เราเคยวิ่งตามคนๆนึง เราถามเค้าเสมอว่าเหนื่อยไหม ทำไรอยู่ กินข้าวยัง วันนี้ทำงานเป็นไงบ้าง สนใจทุกเรื่องของเค้า เค้าเล่าเรื่องอะไรเราก็ตั้งใจฟัง ตอบเค้าเป็นที่ปรึกษาให้เค้า รับฟังเค้า แต่กับเราเค้าไม่เคยถามเราเลยว่าเราเป็นไงบ้าง เหนื่อยไหม กินข้าวยัง ทำไรอยู่ ทำงานเป็นไงบ้าง เราเคยเล่าเรื่องที่เราไม่สบายใจ ให้เค้าฟัง เค้าตอบเพียงประโยคเดียว ซึ่งมันได้ช่วยให้กำลังใจเราเลย ตอนนี้เราถอยออกมาก้าวนึงแล้วค่ะ เราไม่ได้คุยกับเค้าเลย เค้าก็ไม่คิดที่จะติดต่อกลับมาหาเรานะ เราเงียบเค้าก็เงียบ แบบนี้ใช่ไหมคะที่เรียกว่าคนที่ไม่เคยรักกันเลย ไม่มีเลยแม้แต่ความรู้สึกดีๆให้กัน ถ้าถามความรู้สึกตอนนี้เรายังคิดถึงเค้าอยู่ แต่เราก็ได้แต่บอกตัวเองว่าถ้าเรายังคุยกับเค้าอยู่เราเองก็ต้องเป็นฝ่ายที่จะเหนื่อย มีใครเคยเป็นแบบเราบ้างค่ะ