คือ เค้าเป็นเพื่อนในห้องของเราเองแหละค่ะ อยู่กันมาจะเทอมนึงเราแทบไม่คุยกันเลยค่ะ คุยบ้างเวลามีงาน/การบ้านอะไรต่างๆนาๆ แต่พอเริ่มเทอมสองใช่มั้ยคะ เหมือนนางชอบแกล้งเรากวนเรา ชวนเราคุยมากขึ้น เรามั่นใจว่าเราไม่ได้รู้สึกหรือมโนไปเองค่ะ ตอนเเรกที่นางเข้าหาเราก็กลัวๆอ่ะค่ะ บวกกับความไม่สนิทด้วย ส่วนอีกใจนึงที่เรากลัว..เรากลัวค่ะว่าเราจะเผลอใจไปชอบไปรักเค้าเพราะเค้าเป็นเพื่อนเรา เราบอกตัวเองเสมอเลยนะคะว่าอย่า ชอบเพื่อนตัวเอง เรากชัวเสียเพื่อนค่ะ เราจึงทำตัวปกติเหมือนเพื่อนคนนึง นางชอบแกล้งเรายีหัวเราจับมือเราแล้วก็เอาหน้ามาใกล้ๆค่ะ ตอนนั้นเราสติแตกมากๆเลยค่ะเเต่ต้องทำเหมือนไม่รู้สึกอะไรแล้วย้ำกับตัวเองว่าเค้าแค่เพื่อนคนนึง แต่น่าแปลกนะคะ..มารู้ตัวอีกทีก็มีความรู้สึกดีๆให้ซะแล้ว อีกอย่างนางมีแฟนแล้วด้วย แต่ก็ไม่รู้สิคะ..บ้างทีเราอาจคิดไปเองเพ้อไปเอง อยากให้ทุกคนช่วยเสนอวิธีออกจากความรู้สึกนี้ทีค่ะ🙏