ช่วยด้วยค่ะรําคาญรูมเมจมากๆเลยตอนนี้

คือเราเรียนปี1ค่ะ เราอยู่หอนอกกับเพื่อนที่เคยเรียนมัธยมด้วยกัน ที่จริงก็คิดอยากอยู่คนเดียวบ้าง แต่สงสารพ่อแม่อ่ะค่ะรายจ่ายมันสูงเราเลยตัดสินใจอยู่กับเพื่อนสองคน เริ่มแรกก็ดีๆนะคะเราก็นึกว่าจะไปกันได้ งั้นเดี๋ยวเราเข้าเรื่องเลยนะคะ รูมเมจคนนี้ค่อนข้างแตกต่างกับเรา ก่อนอื่นเอาเรื่องอาหารก่อน คือเวลากินเข้าอ่ะค่ะเขาไม่ชอบแชร์อาหารด้วยกัน ชอบกินคนเดียวแยกออกไปเลย ตอนมาอยู่แรกๆก็นั่งกินเข้าด้วยกันเราก็บอกทานเลยนะตามสะบาย เราไม่อยากให้นางเขินเราก็ทําเป็นพูดว่า แก ส้มตำแกชื้อจากร้านไหนหรอชิมหน่อยดิเราก็ชิมไปค่ะ แล้วเราก็พูดว่าแกลองชิมของเราอันนี้มั้ย นางก็บอกไม่เป็นไรๆกินเถอะ ครั้งแรกก็คิดว่าคงอาย พอหลายๆครั้งไปนางก็ไปกินกับเราเหมือนเดิมอ่ะค่ะก้มกินแต่ของตัวเองอยู่อย่างงั้น เราก็เลยไม่พูดเราก็กินแต่ของเราค่ะ คือถ้าคนอื่นไม่กินกับเราแล้วเราจะกล้ากินมั้ยละค่ะ ต่อมาเป็นเครื่องใช้ไฟฟ้าค่ะ ตอนย้ายเข้ามาใหม่ๆนางซื้อหม้อหุงเข้าค่ะ แล้วเราซื้อหม้อแดงไฟฟ้า แน่นอนค่ะเราก็ต้องกินเข้าหม้อเดียวกัน แต่ต้นเหตุอยู่ที่นางอีกแล้วค่ะ นางไม่ใช้หม้อกับเราเลย เวลานางจะทําไข่เจียว ต้มมาม่านางก็ตักเข้าออกแล้วทําในหม้อหุงเข้าค่ะ คือแบ่บไม่เข้าใจจริงๆอ่ะ ต่อมาก็โต๊ะกินข้าวค่ะเราซื้อโต๊ะญี่ปุ่นมา เวลากินข้าวนางก็ไม่ใช่โต๊ะเรานางนั่งกินกับพื้นเราก็ถามว่าทําไม นางบอกนางถนัดแบบนี้ เตารีดก็เหมือนกันค่ะเราก็ซื้อเข้ามา นางก็ไม่ใช้นางบอกอยู่บ้านก็ไม่ค่อยรีดอยู่แล้ว เราก็ไม่อยากพูดมากค่ะ คิดในใจว่าเอออยากทํายังไงก็เรื่องของเหอะ ไม่สนแล้ว  นี่คิดว่าจะไปซื้อหม้อหุงข้าวแล้วค่ะ อึดอัดมากแล้ว ใครจะกล้าใช้ล่ะคะเล่นทําแบบนี้ นางก็บอกใช้ไปเหอะอย่าคิดมาก ที่ฉันไม่ใช้ของๆแก ไม่ใช่ว่ารังเกียจ หรือว่าไม่กล้าเลยนะ คือเรานี่หมดความอดทนแล้วค่ะ ทําความสะอาดห้องเราก็ทำคนเดียว แบ่งหน้าที่ให้แล้วก็ไม่ทํา สกปรกอีกด้วย วันก่อนนางบอกว่าไม่อยากอยู่หอกับเราค่ะ คือหอเราไม่ทันมีไวไฟ ค่าหอก็สูงนิดนึง แต่หอมันสะอาดแล้วก็ไม่เปลี่ยว คือวินาทีที่นางบอกจะย้ายไปอยู่กับเพื่อนที่คณะนางเรานี่แบบ เออออกไปเหอะ แต่พอมาวันนี้นางบอกไม่ได้หอ ไม่มีคนหารด้วย เราก็ไม่รู้จะทําไงค่ะ เพราะครอบครัวเราก็รู้จักสนิทกันดี แต่ถ้าอยู่แล้วอึดอัดแบบนี้ควรบอกพ่อแม่แล้วออกมาอยู่คนเดียวมั้ยคะ ค่าใช้จ่ายเพิ่มแต่เราคิดว่าพ่อแม่น่าจะเข้าใจ เราไม่ไหวแล้วจริงๆ