คือว่า หนูอายุสัก13-15 มีช่วงเวลาที่เราโดนแม่ด่าหรือพ่อด่าเพราะว่าเราทำตัวไม่ดีหรือไม่ช่วยงานบ้านเขาหรือทำตัวไม่ถูกใจเขา  มันก็จะเกิดการทะเลาะค่ะ ขอบกก่อนนะคะว่าหนูทะเลาะกับครอบครัวบ่อยมากค่ะ เดือนนึง เกิน10ครั้ง บางทีก็วันเว้นวันค่ะ บางทีก็อาทิตย์นึงผ่านไป วันต่อมาก็ทะเลาะค่ะ แต่ว่าเวลาทะเลาะกัน แม่หนูจะเป็นคนด่าแรงมากๆค่ะ แรงๆจริงๆค่ะ เช่น ไปตายไป โง่ เป็นคนหรือเป็นควาย เกิดมาแล้วทำไมไม่ใช้หัวสมอง ควาย   อะไรประมาณนี่ค่ะ มีแต่คำที่เจ็บๆ เจ็บมากๆ จริงๆมีอีกแต่เราจำไม่ค่อยได้ค่ะ แล้วเราก็จะกลั้นไว้ตลอดเพื่อไม่ให้ร้องไห้ เพราะแต่ละคำของแม่มันสะเทือนใจเราจริงๆค่ะ มันแย่จริงๆ แต่ก่อนโดนหาว่าอ่อนแอ ขี้ร้องไห้ ตอนนี่เลยต้องกลั้นไว้ค่ะ บางทีก็กลั้นแทบไม่ได้ ส่วนมากจะเทาะกันกลางคืนค่ะ ตอนที่จะนอนแล้ว เราจะร้องไห้ตอนปิดไฟ ไม่ให้เขาได้ยินเสียง พยายามอย่างที่สุด นอนห้องเดียวกันนะคะ เวลาแม่ด่าว่าไปตายซะไป เราฉุกคิดค่ะ ว่าจะเดินลงไปข้างล่างเพื่อเอามีดแทงตัวเองดีไหมนะ ลดชนดีไหมนะ แต่เราก็ยังไม่กล้าเท่าไหร่คะ เรายังกลัวบ้างค่ะ แต่บางทีถ้ามันสะสม เราอาจจะทำจริงค่ะ เป็นแบบนี้มันตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ ยิ่งโตยิ่งด่าแรงๆขึ้นมากๆค่ะ แต่พอเราเลิกทะเลาะกัน แล้วเพื่อนเรามาบ้านพอดี สถานะการณ์ของเรามันเปลี่ยนไปค่ะ หนูจะทำเหมือนว่าเรื่องที่ทะเลาะกันแม่นั้น มันเศร้านอดหน่อยค่ะ แล้วก็จะไปแฮปปี้คุยเรื่องสนนุกๆกับเพื่อนค่ะ แล้วจะลืมมันไปค่ะ  เหมือนกับว่าเราคือคนละคนค่ะ บางทีเราก็อยากให้คนมาถามนะคะ ว่าเราไหวไหม อยากให้มีคนมาซัพพอรท์บ้าง
บางทีเหมือนเราไม่ได้มีความสุขจริงๆค่ะ เหมือนแบ่งเป็น2โลกค่ะ แต่โลกที่มีแต่สิ่งแย่ เลวร้ายที่แม่ด่า มันจะเกิดก็ต่อเมื่อครอบครัวเราทะเลาะกันค่ะ มันแย่จริงๆนะคะ มันแย่ที่สุด เสียใจที่สุด แต่ละคำที่แม่พูดออกมา หรือพ่อ มันทำให้เราคิดว่าถ้าเราแทงตัวเองแล้วบอกว่า ก็แม่อยากให้เราตายไม่ใช่หรอ มันจะเกิดอะไรขึ้นคะ เรื่องดีๆก็มีอยู่บ้างนะคะแต่ก็ไม่เยอะเท่าที่ทะเลาะกันค่ะ ส่วนอีกโลกนึง คือโลกที่สุก ความสุข แต่บางทีก็ไม่รู้ว่าเราฝืนรึป่าว หรือว่ามันเป็นสิ่งที่ต้องทำ แตาก็รู้สึกดีอยู่เหมือนกันค่ะ  อยากรู้ว่าเราเป็นโรคซึมเศร้ารึป่าวค่ะ มันจะเลวร้ายก็ต่อเมื่อครอบครัวทะเลาะกันค่ะ สับสนค่ะ