เราเกลียดเพื่อนเราคะเเต่ไม่สนิทมากเท่าไหร่เรารู้สึกไม่ชอบหน้านางคะ เกลียดด้วยซ้ำซึ่งเพื่อนหลายคนก็เป็นนางชอบทำตัวแอ๊บแบ๊วใสๆ ไม่รู้ประสา เเต่ความจริงมันไม่ใช่เลย นางเคยปั้นน้ำเป็นตัวทำให้เพื่อนไม่เล่นกับเราหลายครั้ง แต่พอเพื่อนรู้ความจริงก็มาเล่นกับเราเหมือนเดิม พอมาฝึกงาน ห้องอยู่กัน4คนตามจริงพวกเราจะไม่ให้นางมาอยู่ด้วยเเต่ก็สงสาร เลยให้มาอยู่ด้วย เเต่นางไม่ปรับนิสัยของนางให้เข้ากับส่วนรวมเลย อาบน้ำก็นาน เรากินข้าวอยู่นางอาบน้ำทาเเป้ง แป้งนี่กระเด็นเต็มจานข้าวเราเลยซึ่งท้องเราคงมีเเต่เเป้งที่นางทา ไม่มีมารยาทคุยโทรศัพท์เสียงดังจนเพื่อนในห้องเอื้อมระอา จนเราเคยจะมีเรื่องกับนางเเล้วหลังนึง เพราะบอกนางไปนางไม่ฟังเลย ทำหูทวนลม เปิดปิดไฟเสียงดังเดินเสียงดังเวลาเพื่อนๆหลับทั้งทีพึ่งออกกะมาต้องการพักผ่อน ยิ่งเราไม่ชอบหน้านางเหมือนเป็นกรรมอ่ะค่ะ ได้ทำงานใกล้นางแล้วนางก็ทำอะไรเชื่องช้าไปหมดแล้วคือเราดันงานต่อไม่ได้(เราทำงานที่บริษัทผลิตเครื่องปริ้นเเห่งหนึ่ง ทำงานเป็นระบบสายพาน) คือเราจะทำไงกับคนแบบนี้คะเราพยายามจะไม่สนใจนางแล้วหลายครั้ง เเต่เราก้อดไม่ได้ทุกที
เคยเกลียดใครสักคนมั้นคะ เกลียดจนไม่อยากเจอหน้าได้ยินชื่อยังอารมณ์เสีย??