อิจฉาฝาแฝดตัวเอง;-;

จริงๆเกลียดตัวเองมากๆที่รู้สึกแบบนี้ แต่มันบังคับความรู้สึกกันไม่ได้นิ นางดีไปหมดเลยเก่งรอบด้าน ดีกว่าเราทุกอย่างเลย ตั้งแต่เด็กแล้ว ส่วนเราก็โง่เป็นที่สองตลอดด ไม่เคยดีกว่านางสักอย่าง จริงๆนางก็หน้าตาน่ารักดี แต่แบบไม่ถึงแบบเาราไรงี้ แต่ ไม่เข้าใจทำไมคน ชอบนางเยอะมากๆๆๆๆ แล้วหนึ่งในนั้นคือคนที่เราชอบ(เรื่องผ่านมา3ปีแล้วปีเล่าตอนนี้ไม่ชอบแล้ว)เจ็บก็เจ็บแต่บอกใครไม่ได้ ปลเราไม่สนิทกันเลย!!ไม่เล่าไม่แชร์ความลับกันเลย แล้วแบบทุกคนที่เข้ามาคุยกะเราก็เป็นครที่เคยชอบนางมาก่อน เพื่อนเรา(หลายคน)ที่เราสนิทก็ชอบนางอยู่ คือแบบพยายามจะหนี้นางกะว่าถ้าตอนเข้ามหาลัยจะเลือกคณะที่ต่างจากนางเยอะๆเลย จะ ได้ ต่าง คนต่างอยู่สะที แต่พระเจ้าก็แกล้งกัน ตอนแรกนางบอกอยากเรียนหมอ ส่วนเราก็บอกชัดเจนเลยว่าอยากเรียนวิศวะอีเลกนิก แล้วพอสมัครเสร๋นางบอกว่านางเปลี่ยนใจมาเรียนวิศวะคอมพิวเตอร์ดีกว่า.....กกกทำไมไม่บอกก่อนเราจะได้เปลี่ยนเอาตรงๆคือก็ไม่อยากเปลี่ยนอ่ะ แต่มันไม่ไหวแล้วจริงๆ โดยเฉพาะตอนที่นางสอบได้ที่1ของชั้นของ ม6ด่วยคือเราตั้งใจอ่านนสกว่านางอีกนะ ตั้งใจแบบมากๆไๆๆๆไๆ ที่สุดในชีวิตแต่คะแนนคือสู้นางไม่ได้เลย ไม่อยากเป้นที่สองรองใครอรกแล้ว นี้คือเราจะต้องอยู่กับวังเวียนนี้ไปตลอดกาลจริงๆหรอ นางชอบดูถูกจะเถียงอะไรก็ไม่ได้เพราะที่นางพูดมันเป้นความจริงหมดเลย มันไม่เคยมีความสุขเลย ทุกคนที่มีฝาแฝดเค้าเป้นแบบนี้กันหมดเลยกนือเปล่านิ รู้สึกว่าชีวิตเราเหมือนในละครเลย แตาก็แค่เรานางเอกจองยางเรื่องนี้ เห้ยยย....โลกไม่ยุติธรรมทำไงดี เหนื่อยกับชีวิต ช่วยตอบเถอะนะเราเครียดไม่กล้าบอกใคร เคยลองเราให้เพื่อนฟังอีนี้มันบอกว่าเรากำลังอิจฉา พี่น้องกันควรช่วยเหลือกัน ฟังแล้วก็เจ็บนี้เราอิจฉาอยู่จริงๆหรอ