เรื่องของเราเคยเขียนในกระทู้ก่อนหน้ามาแล้วครั้งนึงค่ะ
คือเรากับแฟนคบกันมาปีกว่า แม่แฟนเราไม่ชอบเรา ไม่เปิดใจ ไม่ยอมรับเราเลย แม้ว่าเรากับท่านยังไม่เคยเจอกันสักครั้ง ตั้งแต่คบกันมาแฟนยังไม่เคยพาไปเจอที่บ้าน ด้วยความที่เค้าค่อนข้างจะเกรงใจแม่ เค้ามีความกลัวแม่ในระดับนึงเลยค่ะ และที่เป็นแบบนี้เพราะท่านหา ผญ ที่เหมาะสมกับแฟนเราไว้แล้ว เป็นลูกสาวของเพื่อนและมีหน้าที่การงานดี ฐานะดีกว่าเรา (เราเองกับแฟนก็มีหน้าที่การงานที่มั่นคงทั้งคู่นะคะ แฟนเราเรียนต่อพึ่งเรียนจบ ส่วนเราทำงานมา3-4ปีแล้วค่ะ)
ช่วงที่เรามีปัญหามากๆ2เดือนก่อน ก็คือเรามารู้ความจริงว่าแม่เค้าหา ผญ มาให้ และพาไปเจอแฟนเรา ซึ่งแฟนเราเองก็บอกว่าเค้าเองไม่รู้มาก่อนว่าแม่จะทำแบบนี้ เค้าเคยรู้จักผญคนนั้น เพราะเป็นเพื่อนกันสมัยเด็ก และไม่ได้ติดต่อกันอีกจนวันที่เกิดเรื่องขึ้น ตั้งแต่วันนั้น เรานอยด์ เสียใจมาก กังวล เรากลายเป็นคนคิดมาก แฟนเราขอห่างกับเราในวันนั้น บอกว่าเค้าทำใจไม่ได้ที่แม่ต้องเสียใจหากเลือกเรา แต่สักพักไม่ถึงวัน เค้าก็ขอโอกาส บอกตอนนั้นเค้าสับสน เค้ารักเรา ไม่อยากเสียเราไป เขาเองบอกว่าที่ผ่านมาเค้าเกรงใจแม่มาตลอด และตอนนี้เหมือนตั้งหลักได้มั้งคะ เราก็ให้โอกาส คบกันต่อ แต่เค้าก็บอกว่าจะทำให้ดีขึ้นให้ได้
มาถึงเมื่อวานนี้ วันที่เค้าเรียนจบ แม่เค้าชวนแม่ ผญ คนนั้น และตัวผญ คนนั้นไปด้วย เหมือนไปแสดงความยินดีกับแฟนเรากินข้าวที่บ้านกันประมาณนี้ค่ะ แฟนเราบอกว่าคนเหล่านั้นเขามานะ เราเข้าใจ เราเชื่อใจว่าแฟนเราหนักแน่นมั่นคงพอ เค้าบอกเราเสมอว่าอย่าคิดมาก เค้ารักตัวและเค้ากำลังจะทำให้ดีขึ้น ขอกำลังใจหน่อยนะ แต่เราอดกลัวไม่ได้ จนเมื่อคืนเราทะเลาะกันบ้าง ก็ปรับคุยกัน แต่ยังไม่เคลียร์ว่าจะแก้ปัญหายังไง เพราะมันดึกและเราจะคุยต่อวันนี้ เพราะความคิดมากของเรา เราคงกังวลมากเกินไปใช่มั้ยคะ เค้าเองบอกว่าเหนื่อยที่เราชอบกังวล เราเองก็กังวลเพราะเค้าหายไปหลายชั่วโมงมากโดยที่ไม่ติดต่อเราเลยเมื่เย็นวานนี้ตอนที่เขากินข้าวกับที่บ้านและตอนที่อยู่กับที่บ้าน เราคิดว่าแค่แชทมาบอกเราสักนิดก็ยังดี เพราะสถานการณ์แบบนี้เราก็กังวลเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว อาจจะดีขึ้นกว่าครั้งแรกหน่อย แต่ด้วยความที่มันเป็นแบบนี้ทำให้เราต่างก็เหนื่อยค่ะ.
