เราอยากรู้ว่าพ่อแม่หลายๆ คนเป็นเหมือนพ่อแม่เรามั้ยคะ

พ่อแม่เราไม่ค่อยชมเราเลย ทำดีไม่ชม ทำไม่ดีซ้ำเติม ตอนเด็กๆ หนักอยู่ค่ะ แต่ตอนโตมาก็เบาบ้างแล้ว แต่เรื่องชมก็ไม่เคยอยู่ดี แม้แต่ในเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เราน้อยใจอยู่หลายครั้งเลยค่ะ

//อันนี้เราบ่นเรื่องของเรานิดหน่อย ถ้าไม่อยากอ่านยาวๆ น้ำๆ ข้ามไปได้เลยค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ล่าสุด คือกลับต่างจังหวัดตอนปีใหม่ ตอนนั่งกินข้าวรวมโต๊ะกับญาติๆ แม่ก็พูดประมาณว่า "อย่าหวังเลยว่าเราจะล้างจานให้" กับลุงของเรา ต่อหน้าเรา

ซึ่งตอนอยู่บ้านปกติ เวลากินข้าวเสร็จถ้ากินพร้อมกัน แม่จะพูดเสมอว่าให้เราล้างจานให้ด้วย ซึ่งเราล้างให้ทุกครั้ง แม้แม่จะไม่ขอก็ตาม หรือเวลาเราทำอาหาร เราก็จะล้างเก็บทุกครั้ง

พอเราเถียงกลับว่าไม่จริง เราก็ล้างทุกครั้ง วันต่อมาแม่กับลุงพร้อมกับญาติคนอื่นก็กินร่วมโต๊ะกันอีก แต่เราไม่ได้ไปนั่งด้วยตั้งแต่แรก พอกินเสร็จ ลุงที่ฟังเมื่อวานก็มาเรียกเราประมาณว่า "อ้าว ไม่ไปล้างจานเหรอ เห็นเมื่อวานเถียงแม่อยู่นิ"
เราไม่ตอบและไม่สนใจค่ะ แต่ไม่เข้าใจลุงเหมือนกันว่าจะมาพูดทำไม

และเมื่อเย็นเราทำน้ำปั่นดื่มเองที่บ้าน แม่ก็ย้ำอีกว่า (1) ทำอะไรหัดเก็บให้เรียบร้อยด้วยนะ ล้างด้วย และ (2) ล้างแล้ว ก็ไม่เก็บ ปล่อยให้จานวางกระจาย แห้งแล้วไม่เอาเข้าตู้

คราวนี้นอกจากไม่ล้างแล้ว ยังเพิ่มเรื่องไม่เก็บมาอีก ทั้งๆ ที่ เราก็ล้างทุกครั้ง ส่วนถ้าเห็นว่ามันแห้งบางที่เราก็เก็บให้ แต่เราคงไม่มารอให้แห้งหรือมาเช็ดทันที

เรารู้ค่ะว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อยมากๆ สำหรับหลายๆ คน แต่เราโดนแบบนี้มาแต่เด็ก ไม่ใช่แค่เรื่องล้างจาน เรายอมรับว่าเราน้อยใจและเก็บเอามาคิด แต่เราไม่เข้าใจว่าทำไม แม่เราถึงชอบไปพูดอีกแบบกับญาติ แล้วไม่ได้พูดให้ดีขึ้นด้วย แต่ดันพูดให้ลูกตัวเองดูแย่ในสายตาคนอื่น ไม่ใช่ว่าปกติเค้าจะอวดลูกกันเหรอ

เรารู้ว่าแม่หวังดีกับเรา เราพยายามปล่อยผ่านแล้ว แต่พอแม่มาย้ำแล้วย้ำอีก เราก็ไม่ไหวค่ะ ระเบิดเลย

มีพ่อหรือแม่ใครเป็นแบบของเรามั้ยคะ
แล้วมีวิธีรับมือยังไงบ้างคะ