อะไรคือคำนิยามของความกตัญญูจริงๆ เราสับสนมาหลายปีมากๆ

เราทำงาน แต่งงาน มีบ้านอยู่เมืองนอก ที่บ้านค่อนข้างมีฐานะ (พ่อแม่) เรากลับไทยทุกปี ส่งเงินให้ที่บ้านทุกเดือน คุยกับแม่ทุกวัน 
ช่วงโควิด พ่อแม่เรามาหาที่นี่ มาอยู่ได้สักพักเขาก็เริ่มเบื่อ เราเข้าใจเพราะเขาไปไหนไม่ได้ อากาศติดลบทุกวัน เขามีท่าทีอยากกลับบ้านตลอด
เราเลยเลื่อนตั๋วเครื่องบินให้เขากลับเร็วขึ้น

เราเต็มที่กับพ่อแม่เรามากๆ อยากได้อะไรซื้อ เราให้ทุกอย่างทั้งหมดที่เรามี แต่ลึกๆแล้วเรากลับรู้สึกว่า เราทำยังไงก็ยังดีไม่พอ
เพราะเราไม่ได้อยู่ไทย ดูแลพ่อแม่ ได้แต่ส่งเงินเท่านั้นเอง ประจวบกับญาติๆแม่ อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับลูกๆ หนึ่งในญาติของเรา
ก็ชอบพูดกับพ่อแม่เราว่า บ้านเรามีเงิน แต่ไม่มีความสุข ลูกไม่ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา ( พี่ชายเราอยู่ไทย แต่แต่งงานแยกออกไปแล้ว
ยังไปมาหาสู่พ่อแม่เราตลอด พี่สาวเราอยู่กับเราที่เมืองนอก แต่งงานแล้วเหมือนกัน ) มันเลยยิ่งทำให้เราคิดมาก เรากลัวพ่อแม่เรารู้สึกไม่ดี

เราคิดอยู่เสมอว่า เราเป็นคนอกตัญญูมั๊ย เราสับสนอยู่ตลอดหลายปีมานี้ เราพยายามหาทางออก
แพลนว่าจะรีบผ่อนบ้าน ขายเอากำไร แล้วกลับไทย แต่เราพึ่งซื้อบ้าน พึ่งได้งานประจำที่มั่นคง มีเงินส่งให้พ่อแม่เยอะๆ
แต่ก็นั่นแหละ เราไม่ได่อยู่ดูแลเขาใกล้ๆ