจน สิ่งที่เหมือนกันและอาจจะมีมากกว่า คือความรักความเข้าใจ ที่แม่มอบให้ และไม่มีใครในโลกนี้ ที่จะรักผมเท่าแม่
สมาชิกหมายเลข 1476906 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6644162 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6622516 หลงรัก, สมาชิกหมายเลข 6336650 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5538792 ถูกใจ, X_Ojay ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2402832 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6141791 ถูกใจ, งามแงะเจ้า ถูกใจ, เด็กหญิงตะวัน ถูกใจรวมถึงอีก 96 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 7
ตอนเด็กบ้านชั้นจนค่ะ ตอนปิดเทอม พ่อก็พาไปเล่นกับลูกเจ้านายที่ทำงาน เพราะลูกเจ้านายพ่อเค้าไม่มีเพื่อน
ก็เล่นกันดีนะคะ เค้ามีของเล่นแพงๆ ทุกอย่างเลย บาร์บี้มีทุกเซต เลโก้ ตุ๊กตาสวยๆ ชั้นก็เล่นกับเค้า เค้าพาไปเล่นในบ้านเปิดแอร์สบายเลย
แต่พ่อแม่ชั้นเค้าสอน ว่าไปเล่นคือให้นั่งเล่นในห้องนั่งเล่น อย่าไปเดินเพ่นพ่านรื้อของ หรือเปิดประตูห้องอื่น ละให้เล่นดีดี
กลับมาก็เคยพูดกับพ่อแม่นะ ว่าอยากได้ของเล่นแบบนั้นบ้าง แต่พ่อแม่พูดความจริงค่ะ ว่าเราไม่มีเงินขนาดนั้น ฐานะเราเทียบเค้าไม่ได้ เราโชคดีที่มีโอกาสได้เล่น
คือมันทำให้ชั้นเป็นเด็กที่ เข้าใจ รับความจริงได้มาแต่เด็ก วางตัวตามฐานะ จิตแข็ง เรียนรู้ว่าเราไม่ได้จะสมหวังทุกอย่างในชีวิต มีหลายอย่างที่เราไม่มี ไม่ได้เหมือนใครเขา
ก็เล่นกันดีนะคะ เค้ามีของเล่นแพงๆ ทุกอย่างเลย บาร์บี้มีทุกเซต เลโก้ ตุ๊กตาสวยๆ ชั้นก็เล่นกับเค้า เค้าพาไปเล่นในบ้านเปิดแอร์สบายเลย
แต่พ่อแม่ชั้นเค้าสอน ว่าไปเล่นคือให้นั่งเล่นในห้องนั่งเล่น อย่าไปเดินเพ่นพ่านรื้อของ หรือเปิดประตูห้องอื่น ละให้เล่นดีดี
กลับมาก็เคยพูดกับพ่อแม่นะ ว่าอยากได้ของเล่นแบบนั้นบ้าง แต่พ่อแม่พูดความจริงค่ะ ว่าเราไม่มีเงินขนาดนั้น ฐานะเราเทียบเค้าไม่ได้ เราโชคดีที่มีโอกาสได้เล่น
คือมันทำให้ชั้นเป็นเด็กที่ เข้าใจ รับความจริงได้มาแต่เด็ก วางตัวตามฐานะ จิตแข็ง เรียนรู้ว่าเราไม่ได้จะสมหวังทุกอย่างในชีวิต มีหลายอย่างที่เราไม่มี ไม่ได้เหมือนใครเขา
สมาชิกหมายเลข 6594891 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6008626 หลงรัก, สมาชิกหมายเลข 6565676 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1476906 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6628307 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6336650 ถูกใจ, พลอยพลิน ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2041026 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2402832 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5662904 ถูกใจรวมถึงอีก 69 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 13
ในฐานะที่ผมเคยเป็นแค่บ้านขายรองเท้าจนๆ
แต่ดันได้ห้องแถวใกล้กับบ้านคนรวยมีร้านขายเครื่องเขียนหลายสาขาในระแวกนั้น พ่อเป็นหมอ แม่เป็นทนายความ พี่สาวเรียนหมอ
