รู้สึกดีกับคนที่คุยอยู่เเต่อยู่ไกลกันเราควรหยุดความรู้สึกของเราไว้ก่อนไหม ครับ

คร่าวๆผมเคยคุยกับคนหนึ่งทางเฟส(เเค่พิมพ์คุยกัน)เเละสุดท้ายต่างคนก็ต่างหายไป จนกลับมาอีกที่เห็นลงรูปก็ลองทักไปดูในรอบ น่าจะเกิน 4ปีจริงๆลืมไปเเล้วเเละไม่ได้คิดไรด้วยเพราะตอนนั้นยังเด็ก เเต่พอทักไปคุยรอบนี้ รู้สึกดีมากจริงๆ มีโทรคุยกันทุกคืนทุกเช้าระยะเวลาก็ผ่านมาหลายเดือนละถึงจะเรียกแฟนไม่เต็มปากเเต่ ความรู้สึกของเรานี้คือแฟนละ ส่วนเขาไม่รู้ ถ้าเปรียบเป็นเพลง ก็ต้องเป็นเพลงข้าง กันที่ร้องว่า โลกนี้ไม่เหงาอีกต่อไป...เเล้ว
แต่ติดที่อยู่ไกลกัน ประมานเกือบ 200 โล เเต่ตอนนี้ความรู้สึกคืออยากเจอมาก เเล้วเขาก็พูดเล่นๆอยากเจอเหมือนกัน ติดตรงรถเราก็ไม่มีจะไปหาก็คงน่าจะวุ่นวายน่าดู ตอนนี้ในใจก็ร็ละว่าไม่นานความสัมพันธ์คงจบ เเต่ตอนนี้ ยังรู้สึกดีจริงๆ
อยากฟังประสพการณ์เพื่อนๆมั่ง เคยพยามที่จะเจอกันพอเจอกันเเล้วสุดท้ายไม่ได้คุยกันต่อไหม หรือว่าหยุดตั้งเเต่เเรก
ปล.เรื่องแบบนัดเจอคนไกลเคยเกิดมาครั้งหนึ่งเเล้ว ครั้งนั้นเราไม่ได้คิดไรมากเพราะยังเด็กเเต่พอโตคิดน่าที่การงาน เงิน รถ มันมีส่วนจริงๆ เเล้วเราก็ไม่อยากจะคบเล่นเหมือนตอนเด็กเเล้ว