อนันตริยกรรม

ผมขอเล่าความคิดความรู้สึกของผมก่อนนะครับ

ผมเป็นคนนึงมีแนวคิดเชื่อเรื่องแปลกๆ​ไม่เหมือนชาวบ้าน​ครับ(ไม่แน่ใจว่าเอาแนวคิดนี้มาจากที่ไหน)​ มีแนวคิดว่าความคิดเป็นพลังงาน​อย่างนึง ถ้าคิดแล้วมันจะส่งผลถึงสถานการณ์ของบุคคลที่เราคิดได้ครับ

ความคิดของผมก็ฟุ้งซ่านมากครับ​ บางทีก็มีความคิดผุดขึ้นมาเป็นคำแช่งบ้าง​ ด่าบ้าง​ โดยที่ตัวผมเองก็ไม่ได้อยากจะคิดครับ​ แต่มันหยุดความคิดไม่ได้ครับ​ และอีกอย่างคือผมไม่รู้ว่าผมมีเจตนาคิดหรือป่าวครับ​ เพราะมันเหมือนเราเป็นคนคิดเอง(เจตนาคิด)​แต่อีกใจนึงก็พยายามไม่คิด

ผมเป็นคนกลัวเรื่องกรรมค่อนข้างมากครับ​ แล้วเวลาผมอยู่กับปู่ย่า​ พ่อแม่​ ก็ชอบมีความคิดแย่ๆครับ​ บางทีก็จงใจคิดต่อว่าถ้าเกิดทำร้ายพ่อแม่แบบนี้จะเป็นยังไง​ แค่คิดว่ามันจะเป็นสถานการณ์ยังไง​ ชีวิตจริงที่กระทำจะเป็นยังไง​ แต่ไม่คิดจะทำจริงๆเด็ดขาดครับ​ ตอนปู่ยังอยู่ส่วนใหญ่ผมชอบคิดแช่ง​ปู่อะครับ​(ไม่ใช่แค่กับปู่)​ โดยที่พยายามเลิกคิดแล้วก็ผุดขึ้นมาอีก​ ไม่อยากคิดจริงๆครับแต่ก็ไม่รู้ว่าผมมีเจตนาแช่งเองหรือป่าว​ มันพูดยากอะครับ​ มันเหมือนเราเป็นคนสร้างความคิดเอง​โดยที่ไม่ต้องการสร้างความคิดนี้อะครับ​(ขออภัยครับ​ ผมอธิบายไม่ถูกจริงๆครับ)

ตอนปู่ป่วย​ ผมก็รู้สึกว่ามันเป็นเพราะความคิดแช่งผมปู่ถึงป่วย​ แต่ก็ห้ามความคิดไม่ได้​ กลัวบาปมากครับ​ ก็ได้แค่วิตกหนักมากครับ​ ก็พาปู่ไปโรงพยาบาลบ่อยๆเพื่อรักษาปู่ครับ​ ผมก็ยังมีแนวคิดผุดขึ้นมาอีกครับประมาณว่า​ พามาบ่อยๆจะได้ตายเร็วขึ้น​ พอจะไม่พา​ (ย่าก็จะพาปู่ไปคนเดียว)​ก็คิดอีกว่า​ ไปกัน2คนจะได้เกิดอุบัติเหตุเป็นต้น​ หรือถ้าย่าไม่พาก็จะมีแนวคิดว่า​ อยู่บ้านจะได้เครียดตาย​ ตอนย่าไปกับปู่2คนผมก็กลัวมากครับว่าความคิดจะเป็นจริงก็ต้องพาย่ากับปู่ไปด้วยครับ​ ก็จะมีแนวคิดคล้ายๆเดิมผุดขึ้นมาอีกครับ

จนกระทั่งปู่ตาย​ ผมวิตกมากครับ​ ช่วงแรกๆผมคิดว่าความคิดนี้ส่งผลให้ปู่ตาย​ คิดว่าทำอนันตริยกรรมไปแล้วครับ​ ตอนปู่ตายก็ยังมีความคิดสกปรกคล้ายๆแบบนั้นอีกครับ
ไม่ใช่ความคิดเกิดขึ้นกับปู่ครับ​ เกิดขึ้นกับทุกคนที่เจอที่คุย​ด้วยครับ​ เครียดครับ

ช่วงแรกๆผมคิดว่าผมทำอนันตริยกรรมไปแล้วครับ​ วิตกมากครับ​ ช่วงหลังๆก็ยังรู้สึกอีกครับว่าการคิดย้ำๆเรื่องแบบนี้ก็อาจจะถือเป็นอนันตริยกรรมด้วยครับ

1.สิ่งที่ผมพยายามอธิบายถือว่าได้ทำอนันตริยกรรมสำเร็จแล้วหรือยังครับ​ ในพุทธวจนมีบอกถึงเรื่องแบบนี้มั้ยครับ
2.ความคิดแบบนี้​ ในพุทธวจนมีกล่าวไว้มั้ยครับ
3.ที่ผ่านมาถึงตอนนี้ทั้งกลัวทั้งวิตกทั้งกลุ้มใจครับ​ คิดว่าอีกไม่นานก็คงต้องเป็นประสาทแน่ๆครับ​แทบจะไม่มีความสุขเลยครับ ควรจะจัดการกับความคิดสกปรกแบบนี้ยังไงดีครับ​ ในพุทธวจนมีกล่าวถึงวิธีแก้มั้ยครับ
4.แนวคิดที่ผมมีมันเคยเกิดขึ้นจริงครับ​ บางครั้งเวลามีคนทำให้ผมรู้สึกแย่บางครั้งก็จะคิดในใจว่าคนนั้นๆจะต้องเสียความรู้สึกแบบนี้ๆบ้าง​ (เหมือนไปเพ่งความคิดด้วยมั้งครับ)​ บางทีมันก็เกิดขึ้นจริง​ ในส่วนกรณีบทความก่อนหน้านี้​ เวลาที่ผมคิดว่าผมผิด​ ก็จะอิงถึงแนวคิดที่เกิดขึ้นจริงบ้าง​ อิงทุกอย่างปนเปไปหมดครับเพื่อให้รู้ว่าผิดจริงๆ​ (โดยที่ไม่รู้ว่าผิดจริงหรือป่าว)​แล้วก็มานั่งเครียดที่หลังครับ​ เป็นแบบนี้ซ้ำๆ
5.อยากปล่อยครับแต่ปล่อยไม่ได้ครับ​ จึ่งมานั่งเขียนบทความนี้ขึ้นมาเพื่อขอคำปรึกษาเพื่อนๆพี่ๆในห้องนี้ครับ

รบกวนเพื่อนๆพี่ๆให้ห้องนี้ด้วยนะครับ

ขอบคุณครับ
**ขออภัยครับถ้าผมเขียนงงๆหรือซ้ำซากครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่