ฝันหวาน (Sweet Dream) 17


.

               จงเป็นทั้งเพื่อน พี่ น้อง และแฟนในเวลาเดียวกัน...


                “พี่เมธีเราไปกินชาบูกันมั้ยคะ วันนี้นภาเลี้ยงพี่เมธีเอง” พูดพร้อมหันไปมองคนขับรถ ระหว่างนั้นตนเองก็ดึงสายเบลท์มาคาดตัวเอาไว้ สายตาเป็นประกาย วันนี้จะต้องพาเมธีไปเลี้ยงข้าวให้ได้ เพราะมีข่าวดีจะแจ้งกับเขา ไม่อย่างนั้นไม่ขันอาสาเป็นคนเลี้ยงแน่นอน

               คนถูกชวนมองด้วยความรู้ทัน “มีอะไรพิเศษเหรอคะ ถึงชวนพี่ไปเลี้ยงข้าวเนี่ย เอาเงินพี่มาเลี้ยงพี่เหรอ ฮึ” พร้อมเอื้อมมือมายีผมของเธอเล่น พูดประชดแบบตลก ๆ เรื่องนั้นเขาเต็มใจต่างหาก ก่อนจะดึงสายเบลท์มาคาดเช่นกัน “ไปร้านไหน ที่ห้างไม่ไปนะ พี่ขี้เกียจเขียนรายงานให้บริษัทว่าพี่ไปไหนมาบ้าง” จะเป็นถึงผู้จัดการก็เถอะ ลูกน้องทำหัวหน้าก็ต้องทำ

               “นั่นดิ นภาก็ลืม แถวนี้มีร้านไหนบ้างนะ เฮ้ยเดี๋ยว! เมื่อกี้พี่เมธีพูดอะไรนะคะ เอาเงินพี่มาเลี้ยงพี่งั้นเหรอ! ฮือ เงินนภาต่างหาก “ พูดพร้อมทำหน้าจริงจังแต่ออกไปทางตลกให้กับเขา มองค้อนให้ด้วย

               “เงินพี่เมธีก็คือเงินของนภา เงินของนภาก็คือเงินของนภา จบน้อ” พูดด้วยท่าทางจริงจังอีกครั้ง “และก็นภาไม่ได้ยึดหมดด้วย พูดอย่างกับภายึดของพี่เมธีทั้งบัญชี ฮ่วย ” พูดจบประโยคนี้อาการงอนก็มา ที่จริงแกล้งงอนไปย่างนั้นแหละ ใจจริงอยากจะยึดให้หมดเลยด้วยซ้ำ

               “เอ๋า พี่พูดเล่นเฉย ๆ ไม่ได้เหรอคะ บอกก่อนได้มั้ยวันนี้มีอะไรพิเศษ” พวกเธอสองคนยังนั่งอยู่ในรถ ยังไม่ขับออกไปเพราะตัดสินใจยังไม่ได้ว่าจะเอาอย่างไรดี “หรือว่า! เย้! ข้าวหอมมาแล้ว”

               “ม่าย ๆ ! ไม่ใช่! พี่เมธีแหมะ ฮ่วย เรื่องน่ายินดีกว่านั้นสำรับนภาแต่พี่เมธีอาจจะธรรมดา” เธอพูดด้วยรอยยิ้ม เธอดีใจมาก ๆ แม้จะเป็นเรื่องแค่นี้สำหรับใครหลายคน ทว่ามันเป็นเรื่องที่น่ายินดีสำหรับเธอ จึงคิดอยากจะเลี้ยงข้าวฉลองความสำเร็จกับเมธีในวันนี้

               “สำหรับพี่ตอนนี้นะไม่มีอะไรตื่นเต้นเท่านภามีลูกให้พี่แล้วค่ะ” เขาตอบ

              “เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนสิ เอาเรื่องนี้ก่อน ว่าแต่เราจะไปกินที่ไหน หรือว่าจะซื้อมาทำเอง”

              “กินหมูกระทะที่ห้องดีกว่านะคะ เดินตลาดกัน” พวกเธอคุยกันในรถหน้าสถานที่ทำงานของเธอ ยังไม่ทันได้สตาร์ทรถออกไป

               วันนี้เมธีหยุดงานและขับรถมาส่งเธอทำงานในตอนเช้า พอเลิกงานจึงได้ขับรถมารับเธอเช่นปกติ พร้อมได้รับข่าวดีด้วย ข่าวอะไรนะ สำหรับพรนภาถึงจะเป็นเรื่องที่ไม่น่าตื่นเต้น สำหรับเขายินดีด้วยเสมอ  

