บทที่ 4 รางวัลปีศาจปราถนา ( อวสาน )
หลังจาก วันที่สาโรจน์ และ องอาจ มีเรื่องกัน ก็ไม่มีใครมารังแก สัก อีก ทำให้ สักไม่ต้องเรียกปีศาจ และ ปีศาจ ก็ไม่ได้ออกมาหาในยามราตรีแต่อย่างใด ทุกอย่างในชีวิตสัก เหมือนจะดีขึ้น แต่ในเมื่อสามารถทำได้ดังใจ สัก จึงคิดใช้ อัลฮัมโบร อีก และคราวนี้ เขา กำหนดชื่อ 2 คน ที่คิดว่า สมควรได้รับผลตอบแทนที่เคยแกล้งเขาไว้ และ อัลฮัมโบร ก็รับคำสั่งเช่นเดิม พร้อมย้ำว่า จะต้องได้รางวัลจากสัก อย่าลืม
วันรุ่งขึ้น ทางโรงเรียนจัดแข่งฟุตบอล 5 คน เตะกันวันเดียวจบ เช้ายันเย็น ซึ่ง เพื่อนมารหลังห้อง 4 คนก็ลงด้วย พร้อมกับ องอาจ ซึ่ง หลังจากผ่านนัดแรก องอาจเป็นผู้รักษาประตู เกิดเจ็บขึ้นมา ทำให้รอบต่อไปแข่งต่อไม่ได้ สักมองเห็น ไฝ กับ ขาว ยืนคุยกับ นิหมื่น ที่กำลังจะแข่งกันเป็นคู่ต่อไป นิหมื่น เหมือนพยักหน้าอะไรสักอย่าง แล้วเดินมาหา สัก ถามว่า ทีม ไฝ เขาอยากให้นายไปเป็นผู้รักษาประตู ได้ไหม คือ เขาอยากชวนนายตั้งแต่ตอนที่ ไอ้ขาว ไปจับบ่าแล้ว แต่นาย ของขึ้นใส่เขา เขาเลยแกล้งนายแทนที่จะชวนนาย
สักได้ฟังก็นึกถึงเหตุการณ์ ว่า จริงๆแล้ววันนั้น ไอ้ขาว ไม่ได้ตบบ่าแรง และน้ำเสียงก็ไม่ได้ก้าวร้าวเลย แถมยิ้มให้ แต่เขามัวแต่อยู่ในความคิดความแค้นของตัวเอง จึงแทนที่จะได้เพือนในวันนั้น กลับโดนเขาแกล้งอีกครั้ง สัก เข้าใจดังนั้น จึงตอบตกลง แต่ สัก ก็ออกตัวว่า เขาเล่นไม่เก่งนะ ซึ่งทางทีม 4 มาร ก็ไม่ว่าอะไร ขอให้ครบคนพอ ไม่งั้นแข่งต่อไม่ได้
ระหว่างเกมส์ ทีม มาร 4 คน เล่นดีมาก จน สักแทบไม่ได้ทำหน้าที่เลย ยิงนำทีม นิหมื่น คู่แข่งไป 3 -0 สักยืนดูเพื่อน 4 คนเล่นบอล เขารู้สึกสุขใจที่ได้มีส่วนร่วม และเริ่มรู้สึกดีกับ เพื่อน 4 คนนี้ ที่ก็แค่เคยล้อเขาเท่านั้น และ ใกล้หมดเวลา ปรากฎว่า ตี๋ และ ดำ วิ่งชนกัน ตี๋ล้มไหล่หลุด ส่วน ดำข้อเท้าพลิก และทั้งสองคน บาดเจ็บ จนแข่งต่อไม่ได้ เหลือเวลา 5 นาที ปรากฎว่า ต้องเล่น 3 คน คือ ไฝ และ ไอ้ขาว และ สักที่ป้องกันอะไรไม่ได้เลย โดนยิงแพ้ 4 - 3 จบเกมส์ แบบน่าเจ็บใจ
ดำ และ ตี๋ ต้องไปโรงพยาบาล เอ็กซเรย์ ส่วนไฝ กับ ไอ้ขาว ตามไปด้วย และ บอกสัก ก่อนจากว่า ไม่เป็นไร ขอบใจนะเพื่อน
สัก ยืนอยู่คนเดียว มองเพื่อน 4 คนจากไปโรงพยาบาล และ เขารู้ว่า ทำไม ตี๋ กับ ดำ ต้องเจ็บตัว เพราะ สองชื่อที่เขาบอก อัลฮัมโบร เมื่อคืน ก็คือ ตี๋ กับ ดำ ที่เคยล้อเขาเมื่อนานมาแล้ว และ วันนี้เป็นวันแรกที่เขาได้ร่วมเล่นกีฬาแข่งขันกับเพื่อน เป็นกิจกรรมแรก แต่ก็ต้องมาจบ เพราะสิ่งที่เขาทำไว้ มันมีผลตามมาโดยที่เขาไม่รู้เลยว่า ผลที่จะตามมาจะเป็นดังนี้ รวมถึง วันที่ ไอ้ขาว มาชวน ก็เขาผิดเองเช่นกัน เย็นวันนั้น ดวงตะวันลับฟ้าสีส้ม สัก กลับบ้านพร้อมความสับสน เพราะเขากำลังคิดอยู่ว่า จะบอกอัลฮัมโบร ว่า สองคนต่อไปคือ ไฝ กับ ไอ้ขาว แต่เขาเริ่มคิดลังเล