เราคุยกันแบบเปิดใจคุย ปัญหาคืออะไร เค้าพยายามแก้ไขมันยังไง เราแก้ไขในส่วนของเรายังไง หรือต้องเพิ่มตรงไหนบ้าง เราไม่รู้ว่าแบบนี้มันเรียกว่าการฝืน ดันทุรังคบกันต่อรึเปล่านะคะ แต่เราทั้ง2คน ยังรักกันค่ะ ที่ผ่านมาเราให้กำลังใจกันดีมาตลอด อาจมีสะดุดบางครั้ง แต่เราก็ยังจับมือกันเดินต่อไปได้ แต่มาถึงเมื่อคืนที่คุยกัน เรารับรู้ว่าเค้าเหนื่อยมาก เพราะเราเองก็กดดันเค้าด้วยในบางอย่าง เพื่อให้ตัวเรามั่นใจ ว่าเราไปต่อกับเค้าได้
เราเห็นว่าตลอด2เดือนที่ผ่านมา เค้าปรับปรุงตัวนะคะ เค้าพยายามทำให้มันดีขึ้น จากไม่เคยโพสลงsocialเกี่ยวกับเราเค้าก็เริ่มทำ ให้กำลังใจเรา กล้าที่จะต่อสู้เพื่อปกป้องเราจากแรงกดดันจากทางบ้าน แต่ตอนนี้กลับเป็นเราเองที่กดดันเค้า ทำให้เค้าเหนื่อย เราไม่รู้ว่าเราจะต้องไปต่อยังไง เราควรไปต่อมั้ยคะ
เราสองคนรักกัน ไม่อยากมีใครปล่อยมือ มีเป้าหมายร่วมกัน แต่มันต้องหยุดใช่มั้ยคะ ถ้ามันรู้สึกเหนื่อยหัวใจแบบนี้
เราควรไปต่อดีมั้ย แม่แฟนยังไม่ยอมรับเรา และหาผู้หญิงอื่นมาให้
คือเรากับแฟนคบกันมาปีกว่า แม่แฟนเราไม่ชอบเรา ไม่เปิดใจ ไม่ยอมรับเราเลย แม้ว่าเรากับท่านยังไม่เคยเจอกันสักครั้ง ตั้งแต่คบกันมาแฟนยังไม่เคยพาไปเจอที่บ้าน ด้วยความที่เค้าค่อนข้างจะเกรงใจแม่ เค้ามีความกลัวแม่ในระดับนึงเลยค่ะ และที่เป็นแบบนี้เพราะท่านหา ผญ ที่เหมาะสมกับแฟนเราไว้แล้ว เป็นลูกสาวของเพื่อนและมีหน้าที่การงานดี ฐานะดีกว่าเรา (เราเองกับแฟนก็มีหน้าที่การงานที่มั่นคงทั้งคู่นะคะ แฟนเราเรียนต่อพึ่งเรียนจบ ส่วนเราทำงานมา3-4ปีแล้วค่ะ)
ช่วงที่เรามีปัญหามากๆ2เดือนก่อน ก็คือเรามารู้ความจริงว่าแม่เค้าหา ผญ มาให้ และพาไปเจอแฟนเรา ซึ่งแฟนเราเองก็บอกว่าเค้าเองไม่รู้มาก่อนว่าแม่จะทำแบบนี้ เค้าเคยรู้จักผญคนนั้น เพราะเป็นเพื่อนกันสมัยเด็ก และไม่ได้ติดต่อกันอีกจนวันที่เกิดเรื่องขึ้น ตั้งแต่วันนั้น เรานอยด์ เสียใจมาก กังวล เรากลายเป็นคนคิดมาก แฟนเราขอห่างกับเราในวันนั้น บอกว่าเค้าทำใจไม่ได้ที่แม่ต้องเสียใจหากเลือกเรา แต่สักพักไม่ถึงวัน เค้าก็ขอโอกาส บอกตอนนั้นเค้าสับสน เค้ารักเรา ไม่อยากเสียเราไป เขาเองบอกว่าที่ผ่านมาเค้าเกรงใจแม่มาตลอด และตอนนี้เหมือนตั้งหลักได้มั้งคะ เราก็ให้โอกาส คบกันต่อ แต่เค้าก็บอกว่าจะทำให้ดีขึ้นให้ได้
