เรื่องของเราเองค่ะ เราเจอกันในเกมไลน์เพย์
เราไม่เคยที่จะเปิดใจให้ใครมาก่อนเลยจนเจอกับคนๆนึงในเกม เราเห็นว่าเขาเป็นรุ่นพี่คณะที่เราชอบด้วยก็เลยคุยกันเผื่อขอคำปรึกษา จากนั้นเราก็เริ่มชอบเขาแบบไม่รู้ตัว และพี่เขาเองก็ชมเราต่อหน้าคนอื่นๆมันหวานมากจริงๆจนเรายิ้มไม่อยู่ ในตอนนั้นเราไม่เคยเห็นหน้ากันเลยจนเดือนนึงเราค่อยเห็นหน้าเขา เขาเป็นผญ.ตอนนั้นเราคือ ช็อคหนักมากเพราะคิดว่าเขาเป็นผช.มาตลอด เขาพูดคับ นิสัยเหมือนผช. แต่เขาไม่ใช่ทอมนะคะๆแค่รักได้ทั้งหญิงชาย จากตอนแรกที่เราชอบเขาอยู่ๆเราเสียใจมาก พี่เขาไม่เคยบอกเลยว่าเป็นผญ.แต่เราก็เออ เอาวะ ถึงแกจะชอบผช.แต่จะมาไม่รักเขาเพราะเป็นผญ.ไม่ได้นะ เราก็เลยบอกพี่คนนั้นว่าเออไม่เป็นไรนะ เราคุยกันต่อได้ พี่จะจริงจังกับหนูมั้ย เขาตอบจริงจังคับ พอเราตอบว่างั้นหนูก็จะจริงจังกับพี่นะ
คือพี่เขามีความสุขมากๆจนเราคิดว่าถูกแล้วที่ไม่เลือกเดินออกมา เราคุยกันทุกวันจนเขาหยอดเราว่า ตอนไหนหนูจะรับรักพี่คับ เราก็เอ่อ หนูก็ไม่อยากเป็นแค่พี่น้องแล้ว พี่เขาปฎิกริยาต่างจากที่เราคิดไว้ เขาขอโทษเราแล้วบอกว่า คือพ่อพี่ไม่ให้คบคับ ไม่ให้มีแฟน ขอคุยต่อไปแบบนี้ได้มั้ย
เราก็เออตกลงอะถึงไม่ใช่แฟนเรากับเขาเป็นคนคุยกันก็รักกันได้ สถานะไม่เกี่ยวหรอก ตอนนั้นคิดในแง่บวกมากๆ คิดว่าในอนาคตเขาคงยอมให้มีแฟน แหง่สิเด็กมหาลัยละนะ อินี่เลยถามว่า พี่มีแฟนกี่คนแล้ว นี่หนูเปิดใจครั้งแรกเลยนะ เขาบอกมี7คนแล้ว เราช็อคอีกครั้งเลยถามว่าอ้าวทำไมเราไม่ได้เป็นแฟนละ ไหนว่าพ่อไม่ให้คบ
เขาก็บอกแอบพ่อคบจนคนสุดท้ายห้ามเด็ดขาด คือตอนนั้นร้องไห้ออกมาจริงๆอะ รู้สึกไม่มีหวังเป็นแฟนเขาแล้ว แต่ก็รักเขามาขนาดนี้ เขาก็บอกขอโทษ
ตอนนั้นเราคุยกันทุกวัน เวลาวันไหนเขาทำงานไม่ว่าง พอว่างทีจะทักมาหาเราออดอ้อนเรา ดีใจมากๆจนถึงช่วงเขาต้องไปมหาลัยงานเขายิ่งหนัก จากที่เขาชวนเราคุย เขาเริ่มไม่ค่อยชวน พูดน้อยลง เขาบอกงานหนัก นี่ก็เข้าใจเขาบอกว่าไม่เป็นไร
จนถึงจุดๆที่เราไม่ไหวแล้วอย่างน้อยถ้าว่างก็ชวนคอลหน่อยสิ หรือแสดงความอยากคุยอะ ปล.พี่เขาคุยไม่ค่อยเก่งมากๆๆๆแถมเป็นคนตรงๆๆซื่อบื้อ เราเลยมาจับเข่าคุยประเด็นนี้จริงจังกับเขาว่า
