ทำไมเราต้องมาคอยถามตัวเองว่าตายดีมั้ย มานั่งนึกว่าถ้าตายจะเป็นยังไงต่อ ตายวิธีไหนถึงจะทรมาณน้อยที่สุด แต่ผลสุดท้ายเราก็ต้องมานั่งปลอบตัวเองว่าไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวก็ผ่านไปแล้ว ปลอบทุกวันแล้วก็กลับมาคิดอีก กลายเป็นวงจรชีวิตทุเรศๆ ที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าถ้าวันนึงเราปลอบตัวเองไม่ไหวแล้วเราจะเป็นยังไงต่อ ถ้าวันนึงเรายื้อตัวเองไม่อยู่แล้วพวกเขาจะทำยังไงต่อ มีความสุขดีๆไม่ได้หรอ😥
ทำไมเราถึงไม่มีความสุขแบบคนอื่น