สำหรับเรื่องนี้นะครับ เป็นเรื่องของแฟนของผมเองครับ ต้องขอบอกก่อนเลยนะครับว่าเรื่องนี้ไม่ได้ตั้งใจจะพูดนินทาว่าร้ายให้บุคคลที่กล่าวในเรื่องเกิดความเสียหาย แค่อยากจะมาเล่าถึงปัญหาที่เจอมาของฟผมและขอคำปรึกษาครับ
คือเรื่องมีอยู่ว่าฟของผมมีปัญหากับพ.ม.(พ่อแม่)ในเรื่องการบังคับมากเกินไปและการไม่เข้าใจกันมาค่อนข้างนานแล้วครับ คือส่วนตัวผมคิดว่าท่านทั้งสองค่อนข้างเป็นหัวโบราณอยู่หน่อยครับ เช่น การไม่ให้มีแฟนให้คบกันเป็นเพื่อนสนิทจนกว่าจะเรียนจบ แล้วฟมักจะบ่นอยู่บ่อย ๆ เรื่องการถูกบังคับให้ทำนู่นทำนี่ ห้ามทำแบบนั้นแบบนี้ โดนขัดอยู่ตลอด ตอนแรก ๆ ก็คิดว่าเวอร์ไปรึเปล่า จนผมได้อยู่ในเหตุการณ์ปรากฏก็เป็นงั้นจริง ผมคิดว่าท่านห่วงมากเกินไป อย่างการแต่งตัวยังแต่งแบบที่ตัวเองชอบไม่ได้เลย ต้องแบบที่แม่ชอบเท่านั้น จนแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง แล้วเหตุการณ์ล่าสุดผมรับไม่ได้เลยจริง ๆ คือผมกับฟอยู่ม.6แล้วแและสอบติดมหาลัยแล้ว แล้วพ.ม.จะพาฟผมไปดูหอพักผมเลยขอไปด้วย ก่อนไปเราก็ช่วยกันหาหอไว้จะได้ไปดูก็คิดว่าคงไปได้เกือบทุกที่ที่หามาแล้วคงถูกใจสักอัน พอถึงวันไปทุกอย่างกลับตรงข้ามกับที่คิดไว้ทุกอย่าง ไม่ได้ไปที่หาไว้เลย ไปแค่ที่เดียวนอกนั้นแม่พาไปหมดแล้วที่แต่ละที่นั่นโคตรจะหดหู่อึมครึมฟก็ปฏิเสธว่าไม่เอา แต่แม่ดันบอกว่าดีอยู่นี่แหล่ะทั้งที่เป็นหอที่ลูกจะมาอยู่แต่กลับไม่ได้เลือกที่ชอบ อันที่ชอบก็บอกว่าไม่ดีแล้วก็หาเหตุผลว่ามันอยู่ลึกอยู่ไกลที่เรียน(ห่างจากที่แม่ชอบไม่ถึงโล)คนเยอะอันตรายที่นั้นดีกว่าเงียบเดินทางสะดวกทั้งที่มันไม่ต่างกันเลย แถมอธิบายเท่าไหร่ก็ไม่ฟังพูดแทรกตลอด แล้วฟก็แค่อยากจะให้พาไปดูหลาย ๆ ที่แต่กลับวนอยู่ที่เดิมทั้งที่อาจจะมีที่ที่ดีกว่าแต่ก็ไม่เอา ไม่ให้เลือกไม่ตามใจไม่ฟังลูกจนไม่เข้าใจว่าลูกรู้สึกแบบไหน ต้องการอะไร เหมือนต้องอยู่ในสายตาตลอด แล้วแบบนี้จะโตสักทีหรอครับ จะได้หรอครับประสบการณ์ชีวิตอะ จริง ๆ แล้วท่านทั้งสองเป็นคนใจดีนะครับ เป็นห่วงลูก รักลูกมาก แต่มันดันมากเกินไปครับ จนแฟนผมชินไปแล้วว่าขออะไรไปก็คงไม่ได้ ก็มีบ้างที่ยอมปล่อยแต่ก็น้อยมาก ผมก็ช่วยแนะนำอะไรไปบ้างแต่แนะนำมากไม่ได้เพราะกลัวจะแนะนำผิด ๆ ไป มันจะแย่ลงไปอีก ไม่ได้อยากจะไปยุ่งครอบครัวคนอื่นนะครับ แต่ไม่ไหวจริง ๆ พอจะช่วยแนะนำอะไรได้ไหมครับ
พ่อแม่ชอบบังคับแก้ปัญหายังไงครับ
คือเรื่องมีอยู่ว่าฟของผมมีปัญหากับพ.ม.(พ่อแม่)ในเรื่องการบังคับมากเกินไปและการไม่เข้าใจกันมาค่อนข้างนานแล้วครับ คือส่วนตัวผมคิดว่าท่านทั้งสองค่อนข้างเป็นหัวโบราณอยู่หน่อยครับ เช่น การไม่ให้มีแฟนให้คบกันเป็นเพื่อนสนิทจนกว่าจะเรียนจบ แล้วฟมักจะบ่นอยู่บ่อย ๆ เรื่องการถูกบังคับให้ทำนู่นทำนี่ ห้ามทำแบบนั้นแบบนี้ โดนขัดอยู่ตลอด ตอนแรก ๆ ก็คิดว่าเวอร์ไปรึเปล่า จนผมได้อยู่ในเหตุการณ์ปรากฏก็เป็นงั้นจริง ผมคิดว่าท่านห่วงมากเกินไป อย่างการแต่งตัวยังแต่งแบบที่ตัวเองชอบไม่ได้เลย ต้องแบบที่แม่ชอบเท่านั้น จนแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง แล้วเหตุการณ์ล่าสุดผมรับไม่ได้เลยจริง ๆ คือผมกับฟอยู่ม.6แล้วแและสอบติดมหาลัยแล้ว แล้วพ.ม.จะพาฟผมไปดูหอพักผมเลยขอไปด้วย ก่อนไปเราก็ช่วยกันหาหอไว้จะได้ไปดูก็คิดว่าคงไปได้เกือบทุกที่ที่หามาแล้วคงถูกใจสักอัน พอถึงวันไปทุกอย่างกลับตรงข้ามกับที่คิดไว้ทุกอย่าง ไม่ได้ไปที่หาไว้เลย ไปแค่ที่เดียวนอกนั้นแม่พาไปหมดแล้วที่แต่ละที่นั่นโคตรจะหดหู่อึมครึมฟก็ปฏิเสธว่าไม่เอา แต่แม่ดันบอกว่าดีอยู่นี่แหล่ะทั้งที่เป็นหอที่ลูกจะมาอยู่แต่กลับไม่ได้เลือกที่ชอบ อันที่ชอบก็บอกว่าไม่ดีแล้วก็หาเหตุผลว่ามันอยู่ลึกอยู่ไกลที่เรียน(ห่างจากที่แม่ชอบไม่ถึงโล)คนเยอะอันตรายที่นั้นดีกว่าเงียบเดินทางสะดวกทั้งที่มันไม่ต่างกันเลย แถมอธิบายเท่าไหร่ก็ไม่ฟังพูดแทรกตลอด แล้วฟก็แค่อยากจะให้พาไปดูหลาย ๆ ที่แต่กลับวนอยู่ที่เดิมทั้งที่อาจจะมีที่ที่ดีกว่าแต่ก็ไม่เอา ไม่ให้เลือกไม่ตามใจไม่ฟังลูกจนไม่เข้าใจว่าลูกรู้สึกแบบไหน ต้องการอะไร เหมือนต้องอยู่ในสายตาตลอด แล้วแบบนี้จะโตสักทีหรอครับ จะได้หรอครับประสบการณ์ชีวิตอะ จริง ๆ แล้วท่านทั้งสองเป็นคนใจดีนะครับ เป็นห่วงลูก รักลูกมาก แต่มันดันมากเกินไปครับ จนแฟนผมชินไปแล้วว่าขออะไรไปก็คงไม่ได้ ก็มีบ้างที่ยอมปล่อยแต่ก็น้อยมาก ผมก็ช่วยแนะนำอะไรไปบ้างแต่แนะนำมากไม่ได้เพราะกลัวจะแนะนำผิด ๆ ไป มันจะแย่ลงไปอีก ไม่ได้อยากจะไปยุ่งครอบครัวคนอื่นนะครับ แต่ไม่ไหวจริง ๆ พอจะช่วยแนะนำอะไรได้ไหมครับ