หนูไม่ชอบที่พูดน้อย ไม่ชวนคุย อย่างน้อยถ้าจะหายไป3-6ชม.ก็บอกกันว่ามีงานหน่อย ที่หนูพูดคือไม่อยากให้มีปัญหาในอนาคตเกินที่มันจะกลับมาแก้ได้
พี่เขาเลยบอกว่าเข้าใจแล้วพี่ไม่เคยรู้เลยว่าหนูอึดอัดแบบนี้พี่จะพยายามพูดเยอะๆนะ
เราไม่อยากจะงอแงนะแต่เขาไม่เคยทักเรามาก่อนเลยเราต้องทักเขาไปเอง ชวนเขาคุยตลอดมันเหนื่อยจริงๆจนเราคิดว่าเป็นแบบนี้ต่อไปเราคงหมดใจแน่ เราไม่อยากให้เขาเจ็บ เลยต้องรีบแก้ปัญหา
ช่วงนั้นเร่ชอบย้อนแชทเก่าๆสมัยคุยกันครั้งแรก คือพี่เขากับเราชวนกันคุย มันน่ารักมากจริงๆ เราพยายามทำให้วันนี้เป็นเหมือนวันนั้นในอดีตให้มากที่สุด เราจะแชทค่อนข้างหนักขวา แต่เราให้เหตุผลตัวเองเสมอว่าพี่เขามีเรียน
แต่สมองเราชอบบอกว่าคนจะยุ่งแค่ไหนเขารักเขาจะทำทุกวิถีทางเผื่อชวนเราคุย
ซึ่งเราบอกกันครั้งนั้นไป พี่เขาก็ทำตามสัญญาได้ไม่กี่วัน และมันก็กลับมาที่จุดเดิม เราค่อนข้างเหนื่อยมากแต่ยังรักเขาเราเลยได้แต่รอตอนเขาว่าง แต่เวลาว่างเขา เขาก็ให้แม่ พ่อ น้องชาย ตัวเอง..ยกเว้นเรา
เราถามเขาว่าทำไมไม่ชวนเราคุยละ เขาบอกกลัวหนูไม่ว่าง ปล.ตามนิสัยเขา เขาเป็นคนไม่อยากรบกวนเวลาส่วนตัวคนอื่น ขี้แกรงใจมาก...
นั่นแหละจนผ่านไปหลายเดือนมันเป็นแบบนี้ จนถึงช่วงสอบมิดเทอมเขาไม่มีเวลาให้เราเลย เขาย้ายไปหาพ่อแม่ คือเขาต้องห้ามให้พ่อรู้ว่ามีคนคุยเลยต้องแอบมาก มีเวลาก็แค่ตอนกลางคืนที่คุยกันได้ หรือส่วนมากก็แทบไม่มี เพราะเขาต้องไปนวดหลังให้พ่อ...คือเราร้องไห้ในช่วงนั้น เรางอแงแบบอ้อนๆให้เขารู้ เหมือนเขาจะตรงเกินไปเลยอึดอัดที่เราทำตัวแบบนี้ใส่
เขาเลยบอกให้เป็นพี่น้องกัน เขาบอกเพราะพี่ไม่มีเวลาให้หนูมันทำให้หนูเหมือนไม่ได้รรับความรัก แล้วพี่ก็มีความรู้สึกเปลี่ยนไป มันรู้สึกเฉยๆไม่อะไร ไม่ร้องไห้
ตอนนั้นเราก็เฉยๆคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง เพราะเขารักเรามากนี่นา?? บอกว่าหลอกตัวเองก็ได้ พอรู้ตัวอีกทีเรายื้อเขาไว้นานมากเราแทบไม่นอนทั้งคืน จนเขาไม่อ่านเราอะตื่นมาอีกทีค่อยอ่าน