มาถึงเมื่อวานนี้ วันที่เค้าเรียนจบ แม่เค้าชวนแม่ ผญ คนนั้น และตัวผญ คนนั้นไปด้วย เหมือนไปแสดงความยินดีกับแฟนเรากินข้าวที่บ้านกันประมาณนี้ค่ะ แฟนเราบอกว่าคนเหล่านั้นเขามานะ เราเข้าใจ เราเชื่อใจว่าแฟนเราหนักแน่นมั่นคงพอ เค้าบอกเราเสมอว่าอย่าคิดมาก เค้ารักตัวและเค้ากำลังจะทำให้ดีขึ้น ขอกำลังใจหน่อยนะ แต่เราอดกลัวไม่ได้ จนเมื่อคืนเราทะเลาะกันบ้าง ก็ปรับคุยกัน แต่ยังไม่เคลียร์ว่าจะแก้ปัญหายังไง เพราะมันดึกและเราจะคุยต่อวันนี้ เพราะความคิดมากของเรา เราคงกังวลมากเกินไปใช่มั้ยคะ เค้าเองบอกว่าเหนื่อยที่เราชอบกังวล เราเองก็กังวลเพราะเค้าหายไปหลายชั่วโมงมากโดยที่ไม่ติดต่อเราเลยเมื่เย็นวานนี้ตอนที่เขากินข้าวกับที่บ้านและตอนที่อยู่กับที่บ้าน เราคิดว่าแค่แชทมาบอกเราสักนิดก็ยังดี เพราะสถานการณ์แบบนี้เราก็กังวลเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว อาจจะดีขึ้นกว่าครั้งแรกหน่อย แต่ด้วยความที่มันเป็นแบบนี้ทำให้เราต่างก็เหนื่อยค่ะ.
เราคุยกันแบบเปิดใจคุย ปัญหาคืออะไร เค้าพยายามแก้ไขมันยังไง เราแก้ไขในส่วนของเรายังไง หรือต้องเพิ่มตรงไหนบ้าง เราไม่รู้ว่าแบบนี้มันเรียกว่าการฝืน ดันทุรังคบกันต่อรึเปล่านะคะ แต่เราทั้ง2คน ยังรักกันค่ะ ที่ผ่านมาเราให้กำลังใจกันดีมาตลอด อาจมีสะดุดบางครั้ง แต่เราก็ยังจับมือกันเดินต่อไปได้ แต่มาถึงเมื่อคืนที่คุยกัน เรารับรู้ว่าเค้าเหนื่อยมาก เพราะเราเองก็กดดันเค้าด้วยในบางอย่าง เพื่อให้ตัวเรามั่นใจ ว่าเราไปต่อกับเค้าได้
เราเห็นว่าตลอด2เดือนที่ผ่านมา เค้าปรับปรุงตัวนะคะ เค้าพยายามทำให้มันดีขึ้น จากไม่เคยโพสลงsocialเกี่ยวกับเราเค้าก็เริ่มทำ ให้กำลังใจเรา กล้าที่จะต่อสู้เพื่อปกป้องเราจากแรงกดดันจากทางบ้าน แต่ตอนนี้กลับเป็นเราเองที่กดดันเค้า ทำให้เค้าเหนื่อย เราไม่รู้ว่าเราจะต้องไปต่อยังไง เราควรไปต่อมั้ยคะ
เราสองคนรักกัน ไม่อยากมีใครปล่อยมือ มีเป้าหมายร่วมกัน แต่มันต้องหยุดใช่มั้ยคะ ถ้ามันรู้สึกเหนื่อยหัวใจแบบนี้