ระหว่างร้องไม่ได้เลยไม่ร้อง กับ ร้องไม่ได้แต่พยายามร้องไปเรื่อยๆอันไหนโอเคกว่ากัน

อันนี้พูดถึงปัญหาทั้งวงการเคป็อบเลยนะ สำหรับบางวงที่มีคนต่างชาติเป็นเมมเบอร์ในวง ช่วงแรกๆมักจะประสบปัญหาด้านภาษายังไม่แข็งแรงเลยมักจะได้ท่อนร้องที่น้อย ยิ่งไปกว่านั้นนอกจากภาษาจะไม่แข็งแรงแล้วทักษะการร้องก็ยังอยู่ในระดับที่ยังต้องพัฒนาอีกเยอะอย่างพวกที่เป็นเมนเต้นทั้งหลายที่มุ่งมั่นไปที่การเต้นอย่างเดียวในตอนแรก ขอยกตัวอย่าง นิกิ วง Enhypen ตอนอยู่ในรายการ I-land ก็เห็นกันอยู่ว่าเต้นดีสุดยอดแต่ร้องยังไม่ได้ต้องฝึกเพิ่ม และตอนนี้เพิ่งเดบิวต์ด้วยก็จะเห็นการร้องแค่นิดหน่อยก็ยังไม่เป็นปัญหาอนาคตยังมีโอกาสฝึกมาโชว์ได้ กลับมาที่หัวข้อ ถ้าเกิดเมมเบอร์ต่างชาติแบบนี้ตอนเดภาษาไม่แข็งการร้องยังไม่ได้ การปล่อยให้เงียบๆโชว์ส่วนเด่นคือการเต้น การแสดงสีหน้า หรืออื่นๆก็ว่าไปแค่นั้น ไม่ต้องร้อง รับบทได้ท่อนร้องน้อยๆต่อไปตลอดไม่ต้องคิดร้องเยอะเพื่อลดข้อครหาเสียงแย่ทำเพลงไม่สมูท กับ ลองให้ท่อนร้องที่เปลี่ยนแปลงทุกคัมแบคลองให้ท่อนที่คิดว่าทำได้ดีที่สุดของเมมเบอร์คนนั้นเพิ่มขึ้นปรับความเยอะขึ้นทีละนิดไม่ต้องถึงกับเท่าเมนโวคอล จนในที่สุดสามารถรับท่อนร้องเฉลี่ยกับเพื่อนคนอื่นๆในวงไม่ห่างกันเกินไปได้ เพราะบางคนก็บอกว่าไอดอลไม่ใช่มีแค่ร้องเพลง ไม่ต้องร้องก็ได้ แต่บางคนก็บอกว่าไอดอลก็คือนักร้องนะไม่ร้องเพลงได้ยังไง แล้วทุกคนคิดว่าแบบไหนโอเคกว่ากัน

*เพิ่มเติม ในกระทู้นี้พูดถึงเพลงไตเติ้ลนะ เพราะเป็นเพลงที่แสดงบ่อยที่สุดและคนทั่วไปเห็นเยอะสุด