เขาบอกตกลงเราเป็นคนคุยกันเหมือนเดิม
เรายินดีสุดๆจนรีบบอกให้ปรับความเข้าใจกันโดยด่วนเลย เราถามเขาตัดใจเพื่ออหนูหรอ เขาบอกคับ เราคิดในแง่ดีมากๆๆคิดว่สที่เขาจะไปจากเราเพราะกลัวเราเหงาน่าา ไม่เป็นไร
จริงๆเราเป็นหนักมากแต่เพราะอยากยื้อไว้ เราบอกเอออ เราก็ไม่ได้เหงา แค่งอแงเล่นๆเฉยๆ แต่ไม่นานเขาบอกว่า มันยุ่งยากเกินไปสำหรับคนตัดใจแล้ว และเขาก็ใจร้ายกลับเราทันที
เราถามเขา ยื้อเขายาวมากกกกก เขาตอบแค่ คับ ไม่คับ เราก็พี่เบื่อหนูหรอ เขาบอกเบื่อ เราก็คิดแง่ดีสุดๆๆว่าเขาพยายามทำตัวร้ายใส่เราเพราะตลอดมาเขาน่ารักมากไม่ทำงี้หรอก เขาแค่อยากให้เราไปเจอคนที่ดีกว่า
เราพูดกับเขาไปเยอะมากบอกว่าให้บอกความจริง เขาบอกนี่แหละความจริงจะเอาอะไรอีก เราก็ไม่เชื่อ เราโทรหาเพื่อน เพื่อนก็บอกพี่เขามัน
หลอกตัวเองแล้ว สมองเราก็คิดแบบเพื่อน แต่ใจมันคงรักเขาอยู่..
เขาพูดคำทำร้ายจิตใจเรามากๆ บอกให้เรารีบตัดใจ
คือเขาไม่รู้สึกกับเรามาสักพักแล้ว แน่สิ!มีแต่เรียนนี่!
แล้วเขาก็แค่เศร้าที่ต้องบอกเราแต่ไม่มีน้ำตาสักหยด แล้วคนนี้ที่มันพยายามเผื่อความสัมพันธ์ทุกอย่าง หลอกตัวเองว่าเราสองคนรักกันอยู่ จะให้ตัดใจง่ายๆทั้งๆที่ยังไม่ลองแก้ปัญหาดูหรอ
เรายื้อเขาเต็มที่จนเรารู้สึกใจพังมากๆเพราะเขา พูดแค่ไม่คับ ทั้งที่เราพูดยิ่งกว่าหน้าเอสี่ เราเล่าความในใจให้เขาฟัง เขาก็บอกไม่รู้หนูเล่าให้พี่ฟังทำไม แต่พี่ไม่ได้มีคนอื่น
เรายังคงไม่เชื่อเขาเลยโทรหา เราร้องไห้ไปโทรหาไปเขาก็เล่นเกม เราถามทำไมไม่รักษาสัญญาที่บอกจะจริงจังทั้งๆที่พี่ชอบบอกว่าเรื่องไหนทำไม่ได้เขาจะไม่สัญญานี่นา.. เขาบอกพี่ไม่เคยรักษาสัญญาอยู่แล้วคับ
เราถามต่อว่าไหนจะมาหาหนูไง เขาบอกไม่คับ มันไม่เป็นความจริงอยู่แล้ว ....
เสียงเขามันเย็นชามาก จนเงียบไปสักพักเขาตกใจเกมที่เกือบแพ้แล้วร้องออกมา เรารู้เลยว่านี่มันเกินไปแล้ว
เราร้องไห้หนักมาก ยังอยากให้เขาบอกรักเหมือนวันเก่าๆ เขาก็ตอบแค่ ไม่คับ
เราไม่เคยเจอเขาแบบนี้มาก่อนปกติเขาน่ารักเป็นห่วงเรามากไม่เคยทำให้เสียใจพร้อมที่จะแก้ไขเวลาเราพูด ถึงแม้จะแค่ไม่กี่วันแต่เขาก็พยายาม...