               สรุปสุดท้ายก็ตกลงกันว่าพวกเธอจะซื้อของไปทำกินเองที่ห้อง เมนูเป็นเมนูตามใจเธอ นั่นก็คือหมูกระทะธรรมดา ๆ ทว่าพิเศษสำหรับเธอ ไม่ว่าจะเป็นการทำอะไรก็ตาม สำหรับเธอแล้วถ้ามีเมธีอะไร ๆ ก็เป็นเรื่องที่พิเศษหมด เธอแทบไม่ต้องการคนอื่นเลย

               เมื่อตกลงกันได้แล้วทั้งสองคนเดินลงจากรถ เมธีเดินจับมือเธอพาข้ามถนนไปยังตลาดสดฝั่งตรงข้าม ก่อนเข้าตลาดต้องต่อคิวเข้าไปรับแอลกอฮอล์ล้างมือ และติดสติ๊กเกอร์ตามที่เขารณรงค์ให้ทำ เมธีเดินตามหลังเธอเข้าไป เดินประชิด ๆ ตัวเธอมือแตะไหล่เธออย่างคนรักปกติทำ มีคนที่มาเดินตลาดมองบ้างก็ช่างเขา เธอไม่ใส่ใจอยู่แล้ว

               เมื่อเดินเข้ามาในตลาดได้ พวกเธอสองคนก็ปฏิบัติการเลือกซื้อของที่จะทำกันเลย เดินมุ่งหน้าไปยังร้านขายหมูกระทะใจกลางตลาด

               “เลือกเลยค่ะ หมูสามชั้นเอาไปเยอะ ๆ สไบนงสไบนางให้พี่ด้วย ตับไม่ต้องเอาเยอะ เพราะพี่มีตับกินส่วนตัว! ฮา จัดเลยเพราะสุดท้ายพี่ก็เป็นคนจัดการเสมอ ๆ อยู่แล้ว” เมธีพูดแซว ทำเอาแม่ค้ายิ้มหัวเราะให้กับพวกเธอ พวกเธอรู้ว่าแม่ค้ากำลังคิดอะไรอยู่

               “พี่เมธี ฮ่วย” เธอเองก็เช่นกัน หัวเราะออกมาด้วยความเขิน ชอบเล่นอะไรไม่เลือกสถานที่จริง ๆ และแก้เขินด้วยการรีบตักเนื้อหมูให้เสร็จโดยเร็วจะได้ไปจากตรงนี้สักที

               “ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วพี่ขอเบียร์สักขวดนะ” พร้อมชูนิ้วหนึ่งนิ้วให้เธอ ยิ้มแบบยอมจำนน “ขวดเดียวนะพอกินหมูกระทะอร่อยนะคะ เฒ่าล่ะกะได้ขอปานเด็กน้อยเด้เดี๋ยวหนิ” เมธีบ่นให้เธอ พร้อมหัวเราะให้ “นะ นะคะนภา”

               “นี่ไง! เมื่อวานก็กิน วันก่อนก็กิน วันก่อนนู๊นก็กิน วันนี้ก็ยังจะกิน ไม่ได้กินเบียร์สักวันนอนไม่หลับหรือไง แล้วบอกพี่จะเลิกกินเบียร์ละ ลงพุงอย่างนั้นอย่างนี้ พี่มีพุงพี่จะเลิกกินเบียร์เด็ดขาด ใครเป็นคนพูด พูดตั้งแต่ปีที่แล้วจนตอนนี้ พี่ขอขวดนึงว่าสั้น” พรนภาพูดยืดยาวด้วยความไม่ชอบใจ ไม่ใช่จะห้ามอะไรทว่ามันอดที่จะบ่นไม่ได้จริง ๆ ทำไม่ได้แล้วจะพูดทำไม เขาเพียงทำได้แค่หัวเราะกับคำพูดของเธอเท่านั้น

               “เยี่ยม! คล้ายแล้ว ๆ อีกนิดเดียว จะคล้ายมนุษย์เมียในอุดมคติแล้ว ไหน ๆ ก็บ่นพี่ละ ปะ 3 ขวดเลยวันนี้” พร้อมดึงแขนเธอเข้าร้านสะดวกซื้อใกล้ ๆ ตลาด เธอต้องเดินตามแรงดึงของเขาเข้าไปในร้านสะดวกซื้อด้วยความจำใจ

