ศึกษาชีวิตทาสในเรือนเบี้ยไว้ครับ

เรียนรู้ที่จะเป็น 'พวกเดียว' กับเขาค่ะ  คือคนจีนเนี่ยรักพวกพ้อง ญาติพี่น้องมาก  แต่ถ้าไม่ใช่นี่จะคนละเรื่องเลยค่ะ

เราเองเป็นสะใภ้คนไทยเชื้อสายจีนค่ะและเคยเป็นคนนอกของทางบ้านแม่สามีมาก่อน  โกรธกันชนิดที่ว่าเราแทบไม่คุยกับบ้านแม่สามีเลยถ้าไม่จำเป็น  (ก่อนแต่งแม่เราบ่นประจำจะไปแต่งเข้าบ้านคนจีนทำไม  แค่พี่น้องเขามาไม่ออกไปต้อนรับก็โดนด่าแล้ว  เพื่อนเราที่จีนแท้ๆ ยังบอกเลยว่าแม่เราที่มองขาด)  เราแยกบ้านกับแม่สามี  และห่างเหินกันในระดับหนึ่งเลยค่ะ  

แต่เรายึดหลักถ้าฉันดี  เดี๋ยวเขาก็รู้เองแหละ

เราก็อาศัยเข้าหาป้าของสามีก่อน  มีข้าวของก็ช่วยยก แกเดินไม่ไหวก็ช่วยพยุง คือไม่มีหลานคนไหนทำเลยค่ะ  มีเราคนเดียวที่ทำสม่ำเสมอพอป้าชมเราว่าดี  แม่สามีก็เริ่มโอนเอนบ้าง แต่ก็ยังสงวนท่าทีกัน  เรื่องมันมาเปลี่ยนตอนแม่สามีป่วย  เรารับมาดูแลที่บ้าน พาหาหมอ หาข้าว หาน้ำ ปรนนิบัติเหมือนท่านเป็นแม่จริงๆ สถานะเราเลยเปลี่ยนจากคนนอกกลายมาเป็นคนในครอบครัว  หลังจากนั้นชีวิตสะใภ้เปลี่ยนเลยค่ะ

ตอนนี้ในครอบครัวรักใคร่กันดีค่ะ  เรามานั่งสังเกตว่าแม่สามีจะเคี่ยวกับคนนอกครอบครัวมาก  แต่คนในครอบครัวแกจะรักและเอื้ออาทรมากๆ เราเลยได้อานิสงค์นี้ไปด้วย  เราก็รักท่านเหมือนแม่จริงๆ นะคะ