เขาบอกเราว่าความห่วงใยของเขาคือการเป็นพี่น้อง
เราเลยคิดว่าเขาแค่ใจแข็งเพราะรักเรานั่นแหละ
ก็เลยถามว่าพี่พูดดีๆอย่าตรงไม่ได้หรอ หนูเจ็บอะ ไม่เป็นห่วงหรอ เขาบอกถ้าเป็นห่วงพี่คงไม่ทำแบบนี้ พี่ไม่อยากให้มันยืดเยื้อ ....
จากความทรงจำหนูพี่เขาเคยโดนคนทิ้ง และเทคนอื่นแบบนี้มานานแล้ว เขาบอกว่าไม่ใช่แค่เราคนเดียวที่โดนพี่เขาทำแบบนี้
เราไม่เข้าใจเลยทำไมถึงใช้เหตุผลว่าโดนทิ้งบ่อยแล้วเลยไม่อยากพยายามเพื่อใคร มันไม่เป็นตัวเอง เป็นแบบนี้ดีกว่า ...ทำไมอะ เขาบอกเขาเคยพยายามแบบเราจนมันอยู่ในจุดที่ ความรู้สึกแบบเราตอนนี้มันไม่มีอีกแล้ว เลยไม่อยากเป็นแบบนั้นอีก...
เราคิดถึงเขามากไม่ชอบที่เขาเย็นชาใส่เราแบบนี้เลยตกลงลองพี่น้องดู เขากลับทำตัวปกติ ควาทเย็นชาเมื่อกี้หายหมด เรารู้สึกมันแปลกมากที่เขาเปลี่ยนอามรณ์เร็วขนาดนี้ พอเราพูดถึงเรื่องเดิมเขาก็ทำตัวเย็นชาใส่อีก..
คือเราควรทำไงดีอะ เขาบอกว่าให้เราเลือกจะจบกันหรือจะพี่น้อง? ให้เราเลือกไม่ใช่เขา
เขาบอกเราแบบนี้ตั้งแต่วันที่ลองคุยกันว่าให้หนูเลือกจะคุยกับพี่ หรือจะไป พี่จะถือว่าวันที่ผ่านมามีความสุขมาก
เราเลือกคุยกับเขามาตลอด จนมันจบลงที่เขาบอกให้เราเลือกพี่น้องหรือจากไป?
ใครที่มันเลือกเองกันแน่? หนู?หรือพี่?
เราควรทำไงดี มันรักมากเลยเราหวังอนาคตกับเขาเราคิดว่าเขาจะไม่ทำกับเราแบบนี้เลย มันไม่เคยที่จะเผื่อใจไว้ เผื่อใจคือทำแบบไหนเราก็ไม่รู้เลย มันยังคงมูฟออนไม่ได้ ทั้งๆที่เขาไม่รู้สึกอะไร
แต่เรากับร้องไห้ทั้งวันทั้งคืน ;-; เราเสียดายวันเวลาที่ผ่านมาถึงมันจะแค่ 7เดือนแต่เราทุ่มเททั้งเวลา กับความรู้สึกลงไปมากๆ
ถามหน่อยคะ เราควรคิดในแง่ดีกับเขาอยู่มั้ยว่าเขาทำเผื่อให้เราเจอคนที่ใช่หรือเพราะตัวเองเบื่อจริงๆกันแน่
แล้วการที่เราคบใครสักคนมากๆจนมีประสบการณ์มันทำให้เราไร้หัวใจ ไม่ยอมปรับปรุงเพื่อใครขนาดนี้เลยหรอคะ
เคยมีคำพูดว่า จริงใจกับทุกคนที่เข้ามา แต่จงเผื่อใจ อย่ารักจรหมดหัวใจ
เราจะเผื่อใจยังไงคะในเมื่อเราจริงใจกับเขามากๆขนาดนี้..