ก่อนเข้าบ้าน ปรากฎว่า เขาเจอเด็กรุ่นเดียวกันแถวบ้าน สาดน้ำมาหน้าบ้านโดยไม่ดู โดนตัวสักครึ่งตัว ซึ่งสองคนนี้ ก็โตมาด้วยกัน และไม่ค่อยถูกกันนัก แต่หลังจากพอเริ่มโตแล้ว ก็ไม่ค่อยได้สุงสิงอะไร และ ด้วยความขุ่นข้องของตนที่มีอยู่แล้ว คืนนั้น สัก เรียก อัลฮัมบรา บอกชื่อ เพื่อนเด็กวัยเดียวกันแถวบ้าน และ อีกคนนึง เขาซี้ซั้วพูดชื่อ ผู้ชายแถวบ้านอีกคนที่เป็นคนเก็บตัวไม่สุงสิงกับใคร เพื่อให้ครบๆ ตามกฎของ อัลฮัมโบร คราวนี้ ก่อนจาก อัลฮัมโบร ถามสักว่า ทำไมเลือก ผู้ชายคนนั้น ซึ่ง สัก ก็บอกว่า เพื่อให้ครบๆ ตามกติกาปีศาจไง เมื่อฟังเช่นนั้น อัลฮัมโบร ยิ้มอย่างพอใจ ก่อนหายตัวไปในความมืด และคราวนี้ไม่ได้ย้ำเรื่องรางวัลแต่อย่างใด
วันต่อมา ชายผู้ไม่เคยสุงสิงกับใครขึ้นรถหมู่บ้านออกไปปากซอยด้วยกัน ปรากฎว่า เจอรถกระบะของพ่อเพื่อนวัยรุ่นคนที่เขาบอกชื่อแก่อัลฮัมโบร สวนมา ชนประสานงา ทั้งสองคนบาดเจ็บ รวมถึงผู้โดยสารคนอื่นด้วย และ รวมถึงแม่ของสักด้วย ที่นั่งรถหมู่บ้านคันนั้น ทุกคนต้องไปพบหมอ ฟกช้ำดำเขียวไปตามๆ กัน ปรากฎว่าสืบสวนแล้ว เหตุเพราะ เด็กวัยรุ่นเพื่อนบ้านนั่งหน้ากระบะพ่อแล้วหลับในแล้วเอนไปชนพ่อของเขา ทำให้รถกระบะพ่อเขาเสียการควบคุม จนรถชนกัน ชายผู้ไม่สุงสิงกับใครนั่งหน้า เช่นเดียวกัน สองคนนี้เจ็บหนัก ส่วนแม่สัก แขนเจ็บทำงานบ้านไม่ได้ไปสองสัปดาห์
ยามดึก สัก เรียก อัลฮัมโบร และถามว่า ทำไมต้องทำร้ายแม่เขา อัลฮัมโบร ยิ้ม และตอบว่า
" ข้ารับปากเจ้า ทำตามประสงค์เจ้า โดยมีหนึ่งคน ที่เจ้าต้องการให้เจ็บ แต่ที่ข้าขออีกหนึ่งคน เพราะ กรรมนั้น ต้องมีผู้กระทำ และถูกกระทำ เช่น สาโรจน์ กับ องอาจ หรือ ดำ กับ ตี๋ ต่างปะทะกัน คราวนี้ก็เช่นกัน เพื่อนบ้านวัยรุ่น กับ หนุ่มโชคร้ายที่เจ้าเลือก ต้องปะทะกัน ส่วน แม่เจ้า ข้าไม่ได้บันดาลให้เกิดเรื่อง แต่ เจ้าต้องรู้ว่า ยามที่เกิดเรื่องร้าย ลูกหลง กับ คนใกล้ๆ มันก็เกิดขึ้นได้ "
จบคำอธิบาย 3 คำขอ สักพูดอะไรไม่ออก แต่เขารู้แล้วว่า ทำไมจะต้องบอกสองชื่อ ที่แท้ ก็ให้อีกคนนึงทำอีกคนนึงนี่เอง ( ซึ่งปีศาจไม่ได้บอกความจริงทั้งหมด แก่ สัก ด้วยซ้ำ นี่เป็นเพียงเบื้องต้นของสาเหตุที่ต้องบอกสองชื่อ ปีศาจเก็บไว้ และ รอดุว่า สัก จะเรียกใช้อีกหรือไม่ )
----------------------- มีต่อครับ --------------------
เรื่องสั้น : ปีศาจ บทที่ 4