เราเป็นนักเรียนม. 3 ในโรงเรียนประจำอำเภอแห่งหนึ่ง ในฐานะที่เราเรียนโรงเรียนประจำอำเภอมาสองโรงเรียนนั้น เราจึงรู้ระบบมันเป็นอย่างดี ตามปกตินั้นเราเป็นคนเงียบ ๆ ไม่ค่อยพูดเรื่องนี้เท่าไหร่ มีระบายกับเพื่อนบ้างนิด ๆ หน่อย ๆ แต่ไม่มาก เพราะกลัวเพื่อนรำคาญ
ตอนที่เรียนประถม ปัญหาลักษณะนี้ก็มีบ้างแต่ไม่มากค่ะ แต่พอเข้ามัธยมแล้วปัญหามันก็เยอะมาเลยค่ะ เราต้องบอกก่อนเลยนะคะว่าเราอยู่ห้อง 1 ซึ่งความหวังทุกอย่างของครูและโรงเรียนมักจะมากองอยู่ที่ห้องนี้กันค่ะ เราต้องได้เกรดดี ๆ ไม่ต่ำกว่า 3.00 ตอนประถมเราถูกบังคับให้สอบเข้าห้อง 1 เพราะเกรดเฉลี่ยเราถึง ปีแรก ๆ ก็ไม่มีอะไรมากค่ะ พอเข้าม. 3 เราต้องทำงานเยอะมาก ล่าสุดเราต้องนั่งทำงานตั้งแต่ห้าโมงเย็นถึงเที่ยงคืนกว่า ๆ แต่เพื่อนเราในห้องเดียวกันหลายคนต้องทำงานจนถึงตีสามตีสี่ บางคนโต้รุ่งด้วยซ้ำ ครูไม่สนใจเนื้อหาอะไรมาก ครูเน้นงานฝีมือค่ะ ใครทำสวยมีโอกาสได้คะแนนเต็ม ครูบอกถ้างานเยอะต้องแบ่งเวลา บอกเลยค่ะว่างานเยอะมากแบบมาก ๆ จนแบ่งเวลาไม่ได้ เพราะทุกงานส่งเรียงกัน และหนักทุกวิชา พอส่งงานช้า ก็เอาไปเปรียบเทียบกับห้องอื่น บอกว่าห้องอื่นยังส่งงานเร็วกว่า แต่ห้อง 1 ที่ครูคาดหวังให้ส่งงานก่อนชาวบ้านกลับส่งช้าสุด พอส่งไม่ครบก็ถูกด่าว่าเหลวไหล ไม่มีความรับผิดชอบ แต่ครูกลับไม่มองว่าเด็กมีงานมากมายแค่ไหน พอนอนดึกก็หาว่าเล่นเกม ทั้งที่จริง ๆ มันก็ไม่ใช่
มีครูคนหนึ่งที่เวลาเรียนมักจะถามออกนอกเรื่อง พอเราตอบไม่ได้ก็หาว่าเราไม่รู้จักค้นคว้า ไม่รู้จักหาความรู้รอบตัว ทั้ง ๆ ที่บางเรื่องครูเองก็ใช่ว่าจะรู้
ครูชอบแซะเรื่องผมนักเรียน เราเป็นคนหยักศกและฟูแบบมาก ๆ ค่ะ แม่เราก็เลยพาเราไปยืดผมเพื่อให้มันดูเรียบร้อย และถูกต้องตามกฎระเบียบของโรงเรียน ที่ให้ตัดผมสั้นและห้ามมัดผม แต่ครูก็เอาแต่ว่านักเรียนมีแต่ห่วงสวย ไม่พอใจในตัวเอง ทำไปมันก็ไม่สวยขึ้นหรอก ซึ่งทั้งโรงเรียนมีเพียงคนเดียว
ครูอีกคนชอบให้นักเรียนตัดเล็บสั้นแบบไม่เห็นสีขาวแม้แต่นิดเดียว ซึ่งพอเราตัดแบบที่ครูต้องการบอกเลยว่าเราเจ็บนิ้วมาก ๆ และครูคนหนึ่งก็ชอบเช็คชื่อเร็ว นักเรียนจะต้องขึ้นเรียนให้ทันครูเช็คชื่อ ซึ่งครูอยากเช็คเมื่อไหร่ครูก็เช็ค พอขึ้นช้าครูก็ให้ขาดทั้ง ๆ ที่เราเองก็ขึ้นเรียน บอกเลยว่าถ้าใครโดนคือนั่งร้องไห้เลยค่ะ