ควรทำยังไงกับความรักแบบนี้ดีเขาเย็นชามาก แต่พอเป็นพี่น้องกับเป็นพี่ที่ดี
เราไม่เคยที่จะเปิดใจให้ใครมาก่อนเลยจนเจอกับคนๆนึงในเกม เราเห็นว่าเขาเป็นรุ่นพี่คณะที่เราชอบด้วยก็เลยคุยกันเผื่อขอคำปรึกษา จากนั้นเราก็เริ่มชอบเขาแบบไม่รู้ตัว และพี่เขาเองก็ชมเราต่อหน้าคนอื่นๆมันหวานมากจริงๆจนเรายิ้มไม่อยู่ ในตอนนั้นเราไม่เคยเห็นหน้ากันเลยจนเดือนนึงเราค่อยเห็นหน้าเขา เขาเป็นผญ.ตอนนั้นเราคือ ช็อคหนักมากเพราะคิดว่าเขาเป็นผช.มาตลอด เขาพูดคับ นิสัยเหมือนผช. แต่เขาไม่ใช่ทอมนะคะๆแค่รักได้ทั้งหญิงชาย จากตอนแรกที่เราชอบเขาอยู่ๆเราเสียใจมาก พี่เขาไม่เคยบอกเลยว่าเป็นผญ.แต่เราก็เออ เอาวะ ถึงแกจะชอบผช.แต่จะมาไม่รักเขาเพราะเป็นผญ.ไม่ได้นะ เราก็เลยบอกพี่คนนั้นว่าเออไม่เป็นไรนะ เราคุยกันต่อได้ พี่จะจริงจังกับหนูมั้ย เขาตอบจริงจังคับ พอเราตอบว่างั้นหนูก็จะจริงจังกับพี่นะ
คือพี่เขามีความสุขมากๆจนเราคิดว่าถูกแล้วที่ไม่เลือกเดินออกมา เราคุยกันทุกวันจนเขาหยอดเราว่า ตอนไหนหนูจะรับรักพี่คับ เราก็เอ่อ หนูก็ไม่อยากเป็นแค่พี่น้องแล้ว พี่เขาปฎิกริยาต่างจากที่เราคิดไว้ เขาขอโทษเราแล้วบอกว่า คือพ่อพี่ไม่ให้คบคับ ไม่ให้มีแฟน ขอคุยต่อไปแบบนี้ได้มั้ย
เราก็เออตกลงอะถึงไม่ใช่แฟนเรากับเขาเป็นคนคุยกันก็รักกันได้ สถานะไม่เกี่ยวหรอก ตอนนั้นคิดในแง่บวกมากๆ คิดว่าในอนาคตเขาคงยอมให้มีแฟน แหง่สิเด็กมหาลัยละนะ อินี่เลยถามว่า พี่มีแฟนกี่คนแล้ว นี่หนูเปิดใจครั้งแรกเลยนะ เขาบอกมี7คนแล้ว เราช็อคอีกครั้งเลยถามว่าอ้าวทำไมเราไม่ได้เป็นแฟนละ ไหนว่าพ่อไม่ให้คบ
เขาก็บอกแอบพ่อคบจนคนสุดท้ายห้ามเด็ดขาด คือตอนนั้นร้องไห้ออกมาจริงๆอะ รู้สึกไม่มีหวังเป็นแฟนเขาแล้ว แต่ก็รักเขามาขนาดนี้ เขาก็บอกขอโทษ
ตอนนั้นเราคุยกันทุกวัน เวลาวันไหนเขาทำงานไม่ว่าง พอว่างทีจะทักมาหาเราออดอ้อนเรา ดีใจมากๆจนถึงช่วงเขาต้องไปมหาลัยงานเขายิ่งหนัก จากที่เขาชวนเราคุย เขาเริ่มไม่ค่อยชวน พูดน้อยลง เขาบอกงานหนัก นี่ก็เข้าใจเขาบอกว่าไม่เป็นไร
