ใครเคยมีความรู้สึกที่ไม่เป็นที่รักของใครเลยบ้างคะ

ใครเคยเป็นบ้างคะแล้วผ่านมาได้ยังไง

สำหรับเราเรารู้สึกเราพยายามดีกับใครก็เหมือนเขาจะมองข้ามตลอด เช่น เวลาใครไม่มั่นใจตัวเอง หรือ ใครดกำลังทุกข์ เราจะพูดดีและให้กำลังใจเขาเสมอ จนมากไปจนเขารำคาญหรือเปล่าก็ไม่รู้นะคะ แต่ถ้าใครเข้ามาในชีวิตเราก็แคร์ทุกคนเลยค่ะ เข้าไปเป็นคนเปิดสนทนาเองเลย เราสดใสยิ้มตลอดเลย แต่เราโดนมองข้ามบ่อยจริงๆนะคะ  
สต.แล้วเราคิดว่าตัวเองน่าเบื่อเป็นคนพูดด้วยแล้วไม่สนุกคือเราคิดถึงคนที่พูดด้วยตลอดว่าพูดแบบนี้จะทำร้ายใจเขาหรือเปล่านะ อะไรทำนองนี้ อิจฉาคนที่มีคนรอบตัวรักและเอ็นดูจังเลยค่ะ แต่พอเราพยายามทำก็ดูเหมือนไม่ได้ผลเลยค่ะ

เหนื่อยยยยยยยยยยยยย