เราจะขอเล่าประสบการณ์ความรักของเรากับ
คนที่เจอกันใน ROV คุยกันเล่นๆเฉยๆไม่คิดไรตอนนั้นเราก็คุยอยู่หลายคนเขาก็คุยหลายคนหลังจากนั้นเขาเดินทางมาสอบที่ กทม.
ช่วงนั้นเราก็ฝึกงานอยู่ กทม. ด้วยความที่เป็นเด็กใต้เหมือนกันคนจังหวัดใกล้เคียงกันเลยนัดเจอกัน เจอตัวจริงกันครั้งแรก มันว่าเรา อ้วน เลยย(ตอนนั้นหนัก63สูง164) เราก็แบบ อ่าวไอนี้นิสัยกวน.... แต่ตอนคุยในROV มันไม่กวน...ขนาดนี้ก็เลยคินว่าสำหรับคนนี้ขีดเส้นแค่เพื่อนก็พอ... ระยะเวลาช่วงที่อยู่ กทม. เขาก็ชอให้เราพาเที่ยว กทม. เราก็เนาะ พาไปเหมือนพาเพื่อนเที่ยว ละก็คุยกันไปคุยกันมาตลอด หลังจากเขามาสอบอะไรเรียบร้อยแล้วเราก็ยังติดต่อกันเหมือนเดิมไปๆมาๆ มีอยู่วันนึง เขาพิมพ์มาขอคบด้วย เราก็แบบ เห้ย! เอาจริงดิ ไหนบอกว่าเราอ้วนนู้นนี่นั่น แต่เราก็ตกลงคบนะมันเหมือนกับคุยกันทุกวันเล่นเกมด้วยกันจนพอขาดไปแล้วมันรู้สึกแปลกๆ หลังจากเราคบกันได้ประมาณ 2 เดือนเขาก็ต้องไปเรียนที่ โรงเรียนนายสิบ 1 ปี เต็มๆ โดยที่เราไม่สามารถโทร.ติดต่อกันได้ ทำได้เเค่เขียน จม. เท่านั้น ณ ตอนนั้นคือแบบต้องทำถึงขนาดนี้เลยหรออ (รร.หรือคุก55+) แต่ก็นะ ทำอะไรไม่ได้ก็ตามนั้นไป
ประมาณกลางเดือนพฤษภาคม เราส่ง จม. ฉบับแรกไปหา แฟนบอกว่าตอนนั้นพอได้ยินเสียงเรียกชื่อรับ จม. มีงงๆหน่อยๆแต่ก็ออกไปรับเพระาคิดว่า คนที่บ้านส่งมา พออ่านชื่อผู้ส่ง ก็มีตกใจ ว่ารู้ที่อยู่ได้ไง (เราเก่ง555+)
หลังจากนั้นเราก็ส่ง จม.หากันจนครบปี เขาเลือกทำงานที่จังหวัดเราและก็คบกันมาเรื่อยๆจนถึงทุกวันนี้ค่ะ
ปล.คู่เราไม่ได้หวือหวา ไม่มีของขวัญอะไรให้ในวันพิเศษแต่เราก็ไม่เคยน้อยใจนะ เราสองคนพยายามปรับตัวเข้าหากันเราชอบบบนั้น เขาชอบแบบนั้น เราก็จะมาคุยกัน หาตรงกลางของกันและกัน เราอยากให้การเลือกครั้งนี้เป็นครั้งที่เราจะไม่มาเสียดายภายหลัง
ปล2. ขอขอบคุณสำหรับคนที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้ นะคะ
เชื่อเรื่องความรักจากคนในเกมส์ไหม??
คนที่เจอกันใน ROV คุยกันเล่นๆเฉยๆไม่คิดไรตอนนั้นเราก็คุยอยู่หลายคนเขาก็คุยหลายคนหลังจากนั้นเขาเดินทางมาสอบที่ กทม.
ช่วงนั้นเราก็ฝึกงานอยู่ กทม. ด้วยความที่เป็นเด็กใต้เหมือนกันคนจังหวัดใกล้เคียงกันเลยนัดเจอกัน เจอตัวจริงกันครั้งแรก มันว่าเรา อ้วน เลยย(ตอนนั้นหนัก63สูง164) เราก็แบบ อ่าวไอนี้นิสัยกวน.... แต่ตอนคุยในROV มันไม่กวน...ขนาดนี้ก็เลยคินว่าสำหรับคนนี้ขีดเส้นแค่เพื่อนก็พอ... ระยะเวลาช่วงที่อยู่ กทม. เขาก็ชอให้เราพาเที่ยว กทม. เราก็เนาะ พาไปเหมือนพาเพื่อนเที่ยว ละก็คุยกันไปคุยกันมาตลอด หลังจากเขามาสอบอะไรเรียบร้อยแล้วเราก็ยังติดต่อกันเหมือนเดิมไปๆมาๆ มีอยู่วันนึง เขาพิมพ์มาขอคบด้วย เราก็แบบ เห้ย! เอาจริงดิ ไหนบอกว่าเราอ้วนนู้นนี่นั่น แต่เราก็ตกลงคบนะมันเหมือนกับคุยกันทุกวันเล่นเกมด้วยกันจนพอขาดไปแล้วมันรู้สึกแปลกๆ หลังจากเราคบกันได้ประมาณ 2 เดือนเขาก็ต้องไปเรียนที่ โรงเรียนนายสิบ 1 ปี เต็มๆ โดยที่เราไม่สามารถโทร.ติดต่อกันได้ ทำได้เเค่เขียน จม. เท่านั้น ณ ตอนนั้นคือแบบต้องทำถึงขนาดนี้เลยหรออ (รร.หรือคุก55+) แต่ก็นะ ทำอะไรไม่ได้ก็ตามนั้นไป
ประมาณกลางเดือนพฤษภาคม เราส่ง จม. ฉบับแรกไปหา แฟนบอกว่าตอนนั้นพอได้ยินเสียงเรียกชื่อรับ จม. มีงงๆหน่อยๆแต่ก็ออกไปรับเพระาคิดว่า คนที่บ้านส่งมา พออ่านชื่อผู้ส่ง ก็มีตกใจ ว่ารู้ที่อยู่ได้ไง (เราเก่ง555+)
หลังจากนั้นเราก็ส่ง จม.หากันจนครบปี เขาเลือกทำงานที่จังหวัดเราและก็คบกันมาเรื่อยๆจนถึงทุกวันนี้ค่ะ
ปล.คู่เราไม่ได้หวือหวา ไม่มีของขวัญอะไรให้ในวันพิเศษแต่เราก็ไม่เคยน้อยใจนะ เราสองคนพยายามปรับตัวเข้าหากันเราชอบบบนั้น เขาชอบแบบนั้น เราก็จะมาคุยกัน หาตรงกลางของกันและกัน เราอยากให้การเลือกครั้งนี้เป็นครั้งที่เราจะไม่มาเสียดายภายหลัง
ปล2. ขอขอบคุณสำหรับคนที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้ นะคะ