จนถึงจุดๆที่เราไม่ไหวแล้วอย่างน้อยถ้าว่างก็ชวนคอลหน่อยสิ หรือแสดงความอยากคุยอะ ปล.พี่เขาคุยไม่ค่อยเก่งมากๆๆๆแถมเป็นคนตรงๆๆซื่อบื้อ เราเลยมาจับเข่าคุยประเด็นนี้จริงจังกับเขาว่า
หนูไม่ชอบที่พูดน้อย ไม่ชวนคุย อย่างน้อยถ้าจะหายไป3-6ชม.ก็บอกกันว่ามีงานหน่อย ที่หนูพูดคือไม่อยากให้มีปัญหาในอนาคตเกินที่มันจะกลับมาแก้ได้
พี่เขาเลยบอกว่าเข้าใจแล้วพี่ไม่เคยรู้เลยว่าหนูอึดอัดแบบนี้พี่จะพยายามพูดเยอะๆนะ
เราไม่อยากจะงอแงนะแต่เขาไม่เคยทักเรามาก่อนเลยเราต้องทักเขาไปเอง ชวนเขาคุยตลอดมันเหนื่อยจริงๆจนเราคิดว่าเป็นแบบนี้ต่อไปเราคงหมดใจแน่ เราไม่อยากให้เขาเจ็บ เลยต้องรีบแก้ปัญหา
ช่วงนั้นเร่ชอบย้อนแชทเก่าๆสมัยคุยกันครั้งแรก คือพี่เขากับเราชวนกันคุย มันน่ารักมากจริงๆ เราพยายามทำให้วันนี้เป็นเหมือนวันนั้นในอดีตให้มากที่สุด เราจะแชทค่อนข้างหนักขวา แต่เราให้เหตุผลตัวเองเสมอว่าพี่เขามีเรียน
แต่สมองเราชอบบอกว่าคนจะยุ่งแค่ไหนเขารักเขาจะทำทุกวิถีทางเผื่อชวนเราคุย
ซึ่งเราบอกกันครั้งนั้นไป พี่เขาก็ทำตามสัญญาได้ไม่กี่วัน และมันก็กลับมาที่จุดเดิม เราค่อนข้างเหนื่อยมากแต่ยังรักเขาเราเลยได้แต่รอตอนเขาว่าง แต่เวลาว่างเขา เขาก็ให้แม่ พ่อ น้องชาย ตัวเอง..ยกเว้นเรา
เราถามเขาว่าทำไมไม่ชวนเราคุยละ เขาบอกกลัวหนูไม่ว่าง ปล.ตามนิสัยเขา เขาเป็นคนไม่อยากรบกวนเวลาส่วนตัวคนอื่น ขี้แกรงใจมาก...
นั่นแหละจนผ่านไปหลายเดือนมันเป็นแบบนี้ จนถึงช่วงสอบมิดเทอมเขาไม่มีเวลาให้เราเลย เขาย้ายไปหาพ่อแม่ คือเขาต้องห้ามให้พ่อรู้ว่ามีคนคุยเลยต้องแอบมาก มีเวลาก็แค่ตอนกลางคืนที่คุยกันได้ หรือส่วนมากก็แทบไม่มี เพราะเขาต้องไปนวดหลังให้พ่อ...คือเราร้องไห้ในช่วงนั้น เรางอแงแบบอ้อนๆให้เขารู้ เหมือนเขาจะตรงเกินไปเลยอึดอัดที่เราทำตัวแบบนี้ใส่
เขาเลยบอกให้เป็นพี่น้องกัน เขาบอกเพราะพี่ไม่มีเวลาให้หนูมันทำให้หนูเหมือนไม่ได้รรับความรัก แล้วพี่ก็มีความรู้สึกเปลี่ยนไป มันรู้สึกเฉยๆไม่อะไร ไม่ร้องไห้
ตอนนั้นเราก็เฉยๆคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง เพราะเขารักเรามากนี่นา?? บอกว่าหลอกตัวเองก็ได้ พอรู้ตัวอีกทีเรายื้อเขาไว้นานมากเราแทบไม่นอนทั้งคืน จนเขาไม่อ่านเราอะตื่นมาอีกทีค่อยอ่าน
