คือ หลายเดือนก่อนผมเซ็นต์ค้ำประกันผู้ต้องหาให้น้องชายในคดีอาญา ข้อหาฉ้อโกง ตอนตกเป็นผู้ต้องหาวงเงิน 4 แสนบาท ซึ่งผมถามกับนายหน้าประกันแล้วเค้าบอกว่าที่เซ็นต์ไปเป็นตอนช่วงฟ้อง แต่เดี๋ยวเดือน พค 64 ศาลชั้นต้นจะตัดสินจะยกฟ้องหรือตัดสินว่าผิด ไม่ว่าออกทางไหนผมจะหลุดจากการเป็นผู้ค้ำทันที แต่ผมกลัวว่าถ้าศาลตัดสินว่าน้องผิดจริง แม่ผมต้องให้ผมเซ็นต์ค้ำผู้ต้องหารเพื่อช่วยน้องชายต่อแน่ ๆ ซึ่งผมลำบากใจมาก เท่าที่คุยกับนายหน้าวงเงินประกันจะจะเพิ่มขึ้ิน 25% จากวงเงินเดิมทุกชั้นศาล และที่ผมไม่อยากช่วยน้องชายเพราะสร้างความเจ็บช้ำน้ำใจให้ผมหลายเรื่องมาก เช่น

1. ยืมเงินเก็บผมไปเป็นแสน แล้วไม่คืน ไม่ติดต่อกลับ เปลี่ยนเบอร์หนี้เจ้าหนี้ก็ไม่บอก ก่อนยืมรับปากว่าหาคืนได้แน่ๆ
2. พอโทรหาบอกว่าจะใช้คืนก็ไม่เคยได้ รับปากไปวันๆ
3. ตอนเจอคดีช่วงแรกผมกดบัตรเงินสดไปช่วย เกือบ 4 หมื่น ทุกวันนี้ผมต้องมารับหนี้เอง
4. ให้แม่ที่อายุ 70 กว่า ออกไปรับหน้าเจ้าหนี้นอกระบบ

ที่รอบแรกยอมหาเงินให้เพราะรับปากว่าสามารถใช้คืนได้แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ และที่สำคัญแม่โทรมาบอกว่าเค้าจะไม่ไหวพอรู้ว่าน้องจะต้องถูกกักขังระหว่างรอฟ้องศาล ผมถึงต้องยอมช่วยไป แต่จากพฤติกรรมหลาย ๆ อย่างทำให้ผมไม่อยากยุ่งเกี่ยวอีกแล้ว แต่เพราะแม่ล้วนๆ ทำให้ผมลำบากใจวางตัวไม่ถูกว่าจะทำยังไงกับอนาคต

บางครั้งก็แอบน้อยใจว่าทำไมแม่ให้เราช่วยแต่น้องแต่แม่ไม่เคยเห็นใจหรือเข้าใจคนเป็นพี่บ้าง แม่ช่วยถึงขนาดเอาบ้านตัวเองไปจำนองช่วยธุรกิจน้อง จนกำลังจะโดนยึด ที่เจ็บใจคือปิดบังไม่บอกให้ผมรู้ทั้งแม่และน้องชาย ผมมารู้เองทีหลัง