                “ฮ่วยพี่เมธี! พอเค้าพูดก็หาว่าเค้าบ่น พอตัวเองบ่นก็บอกว่าสอน! อะไรกันไม่ยุติธรรม” พรนภาบ่นตามหลัง หน้าหงิกหน้างอใส่เขา แต่ไม่ได้สนใจเดินจูงมือของเธอไปหยิบเบียร์หน้าตาเฉย พร้อมนำไปจ่ายเงินหน้าเคาน์เตอร์ “เจมส์แบรนนึงค่ะ” เธอสั่งพนักงานบ้าง “พี่เมธีไปหยิบโซดาให้นภาหน่อย เมื่อกี้ลืม”

               “นั่นไง! แล้วทำมาเป็นบ่นเค้า เอางี้! เปลี่ยนเป็นกลมค่ะ เอาแบรนไปเก็บ เอากลมนึงค่ะ เดี๋ยวพี่ไปหยิบโซดา เบียร์นี่ก็ไม่เอาและ รอแป๊บค่ะ” เขาพูดและรีบเดินไปเอาเบียร์ไปเก็บที่เดิม ทว่ามีสายตาคู่หนึ่งมองเขาด้วยความไม่พอใจมาก ๆ และยืนเงียบ ๆ ไม่พูดอะไร จนกระทั่งชำระเงินเสร็จเดินถือของมาขึ้นรถเตรียมกลับคอนโด

               พรนภานั่งเงียบไม่พูดไม่จาอะไร เมื่อสักครู่ยังคุยดี ๆ อยู่เลย เขาหันมามองเธอและหันกลับไปดูถนน “น้องนภาเป็นอะไรหรือเปล่าคะ โกรธพี่เหรอ พี่ก็อยากกินเหล้ากับหนูอ่ะ”

               “ป่าวไม่ใช่เรื่องเหล้า” พรนภายอมรับว่างอนเขาจริง

              “อ้าวแล้วเป็นอะไรเนี่ย สรุปงอนพี่เหรอ งอนเรื่องอะไรอ่ะ ขอโทษ! พี่ทำอะไรให้หนูไม่พอใจ ขอโทษ ขอโทษนะคะ ๆ “ พร้อมหันมามองหน้าเธอเป็นระยะ ๆ ระหว่างขับรถ

               “พี่เมธีพูดอะไรกับพนักงาน! “ เธอหันขวับมามองหน้าเมธีบ้าง หน้าบึ้งให้กับเขา

                ฮา! “โอ้ยน้อ นึกว่าเรื่องอะไร ก็พี่ลืมตัวนี่คะ พี่คุยกับนภาบ่อย พี่ก็ลืม! มันติดเป็นนิสัยอ่ะ” เขารู้สาเหตุที่เธองอนแล้ว ทำให้ต้องหัวเราะลั่นอย่างคนพอใจ เขาพลาดได้อย่างไรนะ เรื่องแค่นี้ อะไรที่ทำให้เธอสบายใจ แม้จะดูงี่เง่าเขาก็เต็มใจทำ มันก็ไม่ได้หนักหนาสาหัสอะไร ทว่าวันนี้เขาพลาดเอง พรนภางอนเขาเข้าแล้ว “ขอโทษค้าบ! หายงอนนะคะเด็กน้อยของพี่”

               “ก็บอกแล้วใช่มั้ยห้ามพูดค่ะกับผู้หญิงคนอื่น พูดได้กับนภาคนเดียว” พรนภายังหน้าบึ้งใส่เขา ไม่ได้จะงอนจริงจังอะไรขนาดนั้น แต่อยากให้เขารู้ว่าเธอไม่ชอบ อยากให้แค่เธอคนเดียวที่ได้รับจากเขา

                “ขอโทษ พี่ลืมตัวไง พี่ชิน พี่พูดกับนภาทุกวันอ่ะ”

               “ถ้านภาสำคัญพอพี่เมธีจะไม่ลืม” เธอตอบ

               “พุ้นน่ะเพิ่นขั้นได้เว้า! ขอโทษนะ ๆ นะคะ ถึงพี่จะพูดกับทุกคน แต่คนที่พี่รักคือนภานะ นะคะพี่ขอโทษ “ พร้อมยกมืออีกข้างขึ้นมาจับศีรษะของเธอ ก่อนจะผละมือไปขับรถเช่นเดิม “พี่จะไม่พูดค่ะกับผู้หญิงคนไหนเลย สัญญาอีกรอบ” ยกมือชูสามนิ้วให้กับเธอ