เขาบอกตกลงเราเป็นคนคุยกันเหมือนเดิม
เรายินดีสุดๆจนรีบบอกให้ปรับความเข้าใจกันโดยด่วนเลย เราถามเขาตัดใจเพื่ออหนูหรอ เขาบอกคับ เราคิดในแง่ดีมากๆๆคิดว่สที่เขาจะไปจากเราเพราะกลัวเราเหงาน่าา ไม่เป็นไร
จริงๆเราเป็นหนักมากแต่เพราะอยากยื้อไว้ เราบอกเอออ เราก็ไม่ได้เหงา แค่งอแงเล่นๆเฉยๆ แต่ไม่นานเขาบอกว่า มันยุ่งยากเกินไปสำหรับคนตัดใจแล้ว และเขาก็ใจร้ายกลับเราทันที
เราถามเขา ยื้อเขายาวมากกกกก เขาตอบแค่ คับ ไม่คับ เราก็พี่เบื่อหนูหรอ เขาบอกเบื่อ เราก็คิดแง่ดีสุดๆๆว่าเขาพยายามทำตัวร้ายใส่เราเพราะตลอดมาเขาน่ารักมากไม่ทำงี้หรอก เขาแค่อยากให้เราไปเจอคนที่ดีกว่า
เราพูดกับเขาไปเยอะมากบอกว่าให้บอกความจริง เขาบอกนี่แหละความจริงจะเอาอะไรอีก เราก็ไม่เชื่อ เราโทรหาเพื่อน เพื่อนก็บอกพี่เขามัน
เขาพูดคำทำร้ายจิตใจเรามากๆ บอกให้เรารีบตัดใจ
คือเขาไม่รู้สึกกับเรามาสักพักแล้ว แน่สิ!มีแต่เรียนนี่!
แล้วเขาก็แค่เศร้าที่ต้องบอกเราแต่ไม่มีน้ำตาสักหยด แล้วคนนี้ที่มันพยายามเผื่อความสัมพันธ์ทุกอย่าง หลอกตัวเองว่าเราสองคนรักกันอยู่ จะให้ตัดใจง่ายๆทั้งๆที่ยังไม่ลองแก้ปัญหาดูหรอ
เรายื้อเขาเต็มที่จนเรารู้สึกใจพังมากๆเพราะเขา พูดแค่ไม่คับ ทั้งที่เราพูดยิ่งกว่าหน้าเอสี่ เราเล่าความในใจให้เขาฟัง เขาก็บอกไม่รู้หนูเล่าให้พี่ฟังทำไม แต่พี่ไม่ได้มีคนอื่น
เรายังคงไม่เชื่อเขาเลยโทรหา เราร้องไห้ไปโทรหาไปเขาก็เล่นเกม เราถามทำไมไม่รักษาสัญญาที่บอกจะจริงจังทั้งๆที่พี่ชอบบอกว่าเรื่องไหนทำไม่ได้เขาจะไม่สัญญานี่นา.. เขาบอกพี่ไม่เคยรักษาสัญญาอยู่แล้วคับ
เราถามต่อว่าไหนจะมาหาหนูไง เขาบอกไม่คับ มันไม่เป็นความจริงอยู่แล้ว ....
เสียงเขามันเย็นชามาก จนเงียบไปสักพักเขาตกใจเกมที่เกือบแพ้แล้วร้องออกมา เรารู้เลยว่านี่มันเกินไปแล้ว
เราร้องไห้หนักมาก ยังอยากให้เขาบอกรักเหมือนวันเก่าๆ เขาก็ตอบแค่ ไม่คับ
เราไม่เคยเจอเขาแบบนี้มาก่อนปกติเขาน่ารักเป็นห่วงเรามากไม่เคยทำให้เสียใจพร้อมที่จะแก้ไขเวลาเราพูด ถึงแม้จะแค่ไม่กี่วันแต่เขาก็พยายาม...
