สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราเป็นนักศึกษาชั้นปีที่4 อยู่ในสถาณะนักศึกษาฝึกงาน ขออธิบายคร่าวๆก่อนว่า คณะที่เราเรียนนั้น สามารถฝึกได้แค่ร้านอาหารเท่านั้น การที่ทำงานร้านอาหารจะต้องเจอคนร้อยพ่อพันแม่ เจอลูกค้าที่มีพฤติกรรมแปลกๆ ที่อาจทำให้เราเสี่ยงติดเชื้อ พอนักศึกษารวมตัวกันร้องเรียนถึงสถาบัน เขากลับให้คำตอบมาว่า ขึ้นอยู่กับรัฐและสถานประกอบการ ถ้าใครได้ผลกระทบก็จะหาทางแก้บัญหาต่อไป ซึ่งเป็นคำตอบที่แย่มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 
ต่อมาทางสถาบันก็ช่วยด้วยการทำประกันโควิดให้ ซึ่งเราไม่อยากได้ค่ะ เพราะเรากลัวว่าถ้าสถานประกอบการณ์ไม่สามารถรับภาระค่าใช้จ่ายไม่ไหว เขาจะไล่เราออกค่ะ แล้วผ่านปีใหม่มาแค่6วัน ทางสถานประกอบการณ์ก็สั่งพักงานนักศึกษาฝึกงานอย่างไม่มีกำหนดค่ะ เราก็ตกใจมากค่ะ แต่ที่ตกใจมากกว่านั้นคือ เราต้องไปหาสถานประกอบการใหม่ให้ได้ภายใน 5 วัน ใช่ค่ะ 5 วัน ในสถาณะการที่เศรษฐกิจแบบนี้ ที่ไหนเขาจะรับคะ เราเลยลองไปคุยกับสถานประกอบการที่เราฝึกอยู่ค่ะ เขาให้คำตอบมาว่า เขาต้องรักษาคนที่ทำประจำก่อน เพราะเขามีครอบครัวที่ต้องดูแล แล้วเขาสัญญาว่าถ้าหลัง ก.พ. ดีขึ้นจะให้กลับไปฝึกเหมือนเดิม เราเลยนำข้อนี้ไปปรึกษากับทางสถาบันดูค่ะ  คำตอบที่ได้คือ จะรอก็ได้นะ แต่ถ้าขึ้นเทอมใหม่ก็ต้องเสียค่าเทอมอยู่ดี ซึ่งสถาบันเรามีค่าเทอมอยู่ที่ 30,000 บาทค่ะ ซึ่งไม่ใช่น้อยๆ แถมเป็นค่าเทอมแบบเหมาจ่ายด้วย สิ่งที่เราไม่เข้าใจเลยคือ
นโยบายของทางสถาบันคือเอาดีเข้าตัวเอง พอนักศึกษาเกิดเรื่องเข้าจริงๆ ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากไล่ให้ไปหาที่ใหม่ ในขณะที่สถาบันอื่นๆ เขาเปลี่ยนรูปแบบการฝึกงาน ให้นักศึกษาเขากลับเพราะความเป็นห่วง มีนโยบายที่ดีๆ เราอิจฉาพวกเขามากค่ะ ในขณะที่พวกเราต้องไปเสี่ยงกับโควิด พวกอาจารย์ ผู้บริหาร ได้ WFH พวกเราเรียกร้องอะไรไปก็ทำเหมือนจะฟัง แต่ไม่ฟังสักอย่าง ตอนนี้เรารู้สึกแย่จริงๆค่ะ
 
ปล.ที่เราไม่อยากเปลี่ยนที่ฝึกงานเพราะไม่อยากเริ่มวิจัยใหม่ค่ะ เพราะไกล้ได้เข้าเล่มแล้ว เราเคยขอทางสถาบันแล้วว่าถ้าไปทำแค่เก็บชั่วโมงแล้วใช้วิจัยเดิมได้มั้ยซึ่งเขาก็ไม่ยอมค่ะ