               “รอบที่ร้อยสิบแปดล้าน!” เธอประชด

              ฮา... เมธีหัวเราะอย่างชอบใจกับคำประชดของเธอ ทำให้เธอต้องหัวเราะตามไปด้วย และพอเธอขำยิ่งทำให้เมธีพอใจที่ง้อเธอได้สำเร็จเข้าไปอีก แค่เรื่องแค่นี้ พรนภาเหรอจะสู้เขาได้ เด็กน้อยลูกไก่ในกำมือของเขา ยกมือขึ้นมาลูบผมของเธออีกครั้งก่อนจะตั้งใจขับรถกลับห้อง

                 เมื่อมาถึงคอนโดพรนภากับเมธีกุลีกุจอหิ้วข้าวของที่ซื้อมาขึ้นห้อง ต่างคนต่างช่วยกันจัดแจง จัดปาร์ตี้เล็ก ๆ ในห้องกันสองคน วันนี้เธอเลี้ยงฉลองที่ตัวเองได้เลื่อนตำแหน่งไปอีกขั้น ถึงเป็นตำแหน่งเล็ก ๆ ทว่ามันก็ได้หมายความว่าเธอก้าวหน้าในหน้าที่การงานอีกหนึ่งขั้น

               “เฮ้ยวันนี้ศึกแดงเดือดนี่นา ดีล่ะ! “ เมธีอุทานเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้ ศึกแดงเดือนที่เขาพูดถึงคือการแข่งฟุตบอลพรีเมียร์ลีกระหว่างแมนยูกับลิเวอร์พูลนั่นเอง กำลังจะถ่ายทอดสดในคืนนี้ พร้อมเดินไปเปิดทีวีดูรายการไปเรื่อย ๆ รอห้าทุ่มครึ่ง ศึกแดงเดือดก็จะเริ่มขึ้น

                “อ๋อ! นี่ใช่มั้ยที่ซื้อเหล้าเป็นกลมเพราะจะกินเชียร์บอล” ระหว่างพูดกับเมธีตัวเองก็จัดการเทเนื้อหมู หมึก กุ้ง ลงในถาด เตรียมเตาย่างไฟฟ้าเสร็จสรรพ ปลายตามองเขาแบบไม่ชอบใจนัก

               “ไม่ช่าย! พี่ก็ซื้อมากินกับนภานี่แหละ บังเอิญเฉย ๆ น่า พี่อยากชนแก้วกะหนูค่ะ”

               “ค่ะ บังเอิญมากค่ะ แมนยูห้าร้อยให้นภาหน่อย! ฮา” พร้อมเม้มปากยิ้มให้กับเขา มองหน้าเขาอย่างมีเลศนัย

                “นั่นไง ๆ! แล้วก็มาบ่นเค้า มา มาพนันกับพี่เนี่ย ถ้าแมนยูชนะนภาจะทำอะไรกับพี่ก็ได้ ขออะไรก็ได้ แต่ถ้าลิพูลชนะ นภาต้องยอมพี่ โอเค!” เมธีพูดด้วยความมั่นใจในทีมของตนมาก “ผีตายแน่คืนนี้! หึหึ”

               “แมนยูต่อเท่าไหร่อ่ะ พี่เมธีอ่ะต่อให้นภาเท่าไหร่ 5-1 มั้ยฮา”

               “ป๊าด! ต่อคักปานนั้นคือบ่บอกพี่เซาเตะ ยอมแพ้โลด” ไม่พูดเฉยเมธียกมือมาแตะศีรษะเธอเบา ๆ พร้อมก้มหน้าก้มตาย่างเนื้อเนื้อหมู กุ้ง หมึกย่างให้กับเธอด้วย เมธีเปิดเหล้าและโซดาชงยื่นให้เธอ “ชนแก้วครับ ลิพูลจงเจริญ”

               “ไม่! แมนยูจงเจริญ” พรนภาพูดแทรกทันควัน ยอมเขาซะที่ไหน ทีมใคร ๆ ก็รัก ก่อนจะยกแก้วเหล้าชนกับเมธี

               ทั้งสองนั่งปาร์ตี้หมูกระทะกันสองคนภายในห้องพัก เธอมีความสุขที่สุด แอบมองเขาอีกแล้ว รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ทั้งคำพูดที่แสนไพเราะของเขาทำให้เธอมีความสุขในหัวใจ เป็นผู้ชายที่อบอุ่นที่สุด ยอมเธอทุกอย่าง คืนนี้พวกเธอจะรอดูศึกแดงเดือดกัน เชียร์กันคนละสโมสรคงจะวุ่นวายน่าดู

               “เอ้อ ว่าแต่ฉลองอะไรคะ นภายังไม่บอกพี่เลย” พร้อมกระดกเหล้าเข้าปาก ก่อนจะวางแก้วลงรอฟังคำตอบจากเธอ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่