เขาบอกเราว่าความห่วงใยของเขาคือการเป็นพี่น้อง
เราเลยคิดว่าเขาแค่ใจแข็งเพราะรักเรานั่นแหละ
ก็เลยถามว่าพี่พูดดีๆอย่าตรงไม่ได้หรอ หนูเจ็บอะ ไม่เป็นห่วงหรอ เขาบอกถ้าเป็นห่วงพี่คงไม่ทำแบบนี้ พี่ไม่อยากให้มันยืดเยื้อ ....
จากความทรงจำหนูพี่เขาเคยโดนคนทิ้ง และเทคนอื่นแบบนี้มานานแล้ว เขาบอกว่าไม่ใช่แค่เราคนเดียวที่โดนพี่เขาทำแบบนี้
เราไม่เข้าใจเลยทำไมถึงใช้เหตุผลว่าโดนทิ้งบ่อยแล้วเลยไม่อยากพยายามเพื่อใคร มันไม่เป็นตัวเอง เป็นแบบนี้ดีกว่า ...ทำไมอะ เขาบอกเขาเคยพยายามแบบเราจนมันอยู่ในจุดที่ ความรู้สึกแบบเราตอนนี้มันไม่มีอีกแล้ว เลยไม่อยากเป็นแบบนั้นอีก...
เราคิดถึงเขามากไม่ชอบที่เขาเย็นชาใส่เราแบบนี้เลยตกลงลองพี่น้องดู เขากลับทำตัวปกติ ควาทเย็นชาเมื่อกี้หายหมด เรารู้สึกมันแปลกมากที่เขาเปลี่ยนอามรณ์เร็วขนาดนี้ พอเราพูดถึงเรื่องเดิมเขาก็ทำตัวเย็นชาใส่อีก..
คือเราควรทำไงดีอะ เขาบอกว่าให้เราเลือกจะจบกันหรือจะพี่น้อง? ให้เราเลือกไม่ใช่เขา
เขาบอกเราแบบนี้ตั้งแต่วันที่ลองคุยกันว่าให้หนูเลือกจะคุยกับพี่ หรือจะไป พี่จะถือว่าวันที่ผ่านมามีความสุขมาก
เราเลือกคุยกับเขามาตลอด จนมันจบลงที่เขาบอกให้เราเลือกพี่น้องหรือจากไป?
ใครที่มันเลือกเองกันแน่? หนู?หรือพี่?
เราควรทำไงดี มันรักมากเลยเราหวังอนาคตกับเขาเราคิดว่าเขาจะไม่ทำกับเราแบบนี้เลย มันไม่เคยที่จะเผื่อใจไว้ เผื่อใจคือทำแบบไหนเราก็ไม่รู้เลย มันยังคงมูฟออนไม่ได้ ทั้งๆที่เขาไม่รู้สึกอะไร
แต่เรากับร้องไห้ทั้งวันทั้งคืน ;-; เราเสียดายวันเวลาที่ผ่านมาถึงมันจะแค่ 7เดือนแต่เราทุ่มเททั้งเวลา กับความรู้สึกลงไปมากๆ
ถามหน่อยคะ เราควรคิดในแง่ดีกับเขาอยู่มั้ยว่าเขาทำเผื่อให้เราเจอคนที่ใช่หรือเพราะตัวเองเบื่อจริงๆกันแน่
แล้วการที่เราคบใครสักคนมากๆจนมีประสบการณ์มันทำให้เราไร้หัวใจ ไม่ยอมปรับปรุงเพื่อใครขนาดนี้เลยหรอคะ
เคยมีคำพูดว่า จริงใจกับทุกคนที่เข้ามา แต่จงเผื่อใจ อย่ารักจรหมดหัวใจ
เราจะเผื่อใจยังไงคะในเมื่อเราจริงใจกับเขามากๆขนาดนี้..