ประสบการณ์...
มีมันประสบการณ์ชีวิตที่ทำให้เราไม่กล้าที่จะทำมันอีก เรื่องมีอยู่ว่า ผมเคยทำร้ายผู้หญิงคนหนึ่งที่เขารักผมมาก ผมทำร้ายเขาจนเขาต้องมีโรคติดต่อจนถึงทุกวันนี้ เขาซื่อสัตย์กับผมมาก เขารักผมมาก เขายอมทุกอย่างเพื่อผม แต่ผมกับทำเขาหลุดจากมือไปผม เพราะนิสัยของผมเอง ผมคบกับเขามาได้ 11 เดือน ตลอดระยะเวลา 11 เดือนที่ผมคบกับเขา ผมไม่เคยใส่ใจ สนใจ ดูแลเขาเลย ผมชอบปล่อยเขาให้อยู่คนเดียวอยู่ตลอดพูดไม่เคยพูดให้กำลังใจเขาเลย ผมไม่เคยนึกถึงเขาเลยสักครั้ง และวันที่ทะเลาะกัน ผมทำเขาร้องไห้ และผมก็ทำร้ายเขา ตอนเขาร้องไห้ ผมไม่เคยโอบกอดเขา ไม่เคยให้กำลังใจเขาเลย ตอนเขาป่วยเข้าโรงบาล ผมก็ไม่ได้ไปดูแลเขา แต่ผม

ไปนั่งกินเหล้ากับเพื่อนอย่างสบาย เขาอ่อนแอ เขาร้องไห้ แต่ผมกลับไม่ได้อยู่ตรงนั้น จนมีคนมาดูแลเขาได้ดีกว่าผม คนนั้นทำดีมาก ซึ่งตรงข้ามผม แต่ผมไม่เคยปล่อยเขาไป เพราะผมรัก ถึงผมจะทำแบบนั้นกับเขาและก็เคยนอกใจเขาครั้งยิ่งใหญ่ ผมเอาคนอื่นมานอนด้วย ซึ่งเขาไม่เคยทำแบบนี้กับผม แต่ผมกลับทำกับเขาเขาอดทนและอยู่กับผมมาจนถึง 11 เดือน พอเขารู้เรื่องที่ผมนอกใจเขาและเอาคนอื่นมานอนด้วย ความอดทนของเขาและความรู้สึกของเขามันก็หมดลงตั้งแต่วันนั้นและมันก็จบลงตั้งแต่วันนั้นเหมือนกัน ผมยอมรับว่าตอนนั้นผม

มาก ที่ผมทำแบบนี้กับเขา พอถึงวันที่ผมจะเสียเขาไปจริงๆ ผมเสือกรับไม่ได้ ผม

ไม่อยากเขาไปให้คนอื่น ผม

ไม่ยอมรับความจริง จนวันนี้ผมเลือกที่จะรอเขาทุกอย่าง ผมเลือกที่ปรับเปลี่ยนตัวเองเพื่อเขา ผมกล้าพูดเลย ผมไม่เคยเจอผู้หญิงแบบเขามากก่อน จนทำให้ผมรู้ว่าผมเสียเขาไปไม่ได้ ผมเคยมีบทเรียนในอดีตที่ผมทำกับเขาจนมันทำให้ผมไม่กล้ากลับไปทำมันอีก ผมรอเขา ผมกล้าพูดว่าตอนนี้ผมไม่มีใคร และไม่ทำกับสิ่งที่ผมเคยทำ ผมรักเขามาก จนมันทำให้ผมคิดว่าผมไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ ผมยอมทุกอย่างเพื่อเขา ผมพร้อมถ้าเขาจะกลับมาหาผมจริงๆ ผมพร้อมที่จะเปลียนตัวผมเพื่อเขา ผมยอมจมปักอยู่แต่กับเขา ผมเลือกที่จะไม่ดึงใครเข้ามาในชีวิตผม เพราะผมทำไม่ได้ ผมมีแค่เขาคนเดียว ผมรักแค่เขาคนเดียว นี่คือเรื่องราวของผม.
(ถ้าอ่านแล้วช่วยแนะนำผมหรือให้ข้อคิดผมหน่อยครับ)
ผมควรทำยังไงดี ?
มีมันประสบการณ์ชีวิตที่ทำให้เราไม่กล้าที่จะทำมันอีก เรื่องมีอยู่ว่า ผมเคยทำร้ายผู้หญิงคนหนึ่งที่เขารักผมมาก ผมทำร้ายเขาจนเขาต้องมีโรคติดต่อจนถึงทุกวันนี้ เขาซื่อสัตย์กับผมมาก เขารักผมมาก เขายอมทุกอย่างเพื่อผม แต่ผมกับทำเขาหลุดจากมือไปผม เพราะนิสัยของผมเอง ผมคบกับเขามาได้ 11 เดือน ตลอดระยะเวลา 11 เดือนที่ผมคบกับเขา ผมไม่เคยใส่ใจ สนใจ ดูแลเขาเลย ผมชอบปล่อยเขาให้อยู่คนเดียวอยู่ตลอดพูดไม่เคยพูดให้กำลังใจเขาเลย ผมไม่เคยนึกถึงเขาเลยสักครั้ง และวันที่ทะเลาะกัน ผมทำเขาร้องไห้ และผมก็ทำร้ายเขา ตอนเขาร้องไห้ ผมไม่เคยโอบกอดเขา ไม่เคยให้กำลังใจเขาเลย ตอนเขาป่วยเข้าโรงบาล ผมก็ไม่ได้ไปดูแลเขา แต่ผม
(ถ้าอ่านแล้วช่วยแนะนำผมหรือให้ข้อคิดผมหน่อยครับ)