ผมในวัย ประถม ได้เจออะไรใหม่ๆที่ไม่เคยเจอมาก่อน เครื่องเล่นเกม ทีวีจอใหญ่ สังคมที่แปลกใหม่ มีของกินเต็มตู้เย็น มีคนทำความสะอาดห้อง มันทำให้ผมร้องโอ๋โฮอิจฉาชีวิตแบบนี้จัง ที่บ้านเค้าตอนรับผมเหมือนกับเป็นลูกเค้าอีกคนซึ่ง อบอุ่นมากๆ ชอบไปอยู่บ้านเค้าทุกวันหยุดในห้องขอเพื่อนนั่งเล่น ps1 กันไม่ไปไหน เวลาที่บ้านเค้าอยากได้รองเท้าใหม่เค้าก็จะมาอุดหนุนร้านผมประจำไม่ไปร้านอื่นเลย บ้างก็เอาเครื่องเขียนในร้านมาฝากบ้างแบ่งปันกัน
เราสนิทกันมากๆไปเที่ยว ตจว ด้วยกันเค้าออกค่าใช้จ่ายให้หมดพาไปไหนด้วยหมดเหมือนลูกเค้าคนนึง มันดีมากๆความทรงจำวัยเด็กตอนนั้น
แต่แล้วผมก็ต้องกลับไปอยู่ภูมิลำเนาเดิมที่กลับมา จนต้องแยกย้ายกัน เมื่อก่อนไม่มีมือถือเลยติดต่อได้แค่จากทางพ่อและแม่ แล้วก็เวลาทำให้เราต้องหายจากกัน คิดถึงมากๆเวลานึกถึงเรื่องนี้ ผมคิดว่าลองดูว่าบ้านเค้าอยากให้มีเพื่อนเล่นด้วยหรือป่าวเพราะคนรวยมักไม่มีเวลาให้ลูก มีตังแต่ไม่มีเวลาให้ลูกถ้าเค้าเห็นลูกเค้ามีความสุขมากๆก็จะสนับสนุนลูกเค้าสุดๆ
ปล. พึ่งทราบภายหลังว่าห้องแถวนั้นเป็นของเค้าเอง แม่เราเล่าให้ฟังว่าค่าเช่าถูกมาก ปีใหม่จะมีลดค่าเช่าให้ตลอด
แต่ดันได้ห้องแถวใกล้กับบ้านคนรวยมีร้านขายเครื่องเขียนหลายสาขาในระแวกนั้น พ่อเป็นหมอ แม่เป็นทนายความ พี่สาวเรียนหมอ
ผมในวัย ประถม ได้เจออะไรใหม่ๆที่ไม่เคยเจอมาก่อน เครื่องเล่นเกม ทีวีจอใหญ่ สังคมที่แปลกใหม่ มีของกินเต็มตู้เย็น มีคนทำความสะอาดห้อง มันทำให้ผมร้องโอ๋โฮอิจฉาชีวิตแบบนี้จัง ที่บ้านเค้าตอนรับผมเหมือนกับเป็นลูกเค้าอีกคนซึ่ง อบอุ่นมากๆ ชอบไปอยู่บ้านเค้าทุกวันหยุดในห้องขอเพื่อนนั่งเล่น ps1 กันไม่ไปไหน เวลาที่บ้านเค้าอยากได้รองเท้าใหม่เค้าก็จะมาอุดหนุนร้านผมประจำไม่ไปร้านอื่นเลย บ้างก็เอาเครื่องเขียนในร้านมาฝากบ้างแบ่งปันกัน
เราสนิทกันมากๆไปเที่ยว ตจว ด้วยกันเค้าออกค่าใช้จ่ายให้หมดพาไปไหนด้วยหมดเหมือนลูกเค้าคนนึง มันดีมากๆความทรงจำวัยเด็กตอนนั้น
แต่แล้วผมก็ต้องกลับไปอยู่ภูมิลำเนาเดิมที่กลับมา จนต้องแยกย้ายกัน เมื่อก่อนไม่มีมือถือเลยติดต่อได้แค่จากทางพ่อและแม่ แล้วก็เวลาทำให้เราต้องหายจากกัน คิดถึงมากๆเวลานึกถึงเรื่องนี้ ผมคิดว่าลองดูว่าบ้านเค้าอยากให้มีเพื่อนเล่นด้วยหรือป่าวเพราะคนรวยมักไม่มีเวลาให้ลูก มีตังแต่ไม่มีเวลาให้ลูกถ้าเค้าเห็นลูกเค้ามีความสุขมากๆก็จะสนับสนุนลูกเค้าสุดๆ
ปล. พึ่งทราบภายหลังว่าห้องแถวนั้นเป็นของเค้าเอง แม่เราเล่าให้ฟังว่าค่าเช่าถูกมาก ปีใหม่จะมีลดค่าเช่าให้ตลอด
สมาชิกหมายเลข 6594891 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6336650 ถูกใจ, Essueko ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 2716157 ซึ้ง, True Alpha ถูกใจ, ChAoBu ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6086210 ถูกใจ, ความเหงาคือความกล้าหาญ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4921056 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1327575 ถูกใจรวมถึงอีก 11 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 2
แม่ลองอ่านบทความนี้ดูค่ะ พอดีบ้านนี้ก็ได้เซฟเก็บไว้อ่านเหมือนกัน
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=2209356789188557&id=237160756408180
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=2209356789188557&id=237160756408180
แสดงความคิดเห็น
บ้านจนไม่กล้าให้ลูกไปเล่นกับคนรวย