เราเริ่มรู้สึกตัวว่าเราอ่ะ บางทีก็ร่าเริงผิดปกติ บางทีก็เศร้าจนคนอื่นกังวล แล้วพอความรู้สึกมันชนกัน ตอนที่เราร่าเริงมันชนกับตอนที่เราเศร้าเราจะเริ่มคิดได้ว่า
เฮ้ย...ทำไมตอนนั้นเราเศร้าวะ
แต่พอความรู้สึกเศร้าของเรามันชนกันกับตอนที่เราร่าเริงเราจะคิดแบบ
เฮ้ย...ตัวเรา
เป็นอะไรวะ มีความสุขดิ เศร้าทำไม ยิ้มสิยิ้ม!!! มีความสุขสิ
เริ่มหัดที่จะฝืนยิ้ม
แล้วเราก็เริ่มชินความรู้สึกแบบนี้ไปแบบไม่รู้ตัว
บางทีก็ไม่อยากตอบแชทเพื่อนแต่บางทีก็คุยเล่นได้เป็นชั่วโมงๆ
บางทีเราก็ไม่ค่อยคุยกับใครไม่เล่นกับน้องแต่บางทีก็หัวเราะมีความสุขยังก็คนบ้า คุยกับเขาไปเรื่อย ยิ่งกับแม่กับพ่อยิ่งคุยแบบน้ำไหลไฟดับ
บางทีเราก็ไม่อยากออกไปไหน กลายเป็นคนโลกส่วนตัวสูง แต่บางครั้งก็ยังเฟรนลี่ดี ยังอยากออกไปซื้อของออกไปขับรถเล่น
อารมณ์เราเปลี่ยนไปในทุกๆวัน แต่ละวันบุคลิกเราเปลี่ยนไป บางวันก็ปกติดี แต่บางครั้งก็เหมือนโลกจะแตกยังกะคนเป็นโรคซึมเศร้า
แบบนี้ควรทำยังไงดีคะ
เรากลัวว่าสักวันนึง เราจะเศร้าตลอดไป กลายเป็นที่เป็นโรคซึมเศร้า อะไรแบบนี้
รู้สึกว่าตัวเองมี 2 บุคคลิกทำไงดีคะ