ผมมีแฟน​ แต่เพื่อนดันไม่เข้าใจ?

สวัสดีครับ ผมชื่อเอนะครับ ผมอายุ 17 ปี(ม.5) ผมมีเพื่อนอยู่ 2 คนคับ พอดีเรื่องมีอยู่ว่าช่วงนี้ผมได้มีเเฟนเข้ามาในชีวิต ทำให้ในทุกๆวันผมก็จะเเบ่งเวลาให้เเฟนซะส่วนใหญ่ เเต่ไม่ใช่ผมจะทิ้งเพื่อนไปไหนนะครับผมก็ยังพูดคุยกับมันไปหามันบ้างกินข้าวกับมันบ้าง เเต่นั้นมันก็ทำให้เพื่อนผมไม่ค่อยพอใจอยู่ดีครับ เพราะว่าเมื่อก่อนที่ผมมีไม่มีเเฟนปกติผมก็จะไปหาเพื่อน นอนกับเพื่อน ละก็มีกินเเอลกอฮอลซะส่วนใหญ่ จนวันนึงผมรู้สึกว่าการที่ผมอยู่กับเเฟนเเล้วมันสบายใจเเละมีความสุขมากกว่าการที่จะอยู่ร่วมวงปารตี้เกือบทุกวันกับเพื่อน จนทำให้ผมเริ่มออกห่างจากเพื่อนเเล้วใช้เวลากับเเฟนเเทน ซึ่งนั้นมันทำให้ผมมีปัญหากับเพื่อนครับ ผมโดนว่าหลายอย่างไม่ว่าจะ เเขวะ หาว่าบ้าผญ. หาว่าลืมเพื่อนผอง ไม่ยอมคุยด้วย กล่าวหาว่าเเฟนผมอย่างนู้นอย่างนี้ เชิงว่าน้อยใจเเละก็พาลนั้นเเหละคับ เเต่ใช่ว่าผมจะยอมเงียบไม่สนใจนะคับ ผมอธิบายว่า"กูอยู่อย่างงี้มันสบายใจกว่าที่จะต้องกินเหล้ากับเกือบทุกๆวัน กูก็เบื่อนะ คนเรามันมีทางของตัวเองที่มีความสุขรึป่าว คนนะไม่ใช่หุ่นยนต์ต้องคอยรับใช้หรือฟังคำสั่งใคร เเละกูไม่ได้ลืมเพื่อนกูเเค่ต้องการเวลาอยู่กับเเฟนบ้างมันผิดมากหรอ" มันก็ตอบมาว่า ."ก็ลืมเพื่อนอ่ะ เมื่อก่อนเป็นยังไงเดี๋ยวนี้ก็เปลี่ยนไปมาก" จนทำให้เรื่องนี้มันไปกันใหญ่มากๆจนผมไม่อยากที่จะคุยกับมันเลย มันมีหลายอย่างนะครับที่เพื่อนของผมไม่เข้าใจเเต่หลักๆก็เป็นเรื่องผมมีเเฟนซะส่วนใหญ่ เรื่องนี้ทำให้ผมอึดอัดมากๆคับ อยากฟังความเห็นเพื่อนๆว่าคิดเห็นกันอย่างไร ระหว่าง การที่เราอยู่กับเเฟนเเล้วมีทั้งความสุข ทั้งความสบายใจ กับเพื่อนที่สนิทอยู่ด้วยเเละสนุกเฮฮา เเต่ดันไม่เข้าใจเรื่องเเค่ผมมีเเฟน?


ก็ช่วยบอกผมหน่อยครับว่าควรทำไงดี ขอบคุณครับ