เพื่อนสนิทหรือเพื่อนเชยๆธรรมดา

เมื่อวันพุธตอนเลิกเรียครูเรียกเราไปที่ห้องของครูเเล้วครูก็ถามว่าจะกลับเมื่อไหร่เเล้วเราก็ตอบไปว่ากำลังจะกลับค่ะพอพูดเสร็จครูก็พูดกลับมาว่าให้ครูไปส่งมั้ยครูเป็นห่วงเดี๋ยวเกิดอันตรายคือตอนนั้นสตั้นไป10

เราเป็นหัวหน้าห้องเเล้วก็มีผู้ชายคนนึงชอบมองเรา เราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะว่าเขาอาจจะมองนอกหน้าต่างเลยไม่ได้คิดอะไร เเต่พอนานวันเข้าเขาก็ชอบมาคุยกับเราถามงานเราไม่เคยเรียกชื่อเราเลยเรียกเเต่หัวหต้าหัวหน้

คือเราอายุ14 จริงๆเราเคยรู้สึกเเบบนี้ครั้งเเรกตอนป.6 ก็ตอนอายุ13 เรื่องมีอยู่ว่า ตอนนั้นมีการเปลี่ยนครูสอนศิลปะ (เปลี่ยนเป็นผช.จากผญ.) ครูคนที่มาเป็นครูที่เคยสอนเราตอนป.4เเต่ว่าเราก็เฉยๆ พอป.5ก็เปลี่ย

ก่อนอื่นเลยผมมีลูกชายอายุห้าขวบ อยู่อนุบาล ซึ่งดื้อเเล่นซนมาก เค้าชอบเล่นของเล่น ดูสารคดีเรื่องเเปลก เเละที่สำคํญ เค้าชอบเเอบเอาหนังสือภาพ ที่ผมชอบอ่านมาดู เเละเรื่องมันก็เกิดขึ้นมา อยู่มาวันนึ่ง ที่โ

คือเรามีเพื่อนคนนึง เค้าเปนเพื่อนสนิทเเบบยังไม่มากเเต่ก้สนิทอะคะ555ที่เราสนิทเพราะมันสนิทกับรุ่นพี่ที่เราเเอบชอบ มันจะคอยเปนเเม่สื่อให้มันยังเคยขอ ริสเเบนรุ่นพี่คนนั้นมาให้เราด้วย เเต่วันนึง....มันจะม

คือเราเป็นเด็กม.1คนหนึ่ง เเล้วก็มีครูผชที่เข้ามาเเทนครูอื่่นสอนดนตรี คาบเเรกที่เรียนครูคนนี้จะสอนเสริมจากครูผญ เเวบเเรกที่เข้าห้องดนตรีคือเเบบใช่เลยสูง ยาว ผอมสเปก เรามีเพื่อนสนิท5คนพอพวกมันรู้ พวกมัน

สวัสดีค่ะอยู่ม.1ค่ะ เปิดโรงเรียนได้ไม่นาน *ตอนนั้นอยู่คาบอังกฤษค่ะเเล้วครูคนหนึ่งตอนนั้นพวกเราสอบค่ะเเล้วเราลืมซื้อหนังสือเเล้วเราก็บอกครูว่าลืมเเล้วครูก็บอกว่า /ขนาดเเค่นี้เธอยังลืม ลาออกเลยไหม/คือ..

-

เราจะบอกไว้ก่อนเลยว่าแล้วแต่ความเชื่อส่วนบุคคลนะคะ คือเรื่องมันเริ่มจากเราได้ลองเข้าชุมนุมนาฏศิลป์ตั้งแต่ป.2 จนเริ่มมีใจรักในนาฏศิลป์มากขึ้น เราเริ่มออกงานตอนป.5 ป.6 ค่ะตอนนั้นเราดีใจมากๆเริ่มฝึกมาเร

เราเคยเจอครูเเซงคิวอะ คือเเบบเเถวยาวมากคือคนเกือบล้นสหกรณ์อะ เเล้วครูคือมาซื้อเเล้ว คือตอนจะจ่ายตังมองดูเเถว เเล้วก็ยิ้มๆมาจ่ายเงินเลย เราเห็นเเล้วเเบบ... จะว่าครูรีบสอนก็ไม่ใช่ อะถ้าครูรีบสอนงั้นพวกผ