สวัสดีค่ะ เข้าเรื่องเลยนะคะ
เราเป็นเลสเบี้ยนค่ะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราแห้วมาตลอดเลยค่ะกับความรัก จนกระทั่งม.ปลาย เราได้มีแฟนค่ะ เป็นแฟนคนแรก เป็นผู้หญิงค่ะ แต่ความรักของเรานั้น มันเป็นความรักที่เกิดขึ้นแบบรวดเร็ว มันเลยทำให้ไม่มั่นคงเป็นอย่างมาก
ช่วงแรกๆก็ดีนะคะ เขาดีมากเราสัมผัสได้แบบนั้น แต่มีแค่เราค่ะ ที่ทำเขาเสียใจมาตลอด ทั้งเรื่องที่แอบคุยกับคนเก่าบ้าง แต่ไม่ใช่แฟน แบบต่อหน้าเขา เรามองย้อนกลับไปมันก็เหี้*พอสมควรเลย ความรักของเราเริ่มระแคะระคายเรื่อยๆ เรางี่เง่าเอาแต่ใจพอสมควรเลย มองในมุมมอง ณ ตอนนี้นะคะ เป็นแฟนทีาแทบจะไม่ได้เรื่องเลย เอ่ยปากบอกเลิกเขา จะมันทำให้เขาเสียความรู้สึก จนมันเริ่มชินแล้ว อีกทั้งเรายังนอกใจไปคุยกับคนอื่น แต่เราสำนึกผิดเลยเลือกที่จะบอกเขาตามตรง แต่สุดท้าย ความรู้สึกที่มันชินชา+ความเด็ดขาดเรื่องนอกใจ มันเลยทำให้เขา ตัดสินใจที่เอ่ยปากบอกห่างเราค่ะ ตั้งแต่วันนั้นมา เราตามง้อตามตื้อเขามาตลอด จนบางครั้งมันดูรำคาญมากจริงๆ มันเกือบ8-9เดือนกว่าที่ทำแบบนั้น จนกระทั่งวันเกือบสิ้นปี เขาทักไลน์มาบอกเราว่า ให้เลิกยุ่งเขาซะ กับทุกๆคนรอบตัวเขาด้วย เราก็ตอบตกลงไป เราถอยห่างเริ่มที่จะไม่ยุ่งแล้ว แต่ความคิดถึงในใจมันไม่เคยน้อยลงไปเลย แถมยังรอเขากลับมาอีก เราเป็นแฟนที่แย่มากๆทั้งในขณะที่เป็นแฟน และในสถานะแฟนเก่า บางทีก็คิดนะ เราคงเป็นแฟนที่ซวยที่สุดที่เขาคว้ามา เรายอมรับเลยว่าตอนนี้ก็ยังรอเขาอยู่ แม้ความหวังจะไม่มีเลย ตั้งแต่เลิกกันมา เราก็ไม่คิดจะมีใหม่ หรือหาใครมาคุยแก้เหงา เอาจริงๆเราลืมเขาไม่ได้ เราเป็นคนรักใครแล้วฝังใจมาก +เราเคยได้เสียกันแล้ว มันเลยทำให้เราไม่กล้าที่จะมีใครอีก เหมือนเราจะยอมเป็นของเขาแค่คนเดียว บางทีเราก็คิดนะว่า เราอาจจะเกิดมาเพื่ออยู่คนเดียวตลอดไปก็ได้ ชดใช้กรรมที่ทำไว้
สงสัยชาติที่แล้วไปพรากคนรักเขามาเยอะ
เราทำแบบนี้ถือว่าดีใช่ไหม
เราเป็นเลสเบี้ยนค่ะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราแห้วมาตลอดเลยค่ะกับความรัก จนกระทั่งม.ปลาย เราได้มีแฟนค่ะ เป็นแฟนคนแรก เป็นผู้หญิงค่ะ แต่ความรักของเรานั้น มันเป็นความรักที่เกิดขึ้นแบบรวดเร็ว มันเลยทำให้ไม่มั่นคงเป็นอย่างมาก
ช่วงแรกๆก็ดีนะคะ เขาดีมากเราสัมผัสได้แบบนั้น แต่มีแค่เราค่ะ ที่ทำเขาเสียใจมาตลอด ทั้งเรื่องที่แอบคุยกับคนเก่าบ้าง แต่ไม่ใช่แฟน แบบต่อหน้าเขา เรามองย้อนกลับไปมันก็เหี้*พอสมควรเลย ความรักของเราเริ่มระแคะระคายเรื่อยๆ เรางี่เง่าเอาแต่ใจพอสมควรเลย มองในมุมมอง ณ ตอนนี้นะคะ เป็นแฟนทีาแทบจะไม่ได้เรื่องเลย เอ่ยปากบอกเลิกเขา จะมันทำให้เขาเสียความรู้สึก จนมันเริ่มชินแล้ว อีกทั้งเรายังนอกใจไปคุยกับคนอื่น แต่เราสำนึกผิดเลยเลือกที่จะบอกเขาตามตรง แต่สุดท้าย ความรู้สึกที่มันชินชา+ความเด็ดขาดเรื่องนอกใจ มันเลยทำให้เขา ตัดสินใจที่เอ่ยปากบอกห่างเราค่ะ ตั้งแต่วันนั้นมา เราตามง้อตามตื้อเขามาตลอด จนบางครั้งมันดูรำคาญมากจริงๆ มันเกือบ8-9เดือนกว่าที่ทำแบบนั้น จนกระทั่งวันเกือบสิ้นปี เขาทักไลน์มาบอกเราว่า ให้เลิกยุ่งเขาซะ กับทุกๆคนรอบตัวเขาด้วย เราก็ตอบตกลงไป เราถอยห่างเริ่มที่จะไม่ยุ่งแล้ว แต่ความคิดถึงในใจมันไม่เคยน้อยลงไปเลย แถมยังรอเขากลับมาอีก เราเป็นแฟนที่แย่มากๆทั้งในขณะที่เป็นแฟน และในสถานะแฟนเก่า บางทีก็คิดนะ เราคงเป็นแฟนที่ซวยที่สุดที่เขาคว้ามา เรายอมรับเลยว่าตอนนี้ก็ยังรอเขาอยู่ แม้ความหวังจะไม่มีเลย ตั้งแต่เลิกกันมา เราก็ไม่คิดจะมีใหม่ หรือหาใครมาคุยแก้เหงา เอาจริงๆเราลืมเขาไม่ได้ เราเป็นคนรักใครแล้วฝังใจมาก +เราเคยได้เสียกันแล้ว มันเลยทำให้เราไม่กล้าที่จะมีใครอีก เหมือนเราจะยอมเป็นของเขาแค่คนเดียว บางทีเราก็คิดนะว่า เราอาจจะเกิดมาเพื่ออยู่คนเดียวตลอดไปก็ได้ ชดใช้กรรมที่ทำไว้
สงสัยชาติที่แล้วไปพรากคนรักเขามาเยอะ