แฟนเราเป็นทหารวันนี้เป็นวันแรกที่เขาต้องไปโดดร่มเมื่อคืนเราได้พูดคุยกับเขาและได้ให้กำลังใจเขาก่อนที่เขาจะไปโดดร่มเธออยู่เขาก็พูดเรื่องอนาคตขึ้นมาซึ่งในตอนนั้นเราเป็นนักศึกษาจบใหม่ยังไม่มีงานทำได้แต่เที่ยวสัมภาษณ์งานไปแทบทุกวันเขาพูดถึงเรื่องเพื่อนของเขากับแฟนเพื่อนว่าแฟนเพื่อนของเขานั้นมีพร้อมครบทุกอย่างแฟนเพื่อนเป็นพยาบาลคอยซัพพอร์ตเพื่อนของเขาตลอดแต่พอกลับมาที่คู่เรามันแทบไม่มีอะไรเลยเราก็แอบน้อยใจนะและได้โมโหไปนิดนึงในใจคิดว่าทำไมต้องมาพูดเรื่องแบบนี้ในขณะที่เรากำลังตกงานมันทำให้เราน้อยใจแหละแต่มาวันนี้แฟนเรากลับมาบอกว่าวันที่ 27 ค่อยมาคุยกันอีกทีเพราะเขาต้องการห่างกับเราสักพักเราก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรจะห่างเพื่อเลิกหรือห่างเพื่อปรับความเข้าใจแต่เราก็บอกว่าถ้าจะห่างก็เลิกไปเลยเขาบอกเขาไม่ไหวกับเราแล้วเขาอยากได้คนที่ซัพพอร์ตเขาทุกๆอย่างเขาบอกเราเป็นตัวถ่วงแข่งถ่วงขาของเขาเขาได้พูดถึงเวลาที่ผ่านมาช่วงเวลาที่สำคัญเช่นการสอบปลายภาคสอบกลางภาคเทสร่างกายแม้กระทั่งวันโดดร่มวันนี้เขาบอกว่าเรายังมาทะเลาะกันในขณะที่มันโดดร่มเป็นวันสำคัญของชีวิตเขาไม่รู้ว่าจะเป็นหรือจะตายเขาเลยบอกว่าเขาไม่ไหวกับจุดนี้แล้วมันหนักเกินไปสำหรับเขาที่ต้องมาทะเลาะกันในวันที่มันสำคัญและวันที่พิเศษที่สุดของชีวิตเราก็เลยบอกให้เขากลับไปคิดดีๆและในที่สุดเขาก็ลั่นคำว่าเลิกออกมาเราก็พยายามบอกเขาว่าให้คิดดีๆนะคำพูดมันเอากลับมาไม่ได้มันไม่ใช่แค่ครั้งเดียวที่เขาบอกเลิกเราเพราะปัญหาแค่นี้เรารู้ว่าทุกคนมีปัญหาแต่มันก็ไม่ใช่การแก้ปัญหาแบบนี้เขาก็ยังยืนยันว่าจะเลิกแล้วเขาก็ได้เลิกสนใจกับเราเขาบอกว่าให้เราไปดูแลตัวเองได้ก่อนค่อยกลับมาให้เราไปมีหน้าที่การงานดีๆก่อนค่อยกลับมาคบกับเขาให้ทุกอย่างมันเพียบพร้อม complete ในใจเราคิดว่าคู่รักที่จะอยู่ด้วยกันต้องอยู่ด้วยกันทางตอนทุกข์และตอนสุขไมใช่หรอทำไมในสถานการณ์ที่แย่และเวลาแบบนี้เขาถึงทิ้งให้เราอยู่คนเดียวหรือเขาต้องการที่จะไปหาคนที่ดีและเพียบพร้อมกว่าให้สมกับฐานะของเขาในขณะที่เรายังไม่มีอะไรเลย