คือว่าเรามีแฟนคนนึงตอนคุยกันแรกๆอะไรๆก็ดีเรายอมรับในตัวเขาได้เขารับในตัวเราได้แต่พอตกลงคบกันก็เริ่มทะเลาะกัน เขาเป็นคนงี่เง่ามากคือเราก็ยอมง้อเขามาตลอดเราเคยพยายามเพื่อเขามากจนเราไม่ไหวตอนนี้เราก็เริ่มลดๆลงมามั่งแต่ก็ทะเลาะกันมาเรื่อยๆ เขาเป็นอะไรก็ไม่ยอมบอกเราพอเราถามมากๆก็รำคาญ เขาบอกว่าเขาเปลี่ยนไปทุกวันแหละไม่รู้ว่าสิ่งที่เราอยากให้ปรับจะทำได้มั้ยเขาสงสารเราที่มาเจอคนแบบเขาๆบอกว่าเขาโสดมา3ปีตอนนี้ก็เหมือนอยู่คนเดียวเหมือนเขาจะชอบการอยู่คนเดียวมากกว่าอยากคุยกับใครก็ทักไม่อยากคุยก็เลิกคุย เราเลยถามเขาว่าจะเอายังไงเขาบอก50/50เขาบอกเหนื่อยที่เราเป็นอะไรแล้วไม่ยอมบอกเขา เบื่อกับตัวเอง บั่นทอนเวลาทะเลาะกัน เราเลยถามเขาว่ากลัวที่จะเสียเราไปมั่งมั้ยเขาบอกว่าไม่กลัวตัวเองเสียมากกว่า ใช่ทุกคนแคร์ตัวเองมากกว่าอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เราแค่ยังไม่พร้อมที่จะเลิกกับเขาไม่รู้ทำไมเหมือนกันพอเราได้ฟังสิ่งที่เขาพูดออกมาความรู้สึกเรากลับต่ำลงมาเลยเขาบอกว่าเขาแคร์เพื่อน พ่อแม่ มากกว่าเพราะอยู่กับเขาได้นานเขาผิดหวังกับอะไรมาเยอะเราก็เข้าใจนะพอเราถามอีกว่าจะอยู่หรือจะไปเขาก็บอกว่าอยากอยู่มากกว่าแต่เราจะทนกับนิสัยเขาได้นานแค่ไหนบางวันดีบางวันแย่ เราก็มีส่วนที่ผิดแหละเพราะเป็นอะไรไม่ยอมบอกเขาบอกว่าพอเราไม่บอกเขาไม่รู้เขาไม่ง้อเขาก็จะเห็นแก่ตัวขึ้นทุกวันๆ เราจะเอายังไงกับความรู้สึกแบบนี้ดีอยากให้เขาอยู่แต่ตอนนี้ใจเราก็แย่เเต่ออกมาไม่ได้เลย
แฟนบอกว่าเขาเหมือนอยู่ตัวคนเดียว