ผมควรทำยังไงดี  ทำไมผมรู้สึก เหนื่อยจังเลยมันไม่โอเครอ่ะ ตั้งแต่เด็กๅแล้ว ที่ผมไม่มีเพื่อน  ทำอะไรก็มักจะถูกเลือกเป็นคนสุด ท้ายมักเป็นคนที่ถูกลืม  โดนเพื่อนบลูลี่ตั้งแต่เด็กๆจนตอนนี้มันทำให้ผม กลัวที่จะพูดกับใครเพราะกลัวพูดไปแล้วมันไม่ถูกใจใครกลัวคนอื่น จะว่าเรา ผมเหนื่อยกับตัวเอง ขนาดทำงาน  เวลาทำงานผมก็ทำเต็มที่ไม่เคยเอาเปรียบไม่เคยอู้ ไม่เคยเห็นแก่ตัว แต่ทุกคนก็ยังทำเหมือนผมไม่มีตัวตน กินข้าวก็กินคนเดียวไม่มีใครเรียก บางทีก็ขอไปนั่งกับเพื่อน แต่เพื่อนก็ เหมือนไม่ค่อยอยากให้นั่งด้วยไม่ขยับให้  เพื่อนรวมงานก็ดูจะไม่ชอบหน้าผมชอบพูดกระแทกใส่ผมก็พยามไม่ใส่ใจ แต่มันรู้สึกบั่นทอนจิตใจผมจังเลยครับพูดให้ใครฟังก็ไม่ได้  จะพูดให้แฟนฟังแฟนก็ชอบชวนทะเลาะจะพูดให้พ่อแม่ฟัง ก็กลัวท่านจะเป็นห่วง มันอึดอัดมันเหนื่อยมันหนักใจ อยากละบายให้ใครฟัง  แต่ก็คงได้แค่คิด ถึงตอนนี้ ที่ผมพิมพ์ไปมันก็คงเริ่มมั่วอ่านไม่รู้เรื่อง  แต่มันเป็นความในใจที่ผมพิมพ์ออกมา รู้สึกยังไงก็พิมพ์อย่างนั้น  ผมไม่หวังให้ใครมาตอบรึอะไร เพียงแต่ผมอยากระบาย  เพราะผมเหนื่อย  ต้องเจออะไรที่มันยัานทอนจิตใจตัวเอง ทุกวัน  ไม่เว้นวันหยุด เพราะ ผมทำงานทุกวันไม่มีวันหยุดจะไปไหนก็ไม่ได้ ผมรู้สึกเครียดรู้สึกเศร้ารู้สึกไม่ดี มันท้อ ผมเหนื่อยจังเลยครับ