แฟนบอกไม่ต้องการเราแล้ว แต่เรายังอยู่บ้านเดียวกัน 2 คน นอนกันคนละห้อง ไม่คุยกันได้ 3 วันแล้ว
เราง้อเขาก็ยันเสียงแข็งว่ากูไม่เอาแล้ว เราแตะต้องตัวเขาไม่ได้เลย ผลักเราทีกระเด็นหัวโขลกฝา
เขาเหมือนไม่ได้แคร์เราแล้ว ไม่ได้รักเราแล้ว บล็อกไลน์เรา เฟช ไอจี เราคุยกับเขาไม่ได้เลย
แต่เรายังรักเขาอยู่ รักเขามาก เราควรมูฟจากตรงนี้ยังไง ทรมาณใจเหลือเกิน
เรามีรถยนต์ เขามีมอไซ ทำงานบริษัทเดียวกัน จากเดิม มาทำงานพร้อมกันทุกวัน
ทุกวันนี้ต่างคนต่างมา มาทำงานก็อยากร้องให้ เราอยากให้เขากลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่คงยาก ไม่รู้จะใช้ชีวิตอยู่บ้านหลังเดียวกันยังไง
หรือเราต้องเป็นคนทนไม่ได้ย้ายออกไปเอง มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะที่จะตัดความสัมพันธ์กับใครสักคนได้ง่ายดาย
อยู่กันมา 2-3 ปีแล้ว มันยากมากเลยที่จะให้หยุดคิด เห้อ ไม่รู้จะทำยังไง อึดอัด เหนื่อย ท้อ
ปล.ขอคำแนะนำช่วยหาทางออกนะคะ สิ่งที่ผ่านไปแล้ว จขกท.ไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขได้
แต่สิ่งที่ทำอยู่คือเลิกพฤติกรรมแบบเดิม และใช้ชีวิตใหม่ เพื่อที่จะให้ชีวิตดีกว่าเดิม (ไม่ซ้ำเติมกันนะคะ)
แฟนบอกไม่ต้องการเราแล้ว แต่เรายังรักเขาอยู่ เราอยากให้เขากลับมาเหมือนเดิม
เราง้อเขาก็ยันเสียงแข็งว่ากูไม่เอาแล้ว เราแตะต้องตัวเขาไม่ได้เลย ผลักเราทีกระเด็นหัวโขลกฝา
เขาเหมือนไม่ได้แคร์เราแล้ว ไม่ได้รักเราแล้ว บล็อกไลน์เรา เฟช ไอจี เราคุยกับเขาไม่ได้เลย
แต่เรายังรักเขาอยู่ รักเขามาก เราควรมูฟจากตรงนี้ยังไง ทรมาณใจเหลือเกิน
เรามีรถยนต์ เขามีมอไซ ทำงานบริษัทเดียวกัน จากเดิม มาทำงานพร้อมกันทุกวัน
ทุกวันนี้ต่างคนต่างมา มาทำงานก็อยากร้องให้ เราอยากให้เขากลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่คงยาก ไม่รู้จะใช้ชีวิตอยู่บ้านหลังเดียวกันยังไง
หรือเราต้องเป็นคนทนไม่ได้ย้ายออกไปเอง มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะที่จะตัดความสัมพันธ์กับใครสักคนได้ง่ายดาย
อยู่กันมา 2-3 ปีแล้ว มันยากมากเลยที่จะให้หยุดคิด เห้อ ไม่รู้จะทำยังไง อึดอัด เหนื่อย ท้อ
ปล.ขอคำแนะนำช่วยหาทางออกนะคะ สิ่งที่ผ่านไปแล้ว จขกท.ไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขได้
แต่สิ่งที่ทำอยู่คือเลิกพฤติกรรมแบบเดิม และใช้ชีวิตใหม่ เพื่อที่จะให้ชีวิตดีกว่าเดิม (ไม่ซ้ำเติมกันนะคะ)