ฉันทำถูกที่สุดแล้วใช่ไหม ?

ฉันไม่รุ้จะเริ่มพุดแบบไหน การที่เรายอมเสียสละเพื่อให้เค้าได้คบกันอย่างมีความสุข มันเป็นผลดีใช่ไหมคะ มันเปงไปไม่ได้หรอกเนาะกับรักสามเรา ตอนแรกคิดว่าเค้าคงจะชอบเราบ้าง แต่เปล่าเลยเค้าแค่อยากมีเพื่อนเวลาเหงา เพราะเค้ามาทำงานที่นี่ เค้าไม่เพื่อน ทุกวันนี้ยังไม่รุ้เลยว่าเริ่มตอนไหน แล้วจบตรงไหน  (เพื่อนๆคะอ่านเลยจะ งง หน่อยน่ะเพราะมันออกจากระบบสมองสดๆไม่ได้กรอง) เรื่อง ก็ รักคนมีเจ้าของ เรื่องก็มียุว่า ดิฉันเล่นแอปหาคู่ แอปนึ่ง แล้วเจอเค้า แต่ตอนเเรกก็ไม่ได้คุยไรกันมากมายหรอกคะแล้วมีวันนึ่งฉันเครียดเรื่องบางอย่างแบบเครียดมากๆ ฉันเลยนัดเจอกับเค้าเพราะก็มั่นใจว่าเค้าดี เค้าบอกว่าไม่มีแฟนนะ แต่เพื่อนเชื่อไหมว่าโตมาจะ 27 ปี ยังไม่รุ้เลย่าการรักใครมันเปงยังไงเลย แต่เห็นเค้าครั้งเเรกหลงรักเค้ามาก ทั้งๆที่หน้าตาก็งั้นๆหน้าที่การงาน ก็ รปภ แต่รักเค้ามากนั้นหล่ะคือเรื่องราวต่อๆมา ฉันเลยคบกับเค้าแบบเพื่อนที่สนิท แต่เราสนิทกันได้เร็วมากๆจนไม่น่าเชื่อ ผ่านไปสัก ห้าวันได้ละมั้ง เราก็ได้เสียกันแต่ความสัมพันธ์ก็คือเพื่อนนะคะ แต่ทุกคนเชื่อไหมความลับมันไม่มีในโลก ฉันแอ๊ะใจมาตลอดที่นี่เล่นแอบเล่นโทรสับเค้าดูเลยรุ้ว่าเค้ามีแฟนยุแล้ว ความรุ้สึก ณ ตอนนั้นเหมือนโลกหยุดหมุด แต่ฉันก็ยอมสถานะแบบนี้ทั้งที่โคตรที่จะเสียใจตลอดแต่ไม่เคยคิดที่จะแย่งมา แล้วพอไม่นานนัก ฉันก็ลาออกจากงานเก่าเพราะอยากย้ายมายุใกล้ๆเค้าแต่รุ้ไหมว่าฉันคิดผิด ต้องเห็นเค้าแอบคุยโทรสับกับแฟนแต่ต้องทำเปงปิดหูปิดตามาตลอด แต่ตอนนี้ไม่ต้องคิดไรมากแล้วเพราะเฟนเค้ารุ้เรื่องทั้งหมด แต่ในสถนะเพื่อน แต่เรื่องความสัมพันธ์ก็ถูกเก็บเปงความลับ แต่เรื่องทั้งหมดเราจะแก้ไขมันเอง เราเลือกยุที่นี่ก็เพราะว่ารักเค้า แต่ส่วนสุดท้ายที่เราเลือกที่จะไปจากที่นี่ก็เพราะว่ารักเค้าเหมือนกัน แต่เราจะไม่ตัดขาดกัน แต่ถ้าเจอกันในโอกาสหน้า เราจะเปงเพื่อนที่ดี่ต่อกัน แบบ บริสุทธิ์