*ทั้งหมดนี้เป็นเพียงการระบายเท่านั้นค่ะ ซึ่งเป็นประสบการณ์จริง ไม่ได้แต่งเรื่องเพื่อใส่ร้ายครูแต่ประการใด ขอขอบคุณสำหรับใครที่ทนอ่านกระทู้เราจนจบไว้ล่วงหน้าเลยนะคะ ขอบคุณค่ะ
ในฐานะนักเรียน วันนี้อยากระบายค่ะ
ตอนที่เรียนประถม ปัญหาลักษณะนี้ก็มีบ้างแต่ไม่มากค่ะ แต่พอเข้ามัธยมแล้วปัญหามันก็เยอะมาเลยค่ะ เราต้องบอกก่อนเลยนะคะว่าเราอยู่ห้อง 1 ซึ่งความหวังทุกอย่างของครูและโรงเรียนมักจะมากองอยู่ที่ห้องนี้กันค่ะ เราต้องได้เกรดดี ๆ ไม่ต่ำกว่า 3.00 ตอนประถมเราถูกบังคับให้สอบเข้าห้อง 1 เพราะเกรดเฉลี่ยเราถึง ปีแรก ๆ ก็ไม่มีอะไรมากค่ะ พอเข้าม. 3 เราต้องทำงานเยอะมาก ล่าสุดเราต้องนั่งทำงานตั้งแต่ห้าโมงเย็นถึงเที่ยงคืนกว่า ๆ แต่เพื่อนเราในห้องเดียวกันหลายคนต้องทำงานจนถึงตีสามตีสี่ บางคนโต้รุ่งด้วยซ้ำ ครูไม่สนใจเนื้อหาอะไรมาก ครูเน้นงานฝีมือค่ะ ใครทำสวยมีโอกาสได้คะแนนเต็ม ครูบอกถ้างานเยอะต้องแบ่งเวลา บอกเลยค่ะว่างานเยอะมากแบบมาก ๆ จนแบ่งเวลาไม่ได้ เพราะทุกงานส่งเรียงกัน และหนักทุกวิชา พอส่งงานช้า ก็เอาไปเปรียบเทียบกับห้องอื่น บอกว่าห้องอื่นยังส่งงานเร็วกว่า แต่ห้อง 1 ที่ครูคาดหวังให้ส่งงานก่อนชาวบ้านกลับส่งช้าสุด พอส่งไม่ครบก็ถูกด่าว่าเหลวไหล ไม่มีความรับผิดชอบ แต่ครูกลับไม่มองว่าเด็กมีงานมากมายแค่ไหน พอนอนดึกก็หาว่าเล่นเกม ทั้งที่จริง ๆ มันก็ไม่ใช่
มีครูคนหนึ่งที่เวลาเรียนมักจะถามออกนอกเรื่อง พอเราตอบไม่ได้ก็หาว่าเราไม่รู้จักค้นคว้า ไม่รู้จักหาความรู้รอบตัว ทั้ง ๆ ที่บางเรื่องครูเองก็ใช่ว่าจะรู้
ครูชอบแซะเรื่องผมนักเรียน เราเป็นคนหยักศกและฟูแบบมาก ๆ ค่ะ แม่เราก็เลยพาเราไปยืดผมเพื่อให้มันดูเรียบร้อย และถูกต้องตามกฎระเบียบของโรงเรียน ที่ให้ตัดผมสั้นและห้ามมัดผม แต่ครูก็เอาแต่ว่านักเรียนมีแต่ห่วงสวย ไม่พอใจในตัวเอง ทำไปมันก็ไม่สวยขึ้นหรอก ซึ่งทั้งโรงเรียนมีเพียงคนเดียว
ครูอีกคนชอบให้นักเรียนตัดเล็บสั้นแบบไม่เห็นสีขาวแม้แต่นิดเดียว ซึ่งพอเราตัดแบบที่ครูต้องการบอกเลยว่าเราเจ็บนิ้วมาก ๆ และครูคนหนึ่งก็ชอบเช็คชื่อเร็ว นักเรียนจะต้องขึ้นเรียนให้ทันครูเช็คชื่อ ซึ่งครูอยากเช็คเมื่อไหร่ครูก็เช็ค พอขึ้นช้าครูก็ให้ขาดทั้ง ๆ ที่เราเองก็ขึ้นเรียน บอกเลยว่าถ้าใครโดนคือนั่งร้องไห้เลยค่ะ
*ทั้งหมดนี้เป็นเพียงการระบายเท่านั้นค่ะ ซึ่งเป็นประสบการณ์จริง ไม่ได้แต่งเรื่องเพื่อใส่ร้ายครูแต่ประการใด ขอขอบคุณสำหรับใครที่ทนอ่านกระทู้เราจนจบไว้ล่วงหน้าเลยนะคะ ขอบคุณค่ะ