ตอนนี้ผมเรียนอยู่ ม.6 รู้สึกว่าชีวิตผมเหมือนไม่มีตัวตนในครอบครัวเลยครับไม่ว่าจะทำอะไรพ่อก็ไม่เคยสนใจผมเลยครับ มีแต่แม่ที่สนใจผมมาตลอดครับ
เวลาที่ผมป่วยมีแต่แม่ที่ค่อยเข้ามาถามผมตลอดว่าอาการเป็นยังไงบ้างส่วนพ่อไม่เคยสนใจเลย
เวลาที่ผมเครียดมีแต่แม่เท่านั่นที่ผมสามารถปรึกษาได้ส่วนพ่อนั่นไม่เคยปรึกษาอะไรได้เลย
เวลาที่ผมท้อมีแต่แม่ที่ค่อยมาให้กำลังใจผมส่วนพ่อไม่เคยสนใจเลย
เวลาที่ผมไม่ได้ห้องได้ๆมีแต่แม่ที่ค่อยถามผมตลอดว่าหิวมั้ยส่วนพ่อไม่เคยสนใจเลย
จนตอนนี้ผมร้องไห้ทุกคืนเลยครับเครียดมากทั้งเรื่องที่บ้านและเรื่องการเรียน ตอนนี้ผมรอแค่ให้เวลามันผ่านไปเร็วๆ อยากไปเรียนมหาลัยเร็วๆไม่อยากเห็นหน้าพ่อ ผมอยากจะไปให้พ้นจากที่นี่ครับ ผมเครียดมากครับและผมควรจะทำยังไงดีครับและอีกอย่างนึงคือผมสงสารแม่ผมมากครับแม่ผมทำงานหนักทุกวันจนไม่ได้พักส่วนพ่อนั่นไม่เคยช่วยงานอะไรเลยเอาแต่นอนอย่างเดียวพ่อมีแต่ผมที่เข้าไปช่วยแม่ทำงานทุกอย่างครับ
ผมอยากได้คำปรึกษาจากพี่ๆทุกคนครับว่าผมจะผ่านช่วงเวลานี้ไปยังไงดีครับและผมควรจะทำยังไงดีครับชีวิตผมเหมือนไม่มีค่าอะไร ผมพยายามทำเป็นไม่สนใจแล้วแต่ผมก็ทำไม่ได้สักที😭😭😭 ขอคำปรึกษาหน่อยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้านะครับ🙏🙏🙏
พ่อไม่เคยสนใจเลย ทำไงดีครับ
เวลาที่ผมป่วยมีแต่แม่ที่ค่อยเข้ามาถามผมตลอดว่าอาการเป็นยังไงบ้างส่วนพ่อไม่เคยสนใจเลย
เวลาที่ผมเครียดมีแต่แม่เท่านั่นที่ผมสามารถปรึกษาได้ส่วนพ่อนั่นไม่เคยปรึกษาอะไรได้เลย
เวลาที่ผมท้อมีแต่แม่ที่ค่อยมาให้กำลังใจผมส่วนพ่อไม่เคยสนใจเลย
เวลาที่ผมไม่ได้ห้องได้ๆมีแต่แม่ที่ค่อยถามผมตลอดว่าหิวมั้ยส่วนพ่อไม่เคยสนใจเลย
จนตอนนี้ผมร้องไห้ทุกคืนเลยครับเครียดมากทั้งเรื่องที่บ้านและเรื่องการเรียน ตอนนี้ผมรอแค่ให้เวลามันผ่านไปเร็วๆ อยากไปเรียนมหาลัยเร็วๆไม่อยากเห็นหน้าพ่อ ผมอยากจะไปให้พ้นจากที่นี่ครับ ผมเครียดมากครับและผมควรจะทำยังไงดีครับและอีกอย่างนึงคือผมสงสารแม่ผมมากครับแม่ผมทำงานหนักทุกวันจนไม่ได้พักส่วนพ่อนั่นไม่เคยช่วยงานอะไรเลยเอาแต่นอนอย่างเดียวพ่อมีแต่ผมที่เข้าไปช่วยแม่ทำงานทุกอย่างครับ
ผมอยากได้คำปรึกษาจากพี่ๆทุกคนครับว่าผมจะผ่านช่วงเวลานี้ไปยังไงดีครับและผมควรจะทำยังไงดีครับชีวิตผมเหมือนไม่มีค่าอะไร ผมพยายามทำเป็นไม่สนใจแล้วแต่ผมก็ทำไม่ได้สักที😭😭😭 ขอคำปรึกษาหน่อยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้านะครับ🙏🙏🙏