เราผิดมากเลยหรอ จนเป็นคนพูดไม่รู้เรื่องขนาดนั้นเลยหรอ????

เพิ่งเคยตั้งกระทู้ครั้งแรก หากผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ
** อาจจะยาวหน่อยนะคะ ขออภัย**

เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า…ที่บ้านของคนที่เราคุยอยู่เค้ามีปัญหาอยู่คะ ซึ่งเราก็รับรู้ เพราะเค้าโทรมาระบายให้เราฟัง 
เราก็รับฟังเค้านะคะ ตั้งใจฟังอย่างดีเลย จนเค้าเล่าจบระบายเสร็จก็วางสายกันไป เราก็ไลน์บอกเค้าว่า กินข้าว
คุยกับที่บ้านให้คนที่บ้านสบายใจ แล้วเราค่อยคุยกัน ซึ่งปกติถ้าไม่ทะเลาะกันก็โทรคุยกันทุกวันแหละคะ วันนี้เราก็โทรหาตามปกติ
เค้าไม่รับสายเราเลย เราโทรไป5-6 รอบ จนรอบสุดท้ายเค้ารับสาย เค้าก็พูดด้วยเสียงโมโหไม่พอใจว่าเราจะโทรอะไรกันนักหนา
ไม่ได้คุยวันนึงมันจะตายหรองัย ไม่รู้โลกไม่สนใจอะไรเลยใช่มั้ย เราก็บอกไปว่า เราก็เป็นห่วง เราอยากรู้ เป็นอะไรทำไมไม่สาย
เราก็บอกว่า รับสายก่อนก็บอกกันก็ได้นี่ เค้าบอกว่าก็บอกไปแล้วนี่พูดไม่รู้เรื่องเลยหรองัย เราก็บอกไปว่ารู้เรื่องแต่ก็แค่บอกเราเท่าเองว่า เออ!! ตอนนี้เป็นอะไรยังงัย เราก็ไม่เซ้าซี้จุกจิกหรอก แต่ผลกลัลับกลายเป็นว่า เค้าโกรธเรา
คือไม่ใช่เราไม่รู้เรื่อง เรารู้เรื่อง แต่เราก็เอาง่ายๆ แหละ เราอยากรู้ว่าจากนั้นที่บ้านเค้าเป็นยังงัยบ้าง ดีขึ้นบ้างยัง เราก็ไม่รู้หรอกว่าเราจะช่วยอะไรเค้าได้
แต่ถ้าอะไรที่เราช่วยให้ที่บ้านเค้าสบายใจขึ้น หรืออะไรก็ได้ที่เราสามารถทำได้ เราเต็มใจมากนะ จะอยู่ใกล้ไกลแค่ไหน ถ้าเราทำได้ เราจะทำให้โดยไม่ลังเลเลย แต่กลับกลายเป็นว่า ความคิดเราที่เรามีเจตนาแบบนี้ มันทำให้เค้าโกรธเรา ไม่ฟังเรา ตัดสายเรา 
เรางงมากคะ เราผิดมากหรอ เราอาจจะผิดที่เราไม่รู้เวล่ำเวลา แต่เราก็คิดได้แค่นี้แหละ แค่ความรู้สึกถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงแค่นั้น 
เราเสียใจมากที่เค้าไม่เคยฟังเราเลย ไม่เคยมองเราในแง่ดีเลย คงคิดเพียงแค่ว่า เราต้องได้คุยกันเหมือนทุกวัน ใช่!!! คุยกัน แต่เจตนาของการคุยไม่ได้เหมือนทุกวันนี่ที่จะถามไถ่เรื่องประจำวัน เราตั้งใจจะถามไถ่เรื่องของเค้าบ้านเค้าแค่นั้น เราคงจุ้นจ้านมากไปใช่มั้ยคะ
เราผิดมากใช่มั้ยคะ แล้วตอนนี้เค้าก็โกรธเรา เราควรจะทำงัยดี
ขอบคุณนะคะที่เสียเวลามาอ่าน ขอบคุณมากๆ คะ