เกริ่นก่อนว่า เรื่องอาจจะยาวนิดนึงนะคะแต่พยายามสรุปมาให้แล้วค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าแรกๆตอนที่แฟนมาจีบเรา สมัยคบกันแรกๆ คือเค้าไม่แสดงออกมห้เราเห็นเลยค่ะว่าเค้าติดเกม เค้ามีแค่บอกว่าสมัยตอนเด็กๆเค้าติดเกมมากชอบเล่นเกมมาก ซึ่งในช่วงแรกๆเค้าจะหากิจกรรมทำกับเราตลอดเลยค่ะไม่ว่าจะเป็นชวนดูหนัง ดูรายการ ดูนั่นนี่ ไปเที่ยวบ้าง กินข้าว
เดินเล่น ทำกับข้าว ซื้อของ ไม่ว่าเค้าจะติดงานหนักขนาดไหนเค้าก็จะโทรหาเราเสมอเวลาที่เค้าโทรได้ ส่วนมากเป็นเวลาขับรถค่ะ
แล้วทีนี้ ตั้งแต่ช่วงปลายปีที่คลกันมา จนในปัจจุบัน เค้าติดเกมมากเลยค่ะ เล่นทั้งวันวันไหนที่ไม่ต้องทำงานคือตั้งแต่ตื่นนอน จนถึงเวลานอนเลยค่ะ เน้นย้ำนะคะว่าทั้งวันและทุกเวลาที่ไม่ต้องทำงานค่ะ ซึ่งแรกๆพอเค้าเริ่มมาเล่นเกมเราก็ทะเบาะกันบ่อยค่ะ เพราะตัวเราเองอาจจะไม่ได้เข้าใจมากพอ ทะเลาะกันหนักเลยครั้งนั้นที่ไม่ได้เจอกันสักพักค่ะแล้วเค้ามาหาเราสิ่งแรกที่เค้าทำคือเปิดคอมเตรียมเล่นเกมค่ะ ก็ทะเลาะกันใหญ่แล้ว เค้าบอกว่าเกมก็คือเพื่อน การเล่นเกมคือการได้เจอเพื่อน เพราะค่อยได้เจอกัน ซึ่งตัวเราเองก็พยายามทำความเข้าใจพอสมควร
แล้วทีนี้ทุกวันนี้กลายเป็นว่าไม่ว่าจะมีเพื่อนเล่นเกมหรือไม่มีเค้าก็สามารถเล่นเกมได้เกือบเช้าทุกวันค่ะ เพื่อนแต่ละคนก็จะมีเวลาของตัวเองถึงเวลากินข้าวก็ไปกินถึงเวลานอนก็นอน แต่แฟนเราก็จะยื้อเพื่อนตลอดเลยว่าเล่นต่ออีก เวลาแฟนเรากินข้าวก็กินพร้อมกับเล่นเกม ถ้าวันไหนไม่มีทำงานก็ทั้งวันเลยค่ะไม่ไปไหน ตั้งแต่เที่ยงจนตี 3-4 ตลอดทุกครั้งเลยค่ะ ส่วนวันไหนมีงานก็เลิกงานเมื่อไหร่ก็คือเล่นเกมยาวจนตี 3-4 เหมือนกันค่ะ พอเค้าเล่นเกมทีใส่หูฟังเราจะคุยด้วยทีนึงต้องสะกิดเอาค่ะ เพราะพูดไรไม่ได้ยินเลย ตะโกนก็ไม่ได้ยินค่ะ
เราเคยทะเลาะกันเรื่องนี้แล้ว พี้อมเรื่องทำงานแล้วเค้าไม่สามารถบอกเราได้ว่าถึงที่ทำงานรึยังหรือไปไหนอยู่ไหนบ้าง เค้าบอกว่าการที่เค้าบอกเรามันทำให้สมาธิเค้าหลุดจากการทำงาน
แต่พอเวลาเล่นเกมเค้าทั้งทำงานกับเล่นเกมไปพร้อมกันได้เลนค่ะ แต่ถ้าคุยกับเราคือส่วนน้อยที่จะทำได้ ทั้งๆที่บางวันทั้งวันไม่คุยกันเลยจนเราทักไป เค้าก็ตอบเราไม่ได้
แต่เวลาเล่นเกมเค้าเล่นได้ตลอดเวลาเลยค่ะไม่ว่าจะขับรถ จะทำอะไรที่ไหน กินข้าวนอกบ้าน เดินซื้อของ เค้าก็จะเล่นเกมในมือถือแทนตลอดเวลา
แม้แต่ปิดคอม ถึงเวลานอนก็จะมาเล่นต่อในมือถือก่อนนอนทุกวัน ทุกวันจริงๆค่ะไม่มีวันไหรไม่ทำแบบนี้เลย
เราทะเลาะกันบ่อยมากเลยค่ะเค้าก็บอกว่ามีอะไรก็บอกเค้าสิ เล่นมากเกินไปก็ให้บอกเค้าต้องการไรก็ให้บอกเค้า ด้วยความตอนนั้นเรามองว่าอายุเค้าจะ 30 แล้วโตพอสมควรน่าจะคิดได้นะคะ
เราเองก็โอเค เราปรับตัวเองด้วยการที่พูด
ไม่ว่าจะพูดว่า เล่นเหมเยอะเกินไปแล้วนะ พักมั้ย
เล่นทั้งวันเลย ทั้งยังมีชวนเค้าไปกินข้าวข้างนอก ชวนดูหนัง ชวนหาอะไรทำกิจกรรมร่วมกัน แต่สรุปแล้วคำพูดของเราไม่มีความหมายเลยค่ะ เค้าไม่ได้ทำสักอย่างเลย ชวนดูหนังเค้าก็ไม่สนใจ ฟังนะคะ แต่เล่นเกมต่อ ชวนไปกินข้าวข้างนอกก็บอกกินที่ห้องดีกว่า เวลากินข้าวทีทำไรทีคือเราต้องซื้อให้ สั่งให้ คิดเมนูให้ ให้เลือกให้เค้าเลยอะไรก็ได้ ทั้งล้างจานทุกอย่างคือเราหมดเลย
ทุกวันนี้เค้าไม่ได้ดูแลอะไรเราเลย จริงๆคือเราดูแลตัวเองได้ทุกอย่างค่ะ แต่ในบางมุมที่เรามีแฟนบางทีเราอยากได้รับการดูแลเอาใจใส่บ้าง
แต่เค้าบอกเราแค่ว่าถือว่าช่วยเค้านะ ให้ดูแลตัวเองไป เค้ายุ่งงานมากพอแล้ว ถือว่าช่วยเค้าให้เค้าได้สบายใจ เค้าอยากตะเล่นเกมก็ปล่อยให้เค้าได้เล่นไป ให้เค้าได้ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ และสบายใจที่ได้ทำมันส่วนตัวเราก็ขอแค่เข้าใจในตัวเค้าก็พอ แล้วก็ดูแลตัวเองไป ทุกวันนี้คือเราทำทุกอย่างเองไม่มีเค้าช่วยเหลือเลยแม้แต่เวลาที่เราต้องการเล่าบางเรื่องมห้ใครสักคนฟัง และอยากฟังความเห็น เค้าทำเพียงแค่ตอบรับเราเวลาที่เราเล่าคือ อือ อือ แล้วตาก็เล่นเกมต่อไปค่ะ
สถานการณ์แบบนี้เราควรทำยังไงต่อดีคะ เราควรเข้าใจเค้าให้มากกว่านี้มั้ยคะ แต่ตัวเราตอนนี้เราเหนื่อยมากเลย เรามานั่งโทษตัวเองทุกวันว่าเพราะเราเองที่อยากอยู่กับเค้ามากเกินไป มันเป็นเราเองที่ต้องการมากไป เราคิดถูกแล้วใช่มั้ยคะ
ตอนนี้เราตันหมดแล้วค่ะ เราไม่รู้ว่าเราควรเดินไปทางไหน 😔
แฟนติดเกม ติดทุกอย่างที่ไม่ใช่เรา ควรเอาไงต่อดีคะ ?
เรื่องมีอยู่ว่าแรกๆตอนที่แฟนมาจีบเรา สมัยคบกันแรกๆ คือเค้าไม่แสดงออกมห้เราเห็นเลยค่ะว่าเค้าติดเกม เค้ามีแค่บอกว่าสมัยตอนเด็กๆเค้าติดเกมมากชอบเล่นเกมมาก ซึ่งในช่วงแรกๆเค้าจะหากิจกรรมทำกับเราตลอดเลยค่ะไม่ว่าจะเป็นชวนดูหนัง ดูรายการ ดูนั่นนี่ ไปเที่ยวบ้าง กินข้าว
เดินเล่น ทำกับข้าว ซื้อของ ไม่ว่าเค้าจะติดงานหนักขนาดไหนเค้าก็จะโทรหาเราเสมอเวลาที่เค้าโทรได้ ส่วนมากเป็นเวลาขับรถค่ะ
แล้วทีนี้ ตั้งแต่ช่วงปลายปีที่คลกันมา จนในปัจจุบัน เค้าติดเกมมากเลยค่ะ เล่นทั้งวันวันไหนที่ไม่ต้องทำงานคือตั้งแต่ตื่นนอน จนถึงเวลานอนเลยค่ะ เน้นย้ำนะคะว่าทั้งวันและทุกเวลาที่ไม่ต้องทำงานค่ะ ซึ่งแรกๆพอเค้าเริ่มมาเล่นเกมเราก็ทะเบาะกันบ่อยค่ะ เพราะตัวเราเองอาจจะไม่ได้เข้าใจมากพอ ทะเลาะกันหนักเลยครั้งนั้นที่ไม่ได้เจอกันสักพักค่ะแล้วเค้ามาหาเราสิ่งแรกที่เค้าทำคือเปิดคอมเตรียมเล่นเกมค่ะ ก็ทะเลาะกันใหญ่แล้ว เค้าบอกว่าเกมก็คือเพื่อน การเล่นเกมคือการได้เจอเพื่อน เพราะค่อยได้เจอกัน ซึ่งตัวเราเองก็พยายามทำความเข้าใจพอสมควร
แล้วทีนี้ทุกวันนี้กลายเป็นว่าไม่ว่าจะมีเพื่อนเล่นเกมหรือไม่มีเค้าก็สามารถเล่นเกมได้เกือบเช้าทุกวันค่ะ เพื่อนแต่ละคนก็จะมีเวลาของตัวเองถึงเวลากินข้าวก็ไปกินถึงเวลานอนก็นอน แต่แฟนเราก็จะยื้อเพื่อนตลอดเลยว่าเล่นต่ออีก เวลาแฟนเรากินข้าวก็กินพร้อมกับเล่นเกม ถ้าวันไหนไม่มีทำงานก็ทั้งวันเลยค่ะไม่ไปไหน ตั้งแต่เที่ยงจนตี 3-4 ตลอดทุกครั้งเลยค่ะ ส่วนวันไหนมีงานก็เลิกงานเมื่อไหร่ก็คือเล่นเกมยาวจนตี 3-4 เหมือนกันค่ะ พอเค้าเล่นเกมทีใส่หูฟังเราจะคุยด้วยทีนึงต้องสะกิดเอาค่ะ เพราะพูดไรไม่ได้ยินเลย ตะโกนก็ไม่ได้ยินค่ะ
เราเคยทะเลาะกันเรื่องนี้แล้ว พี้อมเรื่องทำงานแล้วเค้าไม่สามารถบอกเราได้ว่าถึงที่ทำงานรึยังหรือไปไหนอยู่ไหนบ้าง เค้าบอกว่าการที่เค้าบอกเรามันทำให้สมาธิเค้าหลุดจากการทำงาน
แต่พอเวลาเล่นเกมเค้าทั้งทำงานกับเล่นเกมไปพร้อมกันได้เลนค่ะ แต่ถ้าคุยกับเราคือส่วนน้อยที่จะทำได้ ทั้งๆที่บางวันทั้งวันไม่คุยกันเลยจนเราทักไป เค้าก็ตอบเราไม่ได้
แต่เวลาเล่นเกมเค้าเล่นได้ตลอดเวลาเลยค่ะไม่ว่าจะขับรถ จะทำอะไรที่ไหน กินข้าวนอกบ้าน เดินซื้อของ เค้าก็จะเล่นเกมในมือถือแทนตลอดเวลา
แม้แต่ปิดคอม ถึงเวลานอนก็จะมาเล่นต่อในมือถือก่อนนอนทุกวัน ทุกวันจริงๆค่ะไม่มีวันไหรไม่ทำแบบนี้เลย
เราทะเลาะกันบ่อยมากเลยค่ะเค้าก็บอกว่ามีอะไรก็บอกเค้าสิ เล่นมากเกินไปก็ให้บอกเค้าต้องการไรก็ให้บอกเค้า ด้วยความตอนนั้นเรามองว่าอายุเค้าจะ 30 แล้วโตพอสมควรน่าจะคิดได้นะคะ
เราเองก็โอเค เราปรับตัวเองด้วยการที่พูด
ไม่ว่าจะพูดว่า เล่นเหมเยอะเกินไปแล้วนะ พักมั้ย
เล่นทั้งวันเลย ทั้งยังมีชวนเค้าไปกินข้าวข้างนอก ชวนดูหนัง ชวนหาอะไรทำกิจกรรมร่วมกัน แต่สรุปแล้วคำพูดของเราไม่มีความหมายเลยค่ะ เค้าไม่ได้ทำสักอย่างเลย ชวนดูหนังเค้าก็ไม่สนใจ ฟังนะคะ แต่เล่นเกมต่อ ชวนไปกินข้าวข้างนอกก็บอกกินที่ห้องดีกว่า เวลากินข้าวทีทำไรทีคือเราต้องซื้อให้ สั่งให้ คิดเมนูให้ ให้เลือกให้เค้าเลยอะไรก็ได้ ทั้งล้างจานทุกอย่างคือเราหมดเลย
ทุกวันนี้เค้าไม่ได้ดูแลอะไรเราเลย จริงๆคือเราดูแลตัวเองได้ทุกอย่างค่ะ แต่ในบางมุมที่เรามีแฟนบางทีเราอยากได้รับการดูแลเอาใจใส่บ้าง
แต่เค้าบอกเราแค่ว่าถือว่าช่วยเค้านะ ให้ดูแลตัวเองไป เค้ายุ่งงานมากพอแล้ว ถือว่าช่วยเค้าให้เค้าได้สบายใจ เค้าอยากตะเล่นเกมก็ปล่อยให้เค้าได้เล่นไป ให้เค้าได้ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ และสบายใจที่ได้ทำมันส่วนตัวเราก็ขอแค่เข้าใจในตัวเค้าก็พอ แล้วก็ดูแลตัวเองไป ทุกวันนี้คือเราทำทุกอย่างเองไม่มีเค้าช่วยเหลือเลยแม้แต่เวลาที่เราต้องการเล่าบางเรื่องมห้ใครสักคนฟัง และอยากฟังความเห็น เค้าทำเพียงแค่ตอบรับเราเวลาที่เราเล่าคือ อือ อือ แล้วตาก็เล่นเกมต่อไปค่ะ
สถานการณ์แบบนี้เราควรทำยังไงต่อดีคะ เราควรเข้าใจเค้าให้มากกว่านี้มั้ยคะ แต่ตัวเราตอนนี้เราเหนื่อยมากเลย เรามานั่งโทษตัวเองทุกวันว่าเพราะเราเองที่อยากอยู่กับเค้ามากเกินไป มันเป็นเราเองที่ต้องการมากไป เราคิดถูกแล้วใช่มั้ยคะ
ตอนนี้เราตันหมดแล้วค่ะ เราไม่รู้ว่าเราควรเดินไปทางไหน 😔