สำหรับผม วัย 1X เป็นรักที่กระชุ่มกระชวย ชอบก็บอก มีอะไรก็ให้ คุยกัน แอบชอบห่างๆ แต่ก็ไม่ได้เป็นแฟนสักที แห้ว
2X เริ่มจะโตขึ้นมาหน่อย แต่ก็ไม่ได้เป็นแบบวัย 1X แล้ว มีแอบชอบบ้าง ประกอบกับวัยวุฒิ และประสบการณ์เรื่องรัก (ก่อนมีแฟน) ก็เจ็บมาบ่อย แต่ก็ยังมีบุ่มบ่ามบ้าง พอได้มาคบกับแฟน (มีแฟนคนแรก วัย 2X ปลายๆ) ปรากฎว่า จากการอยู่คนเดียวมา 20 กว่าปี พอมีแฟนแล้วทำตัวไม่ถูก ไม่ชิน จนสุดท้าย ก็เลิกกันเพราะเหตุเราไม่ชินกับการมีแฟน (อาจจะบุ่มบาม รีบขอคบโดยไม่ดูกันดีๆ ด้วย) จากนั้นมาก็เกิดอาการแปลกๆ พอไม่มีแฟน ดันเหงา อยากมีแฟนขึ้นมาซะงั้น จนต้องไขว่ขว้า จนบางทีหนีหายไปบ้าง บางที เพื่อนพี่น้องกันเถอะ ประสบการณ์คบซ้อน แอบเป็นกิ๊กกับคนอื่นก็ผ่านมาหมด
วัย 3X (ปัจจุบัน 3X ต้นๆ ยังไม่กลาง) มองความรักผ่าน 1X, 2X มา เอาความผิดพลาดจากประสบการณ์เหล่านั้น เพื่อมาใช้กับรักในปัจจุบัน แม้กับคนปัจจุบันจะยังไม่ได้คบกัน แต่ก็เรียนรู้กัน และเอาบทเรียนจากที่ผ่านๆมา มาใช้กับคนๆนี้ มองกับคนๆ นี้แบบไม่หวือหวา หวานแหววแบบวัยรุ่น อยากได้แบบโป๊ะเช๊ะ คุณภาพเลย ช้าๆ ได้พร้าเล่มงาม 

แล้วคุณล่ะ มีมุมมองความรักเมื่อผ่านอายุมาแต่ละวัยยังไงบ้าง