เรื่องราวนี้เป็นเรื่องสมัยที่ผมเรียนมหาวิทยาลัย ผมเรียนที่จังหวัดอุดรธานีเพราะไม่ไกลบ้านนัก วันเสาร์อาทิตย์ก็กลับบ้านได้ กลุ่มของผมตอนเรียนเป็นกลุ่มใหญ่ มีทั้งผู้หญิง 7 คน และผู้ชาย 5 คน  เราเป็นกลุ่มที่เรียนปานกลางไม่เก่งแต่ก็ไม่ขี้เหร่ ตอนปีหนึ่งพวกเราก็พักหอใน ตามกฎของมหาวิทยาลัยโดยที่เพื่อนบางคนแอบก็ได้ออกไปอยู่หอนอกบ้าง เรื่องมันเกิดเพราะเรื่องความอยากออกไปอยู่หอนอกของ ขวัญ เพื่อนในกลุ่มที่ไม่อยากอยู่หอในเพราะเธอทำงานที่ร้านอาหารตอนกลางคืนเพื่อหาเงินพิเศษ พอเลิกงานมีปัญหาว่าประตูหอหญิงนั้นปิด ต้องอธิบายก่อนว่า หอในของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ จะปิดหอตอนสี่ทุ่ม โดยที่หอชายนั้นจะปิดแค่รั้ว แต่หอหญิงจะเปิดประตูตึกด้วย ขวัญนางเลิกงานก็เที่ยงคืนทำให้เข้าหอไม่ทันตอนแรกๆ ต้องโทรให้เธอมารอแจ้งผู้ดูแลหอให้แต่พอบ่อยขึ้น นางก็สงสารเพื่อนที่ต้องมายืนให้ผู้ดูแลหอดุทุกวัน ทำให้นางอยากจะไปอยู่หอนอกโดยให้พี่ที่ทำงานหาให้โดยที่ขอราคาถูกๆพอที่จะไม่เดือดร้อนทางบ้านมาก็พอ เพื่อนทุกคนก็เห็นดีเห็นงามด้วยเพราะถ้ามีเพื่อนไปอยู่หอนอกสักคนเวลาเข้าหอไม่ทันหรือวันหยุดก็จะมีที่ให้สิงสถิต ขวัญได้ขออยู่ใกล้ที่ทำงานของเธอแต่ก็ไม่ห่างจากมหาวิทยาลัยมากนัก และแล้ววันย้ายหอก็ถึงพวกเราผู้ชายก็ไปช่วย และก็ กวาง บัดดี้ของขวัญ ก็ไปช่วยด้วยพวกเราจัดของเสร็จก็เย็น หอพักแห่งนี้ดูใหม่มากแต่ราคาไม่แพง อยู่ในเขตชุมชนมรอาหารการกินสะดวกสบาย ห้องของขวัญอยู่ห้องที่สามนับจากบันไดหนีไฟสุดทางเดิน ขวัญเองก็ชอบใช้บันไดหนีไปนี้เดินขึ้นลงเสมอ หอนี้มีคนอยู่เกือบเต็มหอบางวันกวางก็มานอนด้วยหรือเวลามีงานเพื่อนก็มานอนที่หอขวัญ นับจากนั้นหอของขวัญก็เป็นที่สิงสถิตของพวกเรา แต่ก็ได้ได้มาครบกลุ่มในครั้งเดียวหรอกนะเพราะห้องก็ไม่ได้ใหญ่นัก  ข้างห้องของขวัญเป็นพี่ผู้ชายคนนึงอยู่คนเดียวส่วนห้องติดบันไดหนีไปเป็นคู่หนุ่มสาวอยู่ด้วยกัน วันไหนที่มีเรียนเช้าขวัญจะเห็นพี่ผู้หญิงออกไปทำงานเสมอ  และเป็นอย่างนี้ประจำ ชีวิตที่หอแห่งนี้ก็เป็นไปด้วยดีเรื่อยมา