อยากระบาย

พ่อแม่ให้อยู่แต่ในบ้าน ไม่มห้ออกไปไหนแต่ก็ใช่ แต่มันไม่ใช่สำหรับทุกคนไง คนเรามันมีความสุขที่แตกต่างกันไป ไม่ใช่อยู่แบบนี้จะจะมีความสุข
มันมีอีกหลายเรื่อง108ประการแต่มันเอาออกมาพูดให้ใครฟังไม่ได้ ได้แต่เก็บเอาไว้ๆในใจ อยากจะไปใช้ชีวิตข้างนอกบ้างแต่ก็ก่อนจะไปได้ก็ต้องโดนด่าโดนว่าอีกกับกลายเป็นว่า เป็นวันที่แย่ที่สุด เห็นทุกวันนี้อยู่ รร มีความสุขดี มันก็แค่หน้ากากใบหนึ่งที่ปิดบังทุกอย่างเอาไว้ กลับมาบ้านกลายเป็นคนที่เงียบไปเฉยเลย มันไม่มีความสุขในแบบที่เราเป็นเลย
บางครั้งต้องออกไปข้างนอกเพื่อนทำงานจริงๆแต่กลับต้องcancel เพราะถูกด่าถูกว่าอีกแม่งกลายดป็นวันที่แย่ไปอีกวัน อยากจะระบายให้ใครได้รู้แต่ก็ไม่มีใครต้องการฟังเลย เป็นอะไรที่อึดอัดใจมากที่สุด #ทำไมต้องเอาความสุขตนเองมาตัดสินผู้อื่นว่าต้องมีความสุขแบบตนเอง เป็นห่วงมากจนเกินไปจนเราเองอึดอัดคับแคบใจ ห่วงจนไม่ให้แทบออกจากบ้าน จนเด็กๆระแวกแถวบ้านไม่รู้จักใครเลย
มาถึงที่ต้องสร้างอีกigหนึ่งเพื่อมโนว่าตนมีเพื่อนแถวบ้านจริงๆเพื่อนที่สนิทก็มีเยอะแต่ก็ไกลบ้านอีกแล้วก็
.... ไม่ให้ออกจากบ้านไปหาเพื่อนเลยเป็นสิ่งที่โคตรจะอึดอัดใจ
โคตรอิจฉาเพื่อนเลยหว่ะ ที่มี..... เข้าใจในตัวมัน คงมีคนที่เป็นแบบกูหลายคนแหละ คนที่เข้าใจในตัวกูจะรู้ดีว่ามันเป็นไง ต้องบอกตัวเองไว้ว่าสู้ๆเสมอเดี๋ยวมันก็ผ่านไปอีกไม่กี